Κατηγορία: Κοινωνία

Η Αγγελική Ασημάκη είναι ερευνήτρια παθολογοανατόμος στο Πανεπιστήμιο Χάρβαρντ και στο Νοσοκομείο «Beth Israel Deaconess» της Βοστώνης.

Ως μέλος ερευνητικής ομάδας βοήθησε στην ανακάλυψη ένος νέου φαρμάκου για όσους πάσχουν από απειλητικές για τη ζωή αρρυθμίες της καρδιάς. Το ενδιαφέρον της για την εν λόγω πάθηση ξεκίνησε από νεανική ηλικία, καθώς η ίδια διαγνώστηκε με σοβαρά καρδιολογικά προβλήματα και χρειάστηκε να παραμείνει για αρκετό καιρό στο Ωνάσειο. Έζησε στην Ελλάδα μέχρι την ηλικία των 18 ετών.

«Διάβαζα από πολύ μικρή ηλικία με στρατιωτική θα έλεγα πειθαρχία. Θυμάμαι πως μάθαινα 3 ξένες γλώσσες. Ο πατέρας μου μας έμαθε ότι το μεγαλύτερο όπλο στη ζωή είναι το τι ξέρεις και όχι το τι έχεις» δήλωσε στο ellines.com Στη συνέχεια, μετακομίζει στο Λονδίνο, όπου σπούδασε στο University College του Λονδίνου και στην Ιατρική Σχολή του Πανεπιστημίου Χάρβαρντ των ΗΠΑ.

«Δεν μετανιώνω που έφυγα από την Ελλάδα. Όσο δύσκολη κι αν ήταν και είναι η ξενιτιά, μου επέτρεψε να κάνω τα όνειρά μου πραγματικότητα» συμπληρώνει στη συνέντευξη που μας παραχώρησε. Η Ασημάκη και οι συνεργάτες της, που έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο διεθνούς κύρους ιατρικό περιοδικό «Science Translational Medicine», ανακάλυψαν ένα φάρμακο που φαίνεται να στοχεύει άμεσα στο μηχανισμό γένεσης της αρρυθμίας, αν και ακόμη παραμένει ασαφές ποιός ακριβώς είναι αυτός ο μηχανισμός.

Η πρωτοτυπία της ανακάλυψης έγκειται στο ότι οι ερευνητές βάσισαν την ανακάλυψη τους στη μελέτη όχι ενός ζώου, αλλά ενός ψαριού (του λεγόμενου «ψαριού-ζέβρας»), το οποίο τροποποίησαν γενετικά, έτσι ώστε να εμφανίζει μία σχετικά σπάνια κληρονομική πάθηση, την αρρυθμογενική καρδιομυοπάθεια δεξιάς κοιλίας. Οι άνθρωποι με αυτή τη νόσο εμφανίζουν αρρυθμία, δυσκολία της καρδιάς να λειτουργήσει ως αντλία αίματος και βλάβες στον καρδιακό μυϊκό ιστό. Η έρευνα της τα τελευταία χρόνια επικεντρώνεται στις καρδιομυοπάθειες και στις αρρυθμίες. Το 2009, έγινε ευρύτερα γνωστή με την ανακάλυψη και τη σχετική δημοσίευση στο ιατρικό περιοδικό «New England Journal of Medicine» μιας μη επεμβατικής διαγνωστικής εξέτασης για την αρρυθμογενική καρδιομυοπάθεια δεξιάς κοιλίας.

«Έχω αφιερώσει το μεγαλύτερο κομμάτι της ζωής μου μελετώντας τους μηχανισμούς παθογένεσης ενός νοσήματος που ονομάζεται αρρυθμογενική καρδιομυοπάθεια της δεξιάς κοιλίας. Το νόσημα μπορεί να μην επηρεάζει πολύ μεγάλο τμήμα του παγκόσμιου πληθυσμού, αλλά ξεχωρίζει ανάμεσα στις άλλες καρδιομυοπάθειες γιατί χαρακτηρίζεται από πολλές αρρυθμίες ακόμα και στα πρώτα στάδια του, όταν η καρδιά ακόμα καρασκευαστικά είναι φυσιολογική.»

Πηγή

τον ”Independent”, κάθε χρόνο, λιγότεροι από 100 άνθρωποι σκοτώνονται από τον βασιλιά της ζούγκλας.

Άρα, ποιο είναι το ζώο που προκαλεί τους περισσότερους θανάτους ανθρώπων;

Η απάντηση, όσο περίεργο και να ακούγεται, είναι το κουνούπι! Σύμφωνα με τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας πάνω από 725.000 άνθρωποι χάνουν την ζωή τους από ασθένειες που τους μεταδόθηκαν από τσίμπημα κουνουπιού.

Αν δεν έχετε εντυπωσιαστεί ακόμα, μάθετε ότι τουλάχιστον 200 εκατομμύρια άνθρωποι, έχουν παρουσιάσει έντονα προβλήματα από την ελονοσία, εν των οποίων 600.000 έχουν πεθάνει.

Πηγή

Το μεγαλύτερο νεογέννητο έφερε στον κόσμο παχύσαρκη μητέρα στην Αυστραλία

Δεν πίστευαν στα μάτια τους οι γιατροί που ανέλαβαν να φέρουν εις πέρας αυτόν τον τοκετό, στο Περθ Κινγκ Έντουαρντ Νοσοκομείο της Αυστραλίας. Η γυναίκα βάρους 272 κιλών έφερε στον κόσμο ένα νεογέννητο που ζύγιζε ούτε λίγο, ούτε πολύ 18 κιλά. Πρόκειται για ένα ρεκόρ που πιθανότατα κατατάσσει το μωρό στα μεγαλύτερα που έχουν γεννηθεί στην ιστορία.

Την είδηση μετέδωσε η εφημερίδα Western Australian Herald που σημείωνε πως το μωρό είναι υγιέστατο. Όπως είναι φυσικό, οι γιατροί χρειάστηκε να προβούν σε καισαρική επέμβαση προκειμένου να εξασφαλίσουν την υγεία του νεογνού και της μητέρας του. Μάλιστα οι γιατροί φαίνεται να πίστευαν πως η μητέρα ήταν έγκυος σε δίδυμα ή ακόμη και τρίδυμα.

“Ήρθα αντιμέτωπος με γυναίκες που υπέφεραν από παχυσαρκία αλλά αυτή η γέννα θα μείνει χαραγμένη στη μνήμη μου ώσπου να πεθάνω” ανέφερε ένας από τους γιατρούς στους δημοσιογράφους. “Πίστευα ειλικρινά πως θα υπήρχαν δύο ή ακόμη και τρία μωρά εκεί” σημείωσε και συμπλήρωσε “αλλά όχι, ήταν ένας μεγάλος, δυνατός άνδρας. Έχει προφανέστατα ένα λαμπρό μέλλον ως παίκτης του ράγκμπι”.

Το προηγούμενο καταγεγραμμένο ρεκόρ για το μεγαλύτερο μωρό αφορά σε ένα νεογέννητο από τη Νότιο Αφρική που ζύγιζε 17,2 κιλά και γεννήθηκε πριν από 200 σχεδόν χρόνια, το 1839. Οι αναφορές για εκείνη τη γέννα, εξιστορούν πως το αγόρι αυτό μεγάλωσε και έφτασε σε ύψος τα 2,28μ.

Αλήθεια ή κατάφωρο ψέμα;

Από τη στιγμή που κυκλοφόρησε η είδηση πριν από μερικούς μήνες, το υπερμεγέθες μωρό έκανε το γύρο του διαδικτύου και μοιράστηκε στο facebook αστραπιαία. Αμέσως οι αντιδράσεις άλλων μέσων ενημέρωσης ήταν έντονες και υποστήριζαν πως κάτι τέτοιο δεν μπορεί να είναι αληθές.

Όπως διαβάζουμε στην αμερικάνικη Washington Post, την είδηση κυκλοφόρησε γνωστός ιστότοπος που αρέσκεται στην κυκλοφορία ψευδών ειδήσεων, απλά και μόνο για τη διασκέδαση. Το Word News Daily Report, φρόντισε να αποδώσει την είδηση σε αυστραλιανή εφημερίδα (όπως αναφέρεται παραπάνω), που όμως έχει πάψει να κυκλοφορεί εδώ και περισσότερο από έναν αιώνα.

Η αμερικάνικη εφημερίδα αναφέρει πως σύμφωνα με το βιβλίο Γκίνες το μεγαλύτερο μωρό που έχει καταγραφεί ζυγίζει 10 κιλά, το οποίο είναι βέβαια εξίσου εντυπωσιακό, αλλά μάλλον όχι τόσο εξωπραγματικό όσο τα 18 κιλά της ιστορίας.

Μάλιστα πολλά από τα ξένα site μετέφεραν πως η φωτογραφία του μωρού που κυκλοφόρησε με την είδηση ήταν από ένα μεγάλο μωρό στη Ρωσία, το οποίο όμως γεννήθηκε το 2005 και φυσικά δεν ζύγιζε 18 κιλά, αλλά οκτώ.

Αντίστοιχα, όπως σημειώνουν, η φωτογραφία της κυρίας στο καροτσάκι είναι απλώς από παλιότερο θέμα γυναίκας που αντιμετώπιζε έντονο πρόβλημα παχυσαρκία και εισερχόταν σε κλινική για να το αντιμετωπίσει. Τα συμπεράσματα δικά σας…
Πηγή

Αυτός ο θησαυρός δεν είναι κρυμμένος σε θυρίδες, ούτε φυλάσσεται με συστήματα συναγερμού τελευταίας τεχνολογίας. Κάποιος που δεν ξέρει, ίσως να νομίζει ότι πρόκειται απλά για λουλούδια.

Κι όμως, αυτά κρύβουν το πιο ακριβό και περιζήτητο μπαχαρικό στον κόσμο, το οποίο εξαιτίας αυτού είναι γνωστό ως «κόκκινος χρυσός». Με κόστος περίπου 65 δολάρια το γραμμάριο, για την καλύτερης ποιότητας σοδιά, το σαφράν είναι πιο ακριβό και από το πιο πολύτιμο μέταλλο, όπως γράφει το CNN.

Η αξία του είναι υψηλή εξαιτίας των ιδιαίτερα δύσκολων και απαιτητικών μεθόδων συγκομιδής, που απαιτούν σχεδόν 200.000 υπέρους, που μαζεύεται από 70.000 άνθη κρόκου, για να συγκεντρωθεί μισό κιλό από το πολύτιμο μπαχαρικό.

Η αδιαμφισβήτητη πρωτεύουσα του σαφράν είναι το Ιράν με παράδοση 3.000 χρόνων, το οποίο παράγει πάνω από το 90% των 250 τόνων ετήσιας παραγωγής παγκοσμίως και το μπαχαρικό χρησιμοποιείται στην τοπική κουζίνα, σε καλλυντικά και παραδοσιακά φάρμακα. Βέβαια, αυτό το θησαυρό τον διαθέτει και η Ελλάδα, που παράγει τον κρόκο Κοζάνης και είναι ανάμεσα στους κορυφαίους εξαγωγείς, μαζί με την Ινδία, το Μαρόκο και το Αφγανιστάν, πέρα από το Ιράν.

Βέβαια, στο Ιράν, η κατάσταση έχει δυσκολέψει ιδιαίτερα τα τελευταία χρόνια εξαιτίας των κυρώσεων που επιβλήθηκαν για το πυρηνικό πρόγραμμα της χώρας, εμποδίζοντας στους παραγωγούς την πρόσβαση στις αγορές της Ευρώπης, των ΗΠΑ και του Καναδά. Παρά τα προβλήματα όμως, οι εξαγωγές αυξήθηκαν κατά 36% το 2014.

Πηγή

Η κατανάλωση περισσότερων από 400 χιλιοστογραμμαρίων καφεΐνης την ημέρα, δηλαδή περισσότερων από τέσσερα φλυτζάνια καφέ εσπρέσο ή ενός συνδυασμού καφέδων, ανθρακούχων αναψυκτικών και ενεργειακών ποτών, είναι βλαβερή για την υγεία, κυρίως για τις εγκύους και τους νέους κάτω των 18 ετών.

Αυτό ανακοίνωσε σήμερα η Ευρωπαϊκή Αρχή για την Ασφάλεια των Τροφίμων (ΕΑΑΤ) για πρώτη φορά στους κόλπους της Ευρωπαϊκής Ενωσης, συστήνει να καθορισθούν οι ημερήσιες δόσεις πέρα από τις οποίες η πρόσληψη καφεΐνης, η οποία μπορεί να προέρχεται από οποιαδήποτε διατροφική πηγή, μπορεί να θεωρηθεί επικίνδυνη, κυρίως ως προς τις καρδιοαγγειακές διαταραχές.

Για έναν ενήλικα, η ακίνδυνη ημερήσια δόση ορίζεται στα 400 χιλιοστογραμμάρια καφεΐνης. Ένας μόνος καφές εσπρέσο περιέχει 70 με 100 χιλιοστογραμμάρια καφεΐνης, διευκρίνισε εκπρόσωπος της ευρωπαϊκής αρχής. Ένα στάνταρ κουτάκι ενεργειακού ποτού, όπως το Red Bull, περιέχει 80 χιλιοστογραμμάρια, ενώ ένα κουτάκι μαύρο τσάι 50 χλιοστογραμμάρια, ένα κουτάκι αναψυκτικού τύπου κόλα 40 χιλιοστογραμμάρια.

Η δόση μειώνεται από την ΕΑΑΤ στα 200 χιλιοστογραμμάρια για τις εγκύους προκειμένου να αποτραπούν επιπτώσεις στο έμβρυο και στα 3 χιλιοστογραμμάρια ανά κιλό σωματικού βάρους για τα παιδιά και τους εφήβους. Οι ανήλικοι προσλαμβάνουν καφεΐνη κυρίως μέσω της κατανάλωσης ενεργειακών ποτών και αναψυκτικών τύπου κόλα.

«Ο κίνδυνος για την υγεία δεν είναι τεράστιος, αλλά υπάρχει. Το βασικό μήνυμα είναι ότι οι καταναλωτές πρέπει να υπολογίζουν τις διάφορες πηγές καφεΐνης, πέραν του καφέ«, σχολίασε ο εκπρόσωπος. Είναι η πρώτη φορά που οι κίνδυνοι οι οποίοι έχουν σχέση με την πρόσληψη καφεΐνης απ” όλες τις πηγές τροφίμων, αξιολογήθηκαν στο επίπεδο της Men Sitting at Table Drinking EspressoΕΕ, επισημαίνει η ΕΑΑΤ.

Η ευρωπαϊκή αρχή προχώρησε σε επανεξέταση των υπαρχόντων δεδομένων ύστερα από αίτημα της Ευρωπαϊκής Επιτροπής «καθώς ορισμένες χώρες είχαν εκφράσει ανησυχίες για τις βλαπτικές συνέπειες στην υγεία από την κατανάλωση καφεΐνης –κυρίως οι καρδιοαγγειακές παθήσεις, τα προβλήματα που έχουν σχέση με το κεντρικό νευρικό σύστημα (για παράδειγμα διακεκομμένος ύπνος και άγχος) και οι πιθανοί κίνδυνοι για την υγεία του εμβρύου στις εγκύους«.

Σε επτά από 13 χώρες όπου διεξήχθη η μελέτη της ΕΑΑΤ, ένα μέρος του ενήλικου πληθυσμού καταναλώνει περισσότερη καφεΐνη από τη δόση των 400 χιλιοστογραμμαρίων.

Η Δανία κατέχει τα πρωτεία με ποσοστό 33% των ενηλίκων που κάνουν κατάχρηση καφεΐνης, ακολουθεί η Ολλανδία με 17,6%, η Γερμανία με 14,6%, η Φινλανδία με 13,4%, το Βέλγιο με 10,4%, η Σουηδία με 9% και η Γαλλία με 5,8%.

Πηγή

Έχω πολύ καιρό να καταθέσω μία εμπειρία ή ένα προβληματισμό μου, είτε λόγω υποχρεώσεων, είτε λόγω του οτι είναι τόσοι πολλοί. Πως να μην είναι άλλωστε με ένα παιδί που κοντεύει τα 3; Πολύ γεμάτη με εμπειρίες η ηλικία αυτή.

Παρόλα αυτά, έχω έναν προβληματισμό που δε λέει να ξεκολλήσει από το κεφάλι μου κι αναρωτιέμαι μήπως δεν ανήκω τελικά σε αυτόν τον πλανήτη, αλλά ζω στο δικό μου, απροσάρμοστο κόσμο.

Πριν από 2-3 βδομάδες λοιπόν, ήμουν στην καθημερινή μου έξοδο με το γιό μου στην πλατεία που παίζει με πολλά άλλα παιδια. Κάποια στιγμή, ο γιός μου είδε έναν τύπο που πουλάει μπαλόνια, και αναφώνησε όλος χαρα: “Λαλαλούπσιιιιιι!”. Ήθελε ένα μπαλόνι με τη Λαλαλούπσι… Ε, και του το πήρα. Όταν του το πήρα και κάθησα με τις άλλες μαμάδες & μπαμπάδες, μου είπαν σχεδόν ομόφωνα: “Καλά, του πήρες μπαλόνι Λαλαλούπσι; Είναι για κορίτσια. Εγώ του δικού μου δεν του δίνω κοριτσίστικα παιχνίδια”. Κι εγώ απάντησα: “Άντε κάλε, τι κορίτσια και αγόρια! Ο,τι θέλει ας πάρει!” Και μου απαντάει μία: “Καλά, άμα σου γίνει γκέι μην παραπονιέσαι μετά!”.

Κι ενώ δεν το είχα σκεφτεί ιδιαίτερα, η απάντηση μου ήρθε αυθόρμητη: “Κατ’ αρχήν δε θα γίνει γκέι με τη Λαλαλούπσι, ούτε με οτιδήποτε άλλο ‘κοριτσίστικο’. Και δευτερον… ας γίνει και γκέι και τρανς και ό,τι θέλει αμα έτσι νιώθει”. Τα βλέμματα απορίας και έκπληξης που εισέπραξα μετά από αυτήν την απάντηση δεν περιγράφονται. Και καλά οι μπαμπάδες. Από αυτούς το περίμενα. Αλλά ομολογώ οτι από μαμάδες δεν περίμενα τόση απολυτοσύνη. Πόσο μάλλον από μια κοπέλα της παρέας που πρώτη φορά έβλεπα, η οποία κατά τα άλλα φαινόταν μορφωμένη (πράγμα που θα με έκανε να περιμένω μια λιγότερο απόλυτη αντίδραση) και ήταν μάλιστα… νηπιαγωγός.

Μετά από τα βλέμματα αυτά ένοιωσα την ανάγκη να εξηγηθώ γιατί αισθάνθηκα οτι είχα μόλις κατεβεί από τον Άρη: “Ό,τι κι αν γίνει τον αγαπάω και δεν υπάρχει καμία περίπτωση να μην τον στηρίξω, ο,τι κι αν είναι αυτό που του συμβαίνει, αν δεν κάνει κακό σε άλλους ανθρώπους”. Και πάλι τα σχόλια που εισέπραξα ήταν του τυπου; “Ε, όχι και γκέεεειιιι!!!!”.

Και για να είμαι ειλικρινής δεν έχω συναντήσει μαμά που να σκέφτεται έστω και λίγο οτι το παιδί της θα μπορούσε να γίνει γκέι. Όλες απωθούν τη σκέψη σαν να είναι κάτι τραγικό. Ε, λοιπόν για μένα δεν είναι τραγικό. Τραγικό θα ήταν να αρρωστήσει με κάποια ανίατη ασθένεια, τραγικό θα ήταν να τον χάσω, τραγικό θα ήταν να γίνει εγκληματίας. Αλλά η σεξουαλική του ταυτότητα, όχι… για μενα δεν είναι τραγική.

Αλλά βλέποντας τις άλλες μαμάδες να αρνούνται ακόμη και τη σκέψη αναρωτιέμαι: Μήπως τελικά μαζί με την αγάπη για τα παιδιά μας πάει πακέτο και η ματαιοδοξία μας; Μήπως μέσα από τα παιδιά μας θέλουμε διακαώς να δείξουμε τον “τέλειο” και “politically correct” εαυτό μας; Μήπως όμως έτσι κλείνουμε τα μάτια και τις πόρτες στο παιδί μας να είναι ο εαυτός του; Δεν ξέρω. Εγώ το βλέπω οτι καθήκον μας είναι να τα καθοδηγούμε να γίνουν καλοί και ηθικοί άνθρωποι, να μπορούν να προσαρμόζονται στις ανάγκες της μετέπειτα ζωής τους και ιδανικά να προσφέρουν έργο στην κοινωνία. Αλλά μέχρι εκεί. Το τί επιλέγουν για την προσωπική τους ζωή –με βασική προϋπόθεση ΝΑ ΜΗΝ ΚΑΝΟΥΝ ΚΑΚΟ ΣΕ ΑΛΛΟΥΣ-, είναι δικό τους θέμα.

Και τελικά αναρωτιέμαι: τι σόι αγάπη είναι αυτή που τρέφουμε για τα παιδιά μας όταν τα πιέζουμε να κάνουν το επάγγελμα που θέλουμε, να έχουν τα ενδιαφέροντα που θέλουμε, να κάνουν σχέση με αυτούς που θέλουμε, να παντρευτούν αυτούς που θέλουμε, κι αν δεν το κάνουν να τους κάνουμε σαφές οτι είναι άξια απόρριψης; Τι σόι αγάπη είναι αυτή όταν τα δικά μας όνειρα και “θέλω” υπερνικούν τις ανάγκες των παιδιών μας; Ναι, ξέρω πως η κοινωνία έχει την τάση να απομακρύνει το διαφορετικό σε σημείο που στιγματίζει και πληγώνει τους “outsider”, αλλά εκεί δεν είναι που δοκιμάζεται η αγάπη μας; Εκεί, στα δύσκολα δεν είναι που πρέπει να στηρίξουμε και όχι να απορρίψουμε τα παιδιά μας, θέτοντας έτσι σε κίνδυνο την ψυχική -άν όχι και τη σωματική- τους ακεραιότητα;

Κάθε μέρα νιώθω υπερήφανη για το γιο μου. Βλέπω ένα γεροδεμένο και δυνατό παιδί, έξυπνο, τσαμπουκαλεμένο, αστείο, εφευρετικό, τρυφερό. Και με τα αυτοκινητάκια του παίζει και με τα ελικόπτερα, και μπάλα και πατίνι. Γιατί να είμαι λιγότερο περήφανη αν παίξει και με μια κούκλα, αν δανειστεί το ροζ πατίνι της φίλης του, κι αν αυτός “ο άντρακλας” όπως τον λένε όλοι, κάποια μέρα μου ανακοινώσει οτι απλά δεν του αρέσουν οι γυναίκες;

Beatrice, η εξωγήινη μαμά…
Πηγή

Το 1977 ένας πράκτορας της CIA, o Tζον Μαρκς, έφερε στη δημοσιότητα στοιχεία που αποκάλυπταν μια σειρά από απάνθρωπα πειράματα που έκανε η CIA.

Για είκοσι χρόνια εν αγνοία της Κυβέρνησης, η CIA χορηγούσε ναρκωτικές ουσίες σε πολίτες και σε υπαλλήλους της, προκειμένου να ανακαλύψει τις παρενέργειες στην αντίληψη και λειτουργία του εγκεφάλου.

Ήθελε να αποδείξει, ότι η χρήση ναρκωτικών ουσιών για ένα χρονικό διάστημα θα έκανε το άτομο επιρρεπή στο να ομολογήσει και να προδώσει μυστικά ή ακόμη και την ιδεολογία του.

Ο έλεγχος του μυαλού και ο αναπρογραμματισμός του ήταν ο στόχος της CIA, η οποία πίστευε ότι οι μυστικές υπηρεσίες της Σοβιετικής Ένωσης και της Κίνας είχαν βρει τον τρόπο να ελέγχουν τους Αμερικανούς αιχμαλώτους στην ανάκριση.

Ο Μαρκς, ενώ τα περισσότερα ντοκουμέντα είχαν καταστραφεί το 1973 με εντολή του Ρίτσαρντ Χελμς, κατάφερε να βρει ελάχιστα δεδομένα σχετικά με το πείραμα, τα οποία είχαν μεταφερθεί κατά λάθος στα οικονομικά αρχεία στης υπηρεσίας.

Το πείραμα ονομάστηκε ΜΚultra και ξεκίνησε το 1953 με την συνεργασία πολλών επιστημόνων και γνωστών πανεπιστημίων της Αμερικής και του Καναδά. Κόστισε συνολικά 25 εκατομμύρια δολάρια και επικεφαλής του προγράμματος ήταν ο ψυχίατρος Δρ. Κάμερον. Επιστήμονες ακόμη και από αντίπαλα στρατόπεδα, που είχαν κάνει μια σειρά από ανάλογα πειράματα κατά τη διάρκεια του Β” Παγκοσμίου Πολέμου, είχαν φθάσει στην Αμερική. Με τη βοήθεια τους, η CIA ξεκίνησε τα πειράματα για τον πλήρη έλεγχο της ανθρώπινης συμπεριφοράς.

Τα θύματα ήταν πόpνες, στρατιώτες, πράκτορες της υπηρεσίας, ψυχικά άρρωστοι, Καναδοί, Αμερικάνοι πολίτες αλλά και παιδιά. Οι ουσίες χορηγούνταν χωρίς να το γνωρίζουν. Μόνο κάποιοι φοιτητές πήραν μέρος με τη θέλησή τους γιατί τους δελέασε η αμοιβή και δεν θεωρούσαν ότι υπήρχε κίνδυνος.

Μάλιστα η CIA είχε διαμορφώσει χώρους ως οίκους αvοχής με κάμερες και μικρόφωνα όπου μπορούσε ελεύθερα να χορηγεί τις ναρκωτικές ουσίες σε μορφή σκόνης στα ποτά και να παρακολουθεί τις παρενέργειες των φαρμάκων.
Στους υπαλλήλους της, χορηγούσε κρυφά τα ναρκωτικά στον καφέ. Οι ουσίες που χρησιμοποιούσε ήταν LSD, PCP, χλωροπροζαμίνη, αμοβαρβιτάλη, ινσουλίνη, θοραζίνη, ηρωίνη, τις οποίες συνδύαζαν με ηλεκτροσόκ.

Τα υποκείμενα ήταν κλεισμένα σε λευκά δωμάτια, άκουγαν επαναλαμβανόμενα μηνύματα και τους παρέχονταν γεύματα σε ασυνάρτητες ώρες, ώστε να χάνουν την αίσθηση του χρόνου. Η αποδιοργάνωση του μυαλού γινόταν συστηματικά, ώστε να μπορέσουν να τους κάνουν υποχείριά τους.

Με υπνωτικά χάπια και παραλυτικές ουσίες, τους καθήλωναν στο κρεβάτι για πολλές ημέρες, ίσως και μήνες. Τους ασκούσαν σωματική η σeξουαλική βία καθώς και οποιονδήποτε άλλο τρόπο θεωρούσαν ικανό να αποπροσανατολίσει το μυαλό.

Ακολουθούσε η ύπνωση με την οποία οδηγούσαν τα άτομα να κάνουν πράξεις, που όταν θα ξυπνούσαν δεν θυμόντουσαν.

Τα αποτελέσματα δεν θεωρήθηκαν σημαντικά και τερματίστηκαν το 1973. Η υπόθεση ήρθε στη δημοσιότητα πρώτη φορά 1975 από το Κογκρέσο και την Εκκλησιαστική Επιτροπή. Δεν βρέθηκαν στοιχεία για τους θανάτους που προκλήθηκαν ούτε για τον αριθμό των συμμετεχόντων, έκτος από τα ελάχιστα που βρήκε ο Μαρκς.

Το μόνο σίγουρο είναι ότι τα αποτρόπαια «ερευνητικά» πειράματα κατάφεραν να πλήξουν ανεπανόρθωτα τις προσωπικότητες όσων είχαν λάβει μέρος. Όταν τελείωσαν πολλά από τα θύματα ανέφεραν απώλεια μνήμης, αγχωτικές διαταραχές, ψευδαισθήσεις ακόμα και σχιζοφρένεια.
Πηγή

Οι εικόνες από ψηλά δείχνουν ένα τεράστιο για τα δεδομένα οποιουδήποτε θαλάσσιου πλάσματος κύμα.
Για την ακρίβεια καταγράφονται απόνερα που θα άφηνε ένα ταχύπλοο ή ένα άλλο σκάφος και όχι ένα πλάσμα της θάλασσας το οποίο μάλιστα επί της ουσίας είναι βυθισμένο σχεδόν στο σύνολό του μέσα στο νερό.

Η εικόνα από άλλα σκάφη στην ευρύτερη περιοχή δείχνει ξεκάθαρα ότι στον κόλπο Oke του βόρειου νησιού της Νέα Ζηλανδίας κάτι άλλο συμβαίνει. Όπως λέει ο μηχανικός Pita Witehira που έκανε την ανακάλυψη είναι πολύ γρήγορο για να είναι φάλαινα και πολύ μεγάλο για να είναι καρχαρίας, είναι κάτι άλλο και το μέγα ερώτημα είναι… τι;
Πηγή

Ένα «έξυπνο» μπαστούνι για άτομα με προβλήματα όρασης που ανέπτυξαν ερευνητές στην Βρετανία, θα επιτρέπει την αναγνώριση προσώπων οικείων και φίλων και μάλιστα από απόσταση!

Το επαναστατικό μπαστούνι XploR που δημιούργησαν φοιτητές του ICT στο Birmingham City University χρησιμοποιεί τεχνολογία κινητών smartphones για να αναγνωρίζει γνώριμα πρόσωπα από απόσταση έως και 10 μ. ενώ η δυνατότητα «ναυτιλίας» με δορυφορικό σύστημα ευρέσεως θέσης (GPS) υπόσχεται να διευκολύνει την κίνηση των χρηστών του.

Όπως επισημαίνει ο Steve Adigbo που μαζί με τους Waheed Rafiq και Richard Howlett ανέπτυξαν το «έξυπνο» μπαστούνι, η τεχνολογία αναγνώρισης χαρακτηριστικών προσώπου που αυτό ενσωματώνειπροειδοποιεί τον κάτοχό του όταν πλησιάζει έναν συγγενή ή φίλο κάνοντάς το να δοvείται ελαφρά.

Το XploR αναγνωρίζει τα οικεία πρόσωπα μέσω μιας τράπεζας εικόνων αποθηκευμένων σε μια εσωτερική κάρτα μνήμης SD ενώ θα κατευθύνει τον χρήστη προς τους οικείους του με ηχητική καθοδήγηση η οποία θα μεταδίδεται σε ένα ακουστικό μέσω τεχνολογίας Bluetooth. «Αυτή τη στιγμή δεν υπάρχει κάτι σαν κι αυτό» λέει ο Steve Adigbo. «Ο παππούς μου είναι τυφλός και ξέρω πόσο χρήσιμο θα ήταν γι” αυτόν.»

Η ομάδα των φοιτητών-εφευρετών έχει ήδη παρουσιάσει το μπαστούνι XploR σε ειδικούς στο Λουξεμβούργο και την Γαλλία και σχεδιάζουν επίσκεψη στην Γερμανία αργότερα φέτος. Ειδικά στην Γαλλία, η συσκευή συνάντησε πολύ ευνοϊκή υποδοχή καθώς ενσωματώνει χρηστικά χαρακτηριστικά για τα οποία η βοήθεια του Beacon Centre for the Blind στο Wolverhampton ήταν καθοριστική.

Το επόμενο βήμα τώρα είναι οι δοκιμές στο Κέντρο Τυφλών Beacon για την εκπαίδευση των χρηστών στις ιδιότητες και τα χαρακτηριστικά ασφαλείας του hi-tech μπαστουνιού.

Πηγή

Μήνυμα αναγνώστη:

Σήμερα  ήμουν επιβάτης στο λεωφορείο της γραμμής 8 και το περιστατικό που συνέβη πραγματικά μας άφησε όλους άφωνους και μάλιστα οι περισσότεροι από εμάς δώσαμε και συγχαρητήρια στον νεαρό.

Στην στάση της Αριστοτέλους προς Καμάρα που γίνεται πάντα ο κακό χαμός μπήκανε μέσα αρκετοί άνθρωποι ταλαιπωρημένοι και κουρασμένοι, έβρεχε κιόλας οπότε υπήρχε μία ένταση στην ατμόσφαιρα παραπάνω.

Την ώρα λοιπόν που μπαίνει όλο αυτό το τσούρμο μέσα ένας ηλικιωμένος άντρας μεταξύ 60-65 άρχισε να τα βάζει με την νεολαία και το σεβασμό που θα ήθελε να του δείχνουν οι  νέοι για να κάτσει.

Δεν είχε εντελώς άδικο αλλά ήταν αρκετά επιθετικός προς όλους και γενικά προς την κοινωνία λέγοντας εκφράσεις όπως ” Σήμερα οι νέοι δεν σέβεστε τίποτα”, “Χάθηκε ο σεβασμός από την κοινωνία μας”, “Οι νέοι σήμερα δεν υπολογίζετε τίποτα ούτε τους γονείς να βλέπατε όρθιους δεν θα σηκωνόσασταν ” και γενικότερα όσο περνούσαν τα δευτερόλεπτα έλεγε όλο και περισσότερα βαριά λόγια.

Μέχρι που σε κάποια στιγμή είπε “Φτιάχνετε μια κοινωνία που δεν υπάρχει σεβασμός σε τίποτα, θα σκοτώνεστε μεταξύ σας αύριο για μια θέση στο λεωφορείο” εκείνη την ώρα πετάχτηκε ένα παλικάρι που ήταν όρθιος και φαινόταν αρκετά σοβαρός και μετρημένος. Προφανώς φοιτητής αφού κρατούσε βιβλία και η ηλικία του με τα λεγόμενά του δεν έμοιαζαν να είναι από μαθητή.

Του απάντησε λοιπόν με πολύ σεβασμό “Κύριε να σας πω λίγο; Σας ακούω πάνω από πέντε λεπτά να τα βάζετε με την νεολαία και γενικά με την κοινωνία”. “Θέλω απλά να σας θυμίσω ότι την κοινωνία αυτή εσείς την φτιάξατε. Εσείς τόσα χρόνια μας μάθατε να σκεφτόμαστε μόνο το σήμερα και τον εαυτό μας με τις επιλογές σας, η γενιά σας τόσα χρόνια έγλυφε κατουρημένες ποδιές για να χωθεί σε μια θεσούλα και να χώσει το παιδί του, την νύφη του, τον γαμπρό του, και καμιά 15αριά ξαδέρφια  αδιαφορώντας για τον αν αξίζουν να μπούν για τον αν αύριο τα πράγματα δεν θα είναι έτσι όπως ήταν εχθές. Η γενιά σας είναι αυτή που ψήφιζε πάντα ανθρώπους χωρίς καμία αξία να μας κυβερνάνε αλλάζοντας τις αρχές της κοινωνίας, την Ιστορία, την παιδεία, την παράδοση. Η γενιά σας είναι αυτή που μας έμαθε στην μίζα και την πίσω πόρτα.”

Εκείνη την στιγμή ο ηλικιωμένος άντρας προσπάθησε να σταματήσει τον νέο με αρκετή ένταση ρωτώντας τον “Τι σχέση έχουν αυτά με το ότι δεν σηκώνετε κανείς για να κάτσει ένας ηλικιωμένος”.

Το παλικάρι απάντησε με αρκετή ηρεμία μπορώ να πώ : “O σεβασμός κύριε κερδίζεται δεν απαιτείτε, και εσείς προσωπικά αυτοχαρακτηριζεστε ηλικιωμένος μόνο και μόνο για να καθίσετε φαίνεστε μια χαρά και υγιείς. Αν όμως το ζητήσετε αυτό από κάποιον ευγενικά είμαι σίγουρος ότι κανένας δεν θα σας πει όχι. Το βασικό όμως είναι ότι επειδή ο σεβασμός κερδίζεται όπως προείπα και η δική σας η γενιά παραδίδει μια διαλυμένη χώρα μέσα στην ρεμούλα την κομπίνα και την βρόμα που οι  νέοι παλεύουμε να αλλάξει προς το καλύτερο για τον αύριο τον παιδιών μας και όχι το δικό σας.Στο πρόσωπό σας εγώ βλέπω αυτόν που έχει καταδικάσει για χρονιά σύμφωνα με τις κομματικές του ορέξεις και τις επιλογές του και δυστυχώς σήμερα οι νέοι δεν μπορούν να σεβαστούν τον δήμιο τους .”

Πηγή