Κατηγορία: Τέχνη-Πολιτισμός

Σ`αγαπώ, σ`αγαπώ… Μ`ακούς; `Eτσι μιλώ για`σένα και για`μένα. Επειδή σ`αγαπώ…
-Από τη Μανταλένα Μαρία Διαμαντή

Το “Μονόγραμμα” του Οδυσσέα Ελύτη, είναι για εμένα το πιο ερωτικό και βαθιά τρυφερό ποίημα που γράφτηκε ποτέ.

Από τον τίτλο του, μπορεί κάποιος να αναρωτηθεί αλλά και να βγάλει κάποια συμπεράσματα για το τί θα επακολουθήσει…

Μονόγραμμα είναι ένα γράμμα ή ο συνδυασμός δύο ή περισσότερων γραμμάτων- συνήθως τα αρχικά ονόματος- για τη δημιουργία μιας σφραγίδας. Θα μπορούσε, κάλλιστα, να είναι απότα αρχικά του ονόματος της αγαπημένης του ποιητή ή ακόμα και ο συνδυασμός των αρχικών γραμμάτων από τα ονόματά του ζευγαριού. Αυτό το μονόγραμμα, μπορεί να δημιουργήσει μια σφραγίδα του “έρωτα”, ενώνοντας με αυτόν τον τρόπο τους δύο ερωτευμένους για πάντα μαζί.

Την περίοδο που ο σπουδαίος ποιητής μας διέμενε στο Παρίσι (1969 – 1971) συνθέτει αυτό το τόσο ερωτικό και ιδιαίτερο ποίημα που θεωρείται από τα αριστουργήματα της νεοελληνικής λογοτεχνίας. Το 1971 τυπώνεται αρχικά στις Βρυξέλλες και το 1972 στην Ελλάδα.

Ήταν 60 ετών ο Οδυσσέας Ελύτης, όταν δημιούργησε έναν ερωτικό ύμνο με ασύγκριτο πάθος, συναισθηματισμό, αλλά και αυθορμητισμό της νεανικότητας.Μια ερωτική τραγωδία καθώς οι δύο ερωτευμένοι αντιμετωπίζουν σφοδρή εναντίωση στον έρωτά τους. Η κοπέλα μην αντέχοντας την κοινωνική κατακραυγή, οδηγείται στην ακραία πράξη της αυτοκτονίας. Ο αγαπημένος της, -τραγική φιγούρα πια, εξαιτίας του πρόωρου και αιφνίδιου θανάτου της- λέει λόγια προς εκείνη. Πρόκειται για ένα θρηνητικό μονόλογο που αγγίζει την καρδιά. Με το χαρακτήρα της ερωτικής εξομολόγησης απευθύνεται στην αγαπημένη του που έφυγε, έστω και αν δεν υπάρχει πια δυνατότητα για απόκριση.

ΤΟ ΜΟΝΟΓΡΑΜΜΑ (1971)

Θα πενθώ πάντα –μ` ακούς;- για σένα, μόνος, στον Παράδεισο

ΙΘα γυρίσει αλλού τις χαρακιές

Της παλάμης, η Μοίρα, σαν κλειδούχος

Μια στιγμή θα συγκατατεθεί ο Καιρός

Πως αλλιώς, αφού αγαπιούνται οι άνθρωποι

Θα παραστήσει ο ουρανός τα σωθικά μας Και θα χτυπήσει τον κόσμο η αθωότητα Με το δριμύ του μαύρου του θανάτου.

II

Πενθώ τον ήλιο και πενθώ τα χρόνια που έρχονται Χωρίς εμάς και τραγουδώ τ` άλλα που πέρασαν Εάν είναι αλήθεια

Μιλημένα τα σώματα και οι βάρκες που έκρουσαν γλυκά Οι κιθάρες που αναβόσβησαν κάτω από τα νερά Τα πίστεψέ με και τα μη Μια στον αέρα, μια στη μουσική

Τα δυο μικρά ζώα, τα χέρια μας Που γύρευαν ν` ανέβουνε κρυφά το ένα στο άλλο Η γλάστρα με το δροσαχί στις ανοιχτές αυλόπορτες Και τα κομμάτια οι θάλασσες που ερχόντουσαν μαζί Πάνω απ` τις ξερολιθιές, πίσω απ` τους φράχτες Την ανεμώνα που κάθισε στο χέρι σου Κι έτρεμε τρεις φορές το μωβ τρεις μέρες πάνω από τους καταρράχτες

Εάν αυτά είναι αλήθεια τραγουδώ Το ξύλινο δοκάρι και το τετράγωνο φαντό Στον τοίχο, τη Γοργόνα με τα ξέπλεκα μαλλιά Τη γάτα που μας κοίταξε μέσα στα σκοτεινά

Παιδί με το λιβάνι και με τον κόκκινο σταυρό

Την ώρα που βραδιάζει στων βράχων το απλησίαστο

Πενθώ το ρούχο που άγγιξα και μου ήρθε ο κόσμος.

III

Έτσι μιλώ για σένα και για μένα

Επειδή σ` αγαπώ και στην αγάπη ξέρω

Να μπαίνω σαν Πανσέληνος

Από παντού, για το μικρό το πόδι σου μες στ` αχανή σεντόνια

Να μαδάω γιασεμιά – κι έχω τη δύναμη

Αποκοιμισμένη, να φυσώ να σε πηγαίνω

Μέσ` από φεγγερά περάσματα και κρυφές της θάλασσας στοές

Υπνωτισμένα δέντρα με αράχνες που ασημίζουνε

Ακουστά σ` έχουν τα κύματα Πως χαϊδεύεις, πως φιλάς Πως λες ψιθυριστά το τι και το ε Τριγύρω στο λαιμό στον όρμο Πάντα εμείς το φως κι η σκιά

Πάντα εσύ τ` αστεράκι και πάντα εγώ το σκοτεινό πλεούμενο

Πάντα εσύ το λιμάνι κι εγώ το φανάρι το δεξιά

Το βρεμένο μουράγιο και η λάμψη επάνω στα κουπιά

Ψηλά στο σπίτι με τις κληματίδες

Τα δετά τριαντάφυλλα, το νερό που κρυώνει

Πάντα εσύ το πέτρινο άγαλμα και πάντα εγώ η σκιά που μεγαλώνει

Το γερτό παντζούρι εσύ, ο αέρας που το ανοίγει εγώ

Επειδή σ` αγαπώ και σ` αγαπώ

Πάντα εσύ το νόμισμα κι εγώ η λατρεία που το εξαργυρώνει:

Τόσο η νύχτα, τόσο η βοή στον άνεμο Τόσο η στάλα στον αέρα, τόσο η σιγαλιά

Τριγύρω η θάλασσα η δεσποτική Καμάρα τ` ουρανού με τ` άστρα Τόσο η ελάχιστή σου αναπνοή

Που πια δεν έχω τίποτε άλλο Μες στους τέσσερις τοίχους, το ταβάνι, το πάτωμα Να φωνάζω από σένα και να με χτυπά η φωνή μου Να μυρίζω από σένα και ν` αγριεύουν οι άνθρωποι Επειδή το αδοκίμαστο και το απ` αλλού φερμένο Δεν τ` αντέχουν οι άνθρωποι κι είναι νωρίς, μ` ακούς Είναι νωρίς ακόμη μες στον κόσμο αυτόν αγάπη μου

Να μιλώ για σένα και για μένα.

IV

Είναι νωρίς ακόμη μες στον κόσμο αυτόν, μ` ακούς

Δεν έχουν εξημερωθεί τα τέρατα, μ` ακούς

Το χαμένο μου αίμα και το μυτερό, μ` ακούς

Μαχαίρι

Σαν κριάρι που τρέχει μες στους ουρανούς

Και των άστρων τους κλώνους τσακίζει, μ` ακούς

Είμ` εγώ, μ` ακούς

Σ` αγαπώ, μ`ακούς

Σε κρατώ και σε πάω και σου φορώ

Το λευκό νυφικό της Οφηλίας, μ` ακούς

Που μ` αφήνεις, που πας και ποιος, μ` ακούς

Σου κρατεί το χέρι πάνω απ` τους κατακλυσμούς

Οι πελώριες λιάνες και των ηφαιστείων οι λάβες Θα `ρθει μέρα, μ` ακούς Να μας θάψουν, κι οι χιλιάδες ύστερα χρόνοι Λαμπερά θα μας κάνουν πετρώματα, μ` ακούς

Να γυαλίσει επάνω τους η απονιά, μ` ακούς

Των ανθρώπων

Και χιλιάδες κομμάτια να μας ρίξει

Στα νερά ένα ένα, μ` ακούς

Τα πικρά μου βότσαλα μετρώ, μ` ακούς

Κι είναι ο χρόνος μια μεγάλη εκκλησία, μ` ακούς Όπου κάποτε οι φιγούρες

Των Αγίων

Βγάζουν δάκρυ αληθινό, μ` ακούς

Οι καμπάνες ανοίγουν αψηλά, μ` ακούς Ένα πέρασμα βαθύ να περάσω

Περιμένουν οι άγγελοι με κεριά και νεκρώσιμους ψαλμούς

Πουθενά δεν πάω, μ` ακούς Ή κανείς ή κι οι δύο μαζί, μ` ακούς

Το λουλούδι αυτό της καταιγίδας και, μ` ακούς

Της αγάπης

Μια για πάντα το κόψαμε

Και δε γίνεται ν` ανθίσει αλλιώς, μ` ακούς

Σ` άλλη γη, σ` άλλο αστέρι, μ` ακούς

Δεν υπάρχει το χώμα, δεν υπάρχει ο αέρας

Που αγγίξαμε, ο ίδιος, μ` ακούς

Και κανείς κηπουρός δεν ευτύχησε σ` άλλους καιρούς

Από τόσον χειμώνα κι από τόσους βοριάδες, μ` ακούς Να τινάξει λουλούδι, μόνο εμείς, μ` ακούς Μες στη μέση της θάλασσας Από μόνο το θέλημα της αγάπης, μ` ακούς Ανεβάσαμε ολόκληρο νησί, μ` ακούς Με σπηλιές και με κάβους κι ανθισμένους γκρεμούς Άκου, άκου Ποιος μιλεί στα νερά και ποιος κλαίει -ακούς;

Ποιος γυρεύει τον άλλο, ποιος φωνάζει -ακούς; Είμ` εγώ που φωνάζω κι είμ` εγώ που κλαίω, μ` ακούς Σ` αγαπώ, σ` αγαπώ, μ` ακούς.

V

Για σένα έχω μιλήσει σε καιρούς παλιούς

Με σοφές παραμάνες και μ` αντάρτες απόμαχους

Από τι να `ναι που έχεις τη θλίψη του αγριμιού

Την ανταύγεια στο πρόσωπο του νερού του τρεμάμενου

Και γιατί, λέει, να μέλλει κοντά σου να `ρθω

Που δε θέλω αγάπη αλλά θέλω τον άνεμο

Αλλά θέλω της ξέσκεπης όρθιας θάλασσας τον καλπασμό

Και για σένα κανείς δεν είχε ακούσει

Για σένα ούτε το δίκταμο ούτε το μανιτάρι

Στα μέρη τ` αψηλά της Κρήτης τίποτα

Για σένα μόνο δέχτηκε ο Θεός να μου οδηγεί το χέρι

Πιο δω, πιο κει, προσεχτικά σ` όλο το γύρο

Του γιαλού του προσώπου, τους κόλπους, τα μαλλιά

Στο λόφο κυματίζοντας αριστερά

Το σώμα σου στη στάση του πεύκου του μοναχικού Μάτια της περηφάνιας και του διάφανου Βυθού, μέσα στο σπίτι με το σκρίνιο το παλιό Τις κίτρινες νταντέλες και το κυπαρισσόξυλο Μόνος να περιμένω που θα πρωτοφανείς Ψηλά στο δώμα ή πίσω στις πλάκες της αυλής Με τ` άλογο του Αγίου και το αυγό της Ανάστασης

Σαν από μια τοιχογραφία καταστραμμένη

Μεγάλη όσο σε θέλησε η μικρή ζωή

Να χωράς στο κεράκι τη στεντόρεια λάμψη την ηφαιστειακή

Που κανείς να μην έχει δει και ακούσει Τίποτα μες στις ερημιές τα ερειπωμένα σπίτια Ούτε ο θαμμένος πρόγονος άκρη άκρη στον αυλόγυρο Για σένα ούτε η γερόντισσα μ` όλα της τα βοτάνια

Για σένα μόνο εγώ, μπορεί και η μουσική

Που διώχνω μέσα μου αλλ` αυτή γυρίζει δυνατότερη

Για σένα το ασχημάτιστο στήθος των δώδεκα χρονώ

Το στραμμένο στο μέλλον με τον κρατήρα κόκκινο

Για σένα σαν καρφίτσα η μυρωδιά η πικρή

Που βρίσκει μες στο σώμα και που τρυπάει τη θύμηση

Και να το χώμα, να τα περιστέρια, να η αρχαία μας γη.

VI

Έχω δει πολλά και η γη μέσ` απ` το νου μου φαίνεται ωραιότερη Ωραιότερη μες στους χρυσούς ατμούς Η πέτρα η κοφτερή, ωραιότερα Τα μπλάβα των ισθμών και οι στέγες μες στα κύματα Ωραιότερες οι αχτίδες όπου δίχως να πατείς περνάς Αήττητη όπως η Θεά της Σαμοθράκης πάνω από τα βουνά της θάλασσας

Έτσι σ` έχω κοιτάξει που μου αρκεί Να `χει ο χρόνος όλος αθωωθεί Μες στο αυλάκι που το πέρασμά σου αφήνει Σαν δελφίνι πρωτόπειρο ν` ακολουθεί

Και να παίζει με τ` άσπρο και το κυανό η ψυχή μου!

Νίκη, νίκη όπου έχω νικηθεί

Πριν από την αγάπη και μαζί

Για τη ρολογιά και για το γκιούλ μπρισίμι

Πήγαινε, πήγαινε και ας έχω εγώ χαθεί

Μόνος, και ας είναι ο ήλιος που κρατείς ένα παιδί νεογέννητο

Μόνος, και ας είμ` εγώ η πατρίδα που πενθεί Ας είναι ο λόγος που έστειλα να σου κρατεί δαφνόφυλλο

Μόνος, ο αέρας δυνατός και μόνος τ` ολοστρόγγυλο

Βότσαλο στο βλεφάρισμα του σκοτεινού βυθού Ο ψαράς που ανέβασε κι έριξε πάλι πίσω στους καιρούς τον Παράδεισο!

VII

Στον Παράδεισο έχω σημαδέψει ένα νησί Απαράλλαχτο εσύ κι ένα σπίτι στη θάλασσα

Με κρεβάτι μεγάλο και πόρτα μικρή Έχω ρίξει μες στ` άπατα μιαν ηχώ Να κοιτάζομαι κάθε πρωί που ξυπνώ

Να σε βλέπω μισή να περνάς στο νερό Και μισή να σε κλαίω μες στον Παράδεισο…

klik.gr

Σχεδόν όλες οι φωτογραφίες σήμερα επεξεργάζονται, οπότε είναι δύσκολο να διακρίνει κανείς τι είναι αληθινό και τι όχι.

Ωστόσο, μια απίστευτη φωτογραφία, που θα κάνει τον κόσμο να αναφωνήσει «ουάου» δεν χρειάζεται να έχει υποστεί Photoshop. Το μόνο που χρειάζεται είναι φωτογραφική μηχανή, πρόθυμοι φίλοι και καλή γωνία.

Στις παρακάτω φωτογραφίες μπορείτε να δείτε ακριβώς αυτό: Μοναδικές φωτογραφίες, που δημιουργούν οπτική ψευδαίσθηση, χωρίς επεξεργασία.

iefimerida.gr

Την επόμενη φορά που θα μιλήσετε σε έναν γέρο αλήτη, κοιτάξτε ξανά! Γιατί μπορεί να είναι ένα πανέμορφο νεαρό κορίτσι κρυμμένο κάτω από το δέρμα του.

Πρόσφατα, ο makeup artist, Neill Gorton, μας έδειξε βήμα-βήμα την διαδικασία που ακολούθησε για να μεταμορφώσει ένα νεαρό κορίτσι σε έναν γέρο αλήτη. Η μεταμόρφωση αυτή έγινε στα πλαίσια του International Makeup Artists Trade Show (IMATS) στο Λονδίνο.

“Αυτό έγινε για να προωθήσω τη σχολή μου “Neill Gorton Prosthetics Studio”. Όπως θα δείτε, η κοπέλα έγινε ένας εντελώς διαφορετικός άνθρωπος και τίποτα δεν μαρτυρά την πραγματική ταυτότητα του μοντέλου Kelsey-Leigh Walker, εκτός από την φωνή της φυσικά…”

Είναι τρομακτικό και ταυτόχρονα κάτι που θα σας κάνει να πείτε: “Ωστε έτσι το κάνουν στις ταινίες…”

Περισσότερες Πληροφορίες: Facebook | Neill Gorton Prosthetics Studio | gortonstudio.co.uk | neillsmaterials.co.uk

boredpanda.com

Μια νέα έρευνα ενός Έλληνα ανθρωπολόγου της διασποράς, η οποία πραγματοποιήθηκε στο Παλιόκαστρο της Θάσου, έφερε στο φως, μεταξύ άλλων ανακαλύψεων, ένα κρανίο πρωτοβυζαντινής περιόδου (τετάρτου έως έβδομου αιώνα μ.Χ.). Το κρανίο φέρει ίχνη χειρουργικής επέμβασης, η οποία είναι «απίστευτα πολύπλοκη», σύμφωνα με τον ίδιο.

Η ανακάλυψη έγινε από ερευνητές του Πανεπιστημίου Adelphi της Νέας Υόρκης, με επικεφαλής τον καθηγητή ανθρωπολογίας Αναγνώστη Αγγελαράκη. Συνολικά βρέθηκαν και μελετήθηκαν οστά από δέκα σκελετούς τεσσάρων γυναικών και έξι ανδρών, πιθανώς με υψηλή κοινωνική θέση, με βάση την θέση και την αρχιτεκτονική του χώρου ταφής.

«Σύμφωνα με τα σκελετο-ανατομικά χαρακτηριστικά τους, τόσο οι άνδρες όσο και οι γυναίκες έκαναν σωματικά απαιτητικές ζωές. Τα πολύ σοβαρά τραύματα που έφεραν τόσο οι άνδρες όσο και οι γυναίκες, είχαν αντιμετωπιστεί χειρουργικά ή ορθοπεδικά από κάποιον πολύ έμπειρο γιατρό/χειρουργό με μεγάλη πείρα στη φροντίδα των τραυμάτων. Πιστεύουμε πως ήταν στρατιωτικός γιατρός», δήλωσε ο δρ. Αγγελαράκης, σύμφωνα με ανακοίνωση του πανεπιστημίου του.

Ειδικά για τη χειρουργική επέμβαση εγκεφάλου, ο κ. Αγγελαράκης εκτιμά ότι «ακόμη και παρά τη δυσοίωνη πρόγνωση, έγινε εκτεταμένη προσπάθεια στον συγκεκριμένο άνδρα. Ήταν συνεπώς πιθανό ότι επρόκειτο για κάποιο πολύ σημαντικό άτομο μεταξύ του πληθυσμού του Παλιόκαστρου».

Ίσως η αιτία για τη χειρουργική επέμβαση ήταν κάποια λοίμωξη, ενώ ο άνδρας τοξότης φαίνεται να πέθανε λίγο μετά ή κατά τη διάρκεια της προσπάθειας του γιατρού να τον σώσει.
«Η χειρουργική επέμβαση είναι η πιο πολύπλοκη που έχω δει ποτέ στα 40 χρόνια που κάνω ανθρωπολογική έρευνα. Είναι απίστευτο ότι πραγματοποιήθηκε σε μια εποχή πριν την ανακάλυψη των αντιβιοτικών», όπως είπε ο κ. Αγγελαράκης, ο οποίος παρουσιάζει τα ευρήματα αναλυτικά σε ένα νέο βιβλίο από τις εκδόσεις Archaeopress (‘Eastern Roman Mounted Archers and Extraordinary Medico-Surgical Interventions at Paliokastro in Thasos Island during the ProtoByzantine Period).

Ο Α. Αγγελαράκης σπούδασε κλασσική αρχαιολογία και ευρωπαϊκή εθνολογία στο σουηδικό Πανεπιστήμιο Λουντ, έκανε μεταπτυχιακά στην ανθρωπολογία στο Πανεπιστήμιο Κολούμπια της Ν.Υόρκης, από όπου πήρε και το διδακτορικό του το 1989 στη φυσική ανθρωπολογία και αρχαιολογία.

makeleio.gr

Αν είσαι από τα άτομα που δεν αντέχουν να βάζουν ένα ποτήρι ή μια κούπα πάνω στο τραπεζάκι χωρίς ένα σουβέρ, τότε με αυτό το εύκολο κόλπο μπορείτε να φτιάξετε το δικό σας σουβέρ σε όποιο σχέδιο θέλετε.

Τα μόνα υλικά που θα χρειαστείτε είναι: βαζελίνη, πιστόλι με θερμόκολλα και σπρέι βαφής σε χρώμα της επιλογής σας.

Παρακολουθήστε στο βίντεο που ακολουθεί βήμα βήμα πως να φτιάξετε χειροποίητα σουβέρ από κόλλα, που θα κλέψουν τις εντυπώσεις από τους καλεσμένους σας.

Η διαδικασία είναι πολύ απλή: απλά διαλέξτε το σχέδιό σας, περάστε το σχέδιο με βαζελίνη και περάστε πάνω από τις γραμμές του σχεδίου τη θερμόκολλα. Αφήστε να στεγνώσει, αφαιρέστε το εύκολα με μια σπάτουλα και ψεκάστε το με λίγο σπρέι βαφής και είστε έτοιμοι!

Ένα πανέμορφο σχέδιο για σουβέρ! Θα δοκιμάσετε να φτιάξετε και μόνοι σας; Αφήστε μας τα σχόλιά σας!

Εντάξει μπορεί το αποτέλεσμα να μην συναγωνίζεται τον Πικάσο, αλλά είναι μια πολύ καλή ιδέα για να διακοσμήσετε τους τοίχους του σπιτιού σας εντελώς ανέξοδα!

Η ιδέα είναι από το blog Homesthetics και το μόνο που χρειάζεστε είναι ένας καμβάς, πιστολάκι μαλλιών και… κηρομπογιές!

Κολλήστε τις κηρομπογιές στον καμβά με τη σειρά που εσείς θέλετε. Θα χρειαστείτε περίπου 12 για μικρό καμβά, ενώ 24 με 64 για ακόμη μεγαλύτερους.

Στη συνέχεια περάστε με το πιστολάκι μαλλιών πάνω από τις κηρομπογιές, οι οποίες σε λίγο θα αρχίσουν να λιώνουν!

Ορίστε μερικές ιδέες για τους πίνακές σας και μη χάσετε το βίντεο στο τέλος του άρθρου!

Πηγή

Η ανθρώπινη επικοινωνία (σπηλαιογραφίες, γλώσσα) αναπτύχθηκε πριν από εκατομμύρια χρόνια εφόσον οι άνθρωποι ένιωθαν από νωρίς αυτήν την ανάγκη. 

Σήμερα η επικοινωνία παίζει μεγάλο ρόλο στη ζωή μας αφού ολόκληρη η καθημερινότητά μας εξαρτάται από αυτήν.

Όμως με την πρόοδο της τεχνολογίας έχουν αλλάξει πολλά. Μια καταπληκτική μικρού μήκους κινουμένων σχεδιών για την ποιότητα της επικοινωνίας σήμερα. Ο τίτλος της φυσικά «ο θάνατος της ομιλίας» και τα λέει όλα.

Οι διαπροσωπικές σχέσεις έχουν αντικατασταθεί με εικονίδια και διάφορες συνομιλίες στο facebook, viber, iMessage, whatsapp κτλ.

Όλοι σκυμμένοι πάνω από μια οθόνη, πληκτρολογώντας ασταμάτητα σαν υπνωτισμένοι. Υπερβολή ή όχι… έτσι όπως πάμε, ο θάνατος της ομιλίας δεν είναι μακριά.

Δείτε το βίντεο

Ο ποιητής ευθέως στοχοποιεί τον Βαρόνο Ρόθτσαιλντ και την τακτική ελέγχου των εθνών μέσω του δανεισμού. Δανείζοντας χρήματα στους τυράννους , οι Σιωνιστές καθίστανται αυτοί που κινούν τις μαριονέτες από το παρασκήνιο. Εννοείται το δάνειο το τσεπώνουν οι διεφθαρμένοι και το πληρώνει ο ηλίθιος λαός (βλέπε ΕΝΦΙΑ κλπ) Κι όπως πάντα , από την αρχαιότητα με αυτήν την τακτική οι Σιωνιστές αναλαμβάνουν φοροεισπράκτορες και σκιώδεις ή φανεροί Υπουργοί Οικονομικών.

Ολόκληρο το βιβλίο του Λόρδου Byron εδώ

Κι εδώ το ποίημα του Don Juan όπου και πάλι αναφέρει τον Rothschild ως βασιλιά του κόσμου… όπως ακριβώς τον αναπαριστά και η παρακάτω βινιέτα της εποχής εκείνης.

Who hold the balance of the world? Who reign
O’er congress, whether royalist or liberal?
Who rouse the shirtless patriots of Spain?
(That make old Europe’s journals squeak and gibber all.)
Who keep the world, both old and new, in pain
Or pleasure? Who make politics run glibber all?
The shade of Buonaparte’s noble daring?-
Jew Rothschild, and his fellow-Christian, Baring.
Those, and the truly liberal Lafitte,
Are the true lords of Europe. Every loan
Is not a merely speculative hit,
But seats a nation or upsets a throne.
Republics also get involved a bit;
Columbia’s stock hath holders not unknown
On ‘Change; and even thy silver soil, Peru,
Must get itself discounted by a Jew.

Μετάφραση:

Ποιος κρατάει την πλάστιγγα της παγκόσμιας ισορροπίας ;
Ποιος άρχει επί των Βασιλοφρόνων και των Φιλελεύθερων βουλευτών αδιακρίτως ;
Ποιος ξεσήκωσε τους γυμνούς αχίτωνες πατριώτες της Ισπανίας ;
(Και διαδίδει τις φήμες που κάνουν τις εφημερίδες της γηραιάς Ευρώπης να τρίζουν και να τραυλίζουν);
Ποιος διαχέει ηδονές και βάσανα , τόσο στον Παλιό όσο και στον Νέο Κόσμο;
Ποιος σχεδιάζει και χλευάζει την πολιτική;
Μήπως το φάντασμα του ευγενικού θάρρους του Βοναπάρτη;
Ο Ιουδαίος Ρότσιλντ και ο χριστιανός κολαούζος του, ο Μπέρινγκ.
Αυτοί, και ο αναμφισβήτητα φιλελεύθερος πειρατής Λαφίτ, Είναι οι αληθινοί άρχοντες της Ευρώπης.
Κάθε δάνειο, δεν είναι απλώς κερδοσκοπικό χτύπημα,
Είναι μοχλός για την καθήλωση ενός έθνους ή την ανατροπή ενός θρόνου. Και οι Δημοκρατίες, συμμετέχουν λιγουλάκι.
Οι μέτοχοι του δανείου για τα ορυκτά της Κολομβiας είναι γνωστοί εις το χρηματιστήριο,
Στην «συναλλαγή», και το αργυρούν υπέδαφος του Περού, που χρήζει της προεξοφλήσεως του Οβριού….

Σ.Σ

Eπιμέλεια: logiosermis.net

Οταν ο Μεξικανός ζωγράφος Christiam Ramos βαρέθηκε να δημιουργεί εικόνες για το τμήμα «Home & Garden» του Walmart, επέλεξε μία διαφορετική μεθοδο: πήρε ένα σωληνάριο οδοντόκρεμας και ξεκίνησε να ζωγραφίζει. Μετά από κάνα δυο ώρες, ακόμα και αυτό είχε μείνει έκπληκτος με το αποτέλεσμα

Εδώ μπορείτε να δείτε τον ζωγράφο την ώρα της εργασίας του:

Με τη σειρά: πρώτα ανακατεύοντας τα χρώματα. Το καλό είναι ότι μπορείς να βρεις οδοντόκρεμα σε όποιο χρώμα φανταστείς!

Κάποιες φορές ο Christian Ramos χρησιμοποιεί την οδοντόκρεμα απευθείας στο καμβά. Αυτό κάνει τα πράγματα να κινούνται λίγο πιο γρήγορα.

Και μετά από περίπου 200 ώρες εργασίας και τη χρήση 30 σωληναρίων , κατάφερε επιτέλους τον στόχο του.

Και εδώ είναι κάποια από τα έργα του:

Brad Pitt

Miley Cyrus

Robin Williams

Emma Watson

Elton John

Lady Gaga

Σκεφτείτε το λίγο: κατά μέσο όρο χρειάζεται περίπου 200 ώρες και 30 σωληνάρια. «Το να ζωγραφίζεις με οδοντόκρεμα δεν έιναι όσο απλό όσο νομίζετε, » λέει ο Ramos.»Πρέπει να δουλεύω γρήγορα γιατί η οδοντόκρεμα στεγνώνει γρήγορα και γίνεται δύσκολη να τη δουλέψεις. Επίσης αυτή η μυρωδιά φρεσκάδας μου τη δίνει στα νεύρα από ένα σημείο και μετά!» Ενα από τα τελευταία έργα του ήταν το πορτραίτο του πρόσφαντα εκλιπόντος Robin Williams. Θέλει να το δώσει για δημοπρασία και να δωρήσει τα λεφτά για να βοηθήσει ανθρώπους που πάσχουν από κατάθληψη.
Πηγή

Η Αμερικανίδα καλλιτέχνις Shannon Holt παίρνει τι μπογιές της και επιλέγει ως καμβάδες τα ανθρώπινα σώματα.

Με υπομονή και επιμονή ζωγραφίζει επάνω τους εξαιρετικά μοτίβα από το ζωικό βασίλειο και εκπλήσσει.

Με εμπειρία ετών στη ζωγραφική σε ξύλο και μέταλλο η πρώτη της απόπειρα σε ζωντανό καμβά κέρδισε το ενδιαφέρον όσων είδαν τα αποτελέσματα.

“Είναι πολύ δύσκολη διαδικασία γιατί απαιτεί προσήλωση και ηρεμία τόσο από τον καλλιτέχνη όσο και από τα μοντέλα. Ωστόσο το αποτέλεσμα δικαιώνει και εμένα και τα παιδιά που στήθηκαν υπομονετικά τόσες ώρες για να τα ζωγραφίσω”, λέει η ίδια.