Κατηγορία: Ψυχολογία

Η κατάθλιψη, η αϋπνία και η εξάντληση μπορεί να είναι σημαντικοί παράγοντες κινδύνου για τους συχνούς εφιάλτες, υποδεικνύει νέα έρευνα που διενεργήθηκε από το πανεπιστήμιο Turku στην Φινλανδία και η οποία δημοσιεύθηκε στην επιστημονική επιθεώρηση Sleep.

Αν και η μελέτη δεν αποδεικνύει άμεση σχέση αιτίας-αποτελέσματος, εντούτοις επιβεβαιώνει ότι οι εφιάλτες συνδέονται με την κατάθλιψη, την αϋπνία και την κόπωση. Ο επικεφαλής της έρευνας, Nils Sandman, επιστήμονας στο Κέντρο Γνωστικής Νευροεπιστήμης του πανεπιστημίου, υποστηρίζει ότι η συγκεκριμένη μελέτη δείχνει ότι υπάρχει σαφής σχέση ανάμεσα στην καλή ψυχική διάθεση και τους εφιάλτες.

Για τις ανάγκες της έρευνας, οι επιστήμονες εξέτασαν τις περιπτώσεις περίπου 14.000 ατόμων, ηλικίας 25 έως 74 ετών την περίοδο από το 2007 έως και το 2012. Το 53% των συμμετεχόντων ήταν γυναίκες.

Κατάθλιψη και εφιάλτες: Τι έδειξαν τα αποτελέσματα

Περίπου 45% των συμμετεχόντων δήλωσε ότι είχαν περιστασιακούς εφιάλτες τις τελευταίες 30 ημέρες, ενώ μόλις πάνω από το 50% είπαν ότι δεν είχαν καθόλου εφιάλτες. Σχεδόν το 4% είπε ότι είχε συχνούς εφιάλτες τις τελευταίες 30 ημέρες.

Συχνούς εφιάλτες ανέφερε περίπου το 28% των ανθρώπων με σοβαρή κατάθλιψη και περίπου το 17% των ατόμων με συχνές αϋπνίες, αναφέρουν οι ερευνητές.

Μετά από περαιτέρω ανάλυση, οι συγγραφείς της μελέτης κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι η αϋπνία, η εξάντληση και ορισμένα συμπτώματα κατάθλιψης ήταν οι ισχυρότεροι ανεξάρτητοι παράγοντες κινδύνου για τις διαταραχές του ύπνου με εφιάλτες.

“Πιθανώς οι εφιάλτες λειτουργούν και ως πρώιμοι δείκτες της εμφάνισης της κατάθλιψης και μέχρι τώρα είχαν μείνει ανεκμετάλλευτοι ως προς τη διαγνωστική τους αξία στην κατάθλιψη”. Υποστηρίζει ο δρ Sandman.

Πηγή

Σε μία εξομολόγηση που θα σας ραγίσει την καρδιά, η συγγραφέας και μαμά Denise Stirk, περιγράφει το τραγικό συμβάν που την έκανε να συνειδητοποιήσει ότι όλες οι μαμάδες μοιραζόμαστε μία σπουδαία κοινή αλήθεια. Έναν θεμελιώδη λόγο που όλες οι μαμάδες πρέπει να είμαστε αλληλέγγυες μεταξύ μας, ο οποίος μετουσιώνεται σε μία μόνο φράση…

«Πριν μερικές εβδομάδες, μία από τις πιο αγαπημένες μου φίλες έχασε ξαφνικά και ανεξήγητα την 21 μηνών κόρη της. Η φίλη μου ζει στην άλλη άκρη της χώρας, οπότε το περασμένο Σαββατοκύριακο ταξίδεψα και την επισκέφθηκα. Ομολογουμένως, ήμουν αφάνταστα αγχωμένη για το τι θα έλεγα σε εκείνη και στην άνδρα της. Ποιες λέξεις θα μπορούσαν να τους ανακουφίσουν; Πώς θα απέφευγα να πω τις λάθος κουβέντες; Ήθελα να βρω τις σωστές λέξεις και, σαν συγγραφέας που είμαι, οι λέξεις τυχαίνουν να είναι από τα λίγα μέσα που γνωρίζω καλά για να εκφράζομαι.

Ωστόσο, τις στιγμές εκείνες ένιωθα εντελώς χαμένη. Έχοντας δύο υγιέστατα παιδιά στο σπίτι, ένιωθα ότι δεν μπορούσα να ταυτιστώ με τον πόνο της, οπότε πώς θα μπορούσα να της πω κάτι που θα την έκανε να νιώσει καλύτερα, για ένα συμβάν που πρώτη φορά αντιμετώπιζα στην ζωή μου; Οπλισμένη με φράσεις από τη Βίβλο και έχοντας προετοιμάσει κάποια λίγα λόγια, μπήκα στο σπίτι της και… δεν θα μπορούσα ποτέ να προβλέψω τις πανίσχυρες κουβέντες που ανταλλάξαμε. Κουβέντες που σου αλλάζουν την ζωή. Κουβέντες που, τελικά, προήλθαν από εκείνη και όχι από εμένα.

Από εκείνη. Σε εμένα.

Ακριβώς. Η φίλη μου, η οποία αυτή τη στιγμή αποδεικνύεται ο πιο δυνατός άνθρωπος που έχω γνωρίσει ποτέ, είπε κάτι την ώρα του θρήνου της που θα κρατώ για πάντα βαθιά στην καρδιά μου. Ήταν μία φράση τόσο απλή, κι όμως άγγιξε μια χορδή μέσα μου. Καθώς περιέγραφε τα συμβάντα που οδήγησαν στον θάνατο της κόρης της, προσπάθησε να μου εξηγήσει τον αφάνταστο πόνο της τις στιγμές που κρατούσε το γλυκό παιδάκι της στην αγκαλιά της, στο νοσοκομείο, τα λεπτά και τις ώρες μετά τον θάνατό του. Περιγράφοντας τον χειρότερο εφιάλτη κάθε γονιού, μου είπε με δάκρυα να κυλούν στο πρόσωπό της:Είσαι μαμά, ξέρεις.

Είσαι μαμά, ξέρεις.

Η φράση αυτή μου έκοψε την ανάσα –με παρέλυσε. Γιατί ήταν ακριβώς εκείνη τη στιγμή, με αυτή τη φράση, που μπόρεσα να ξεκινήσω να καταλαβαίνω το μέγεθος της θλίψης της. Σίγουρα είχα ήδη πονέσει για εκείνη μέχρι τότε –ο θάνατος είναι δύσκολος για τον καθένα. Αλλά δεν είχα συνειδητοποιήσει τον ρόλο μου ως φίλη και ως (επίσης) μαμά. Βλέπετε, όλον αυτόν τον καιρό έψαχνα σε λάθος μέρος για να βρω δυο λόγια ανακούφισης, ενώ θα έπρεπε να είχα απλά σκεφτεί τον πιο θεμελιώδη δεσμό μας: Τη μητρότητα. Και παρόλο που δεν έχω βιώσει τον πόνο του να χάνεις ένα παιδί, γνωρίζω την ευτυχία που ένιωσε έχοντας κρατήσει το παιδί της. Και το να χάσεις κάτι τέτοιο… δεν υπάρχουν λόγια για να το περιγράψουν.

Πέρα ίσως από το «Είμαι μαμά, ξέρω».

Το να χάσεις ένα παιδί είναι ο χειρότερος φόβος κάθε μαμάς –ανεξάρτητα από το ποια είσαι ή τι τύπος μαμάς επιλέγεις να είσαι. Από εκείνη την ημέρα και μετά, έχω κρατήσει την απλή αυτή σκέψη στο μυαλό μου, όταν συγκρίνω τον εαυτό μου με άλλες μαμάδες. Σίγουρα, όλες έχουμε τον δικό μας τρόπο να μεγαλώνουμε τα παιδιά μας και την οικογένειά μας, αλλά έχουμε ένα κοινό: Οι καρδιές μας είναι ολοκληρωτικά δοσμένες στα παιδιά μας. Και αυτό κάνει κάθε ανταγωνισμό μεταξύ των μαμάδων να δείχνει… γελοίος!

Είσαι μαμά, ξέρεις.

Καθώς, λοιπόν, πήγαινα στο νοσοκομείο για χημειοθεραπεία την δική μου μαμά, η οποία διαγνώστηκε πρόσφατα με καρκίνο του μαστού, είδα μια νέα μαμά στην άκρη της αίθουσας αναμονής, η οποία κρατούσε ένα μικρό αγοράκι. Πρέπει να ήταν γύρω στα 3 (αν και ήταν δύσκολο να καταλάβω γιατί ήταν μικροσκοπικούλης). Φορούσε μία κάπα του Superman και μία νοσοκομειακή μάσκα και καθόταν κουλουριασμένος στην αγκαλιά της μαμάς του. Εκείνη του έλεγε κάτι χαμηλόφωνα. Η καρδιά μου σταμάτησε. Πόνεσα για εκείνη τη μαμά. Και δάκρυα άρχισαν να κυλούν από τα μάτια μου, χωρίς καν να την γνωρίζω. Παρόλο που την είχα κοιτάξει μόλις για μερικά δευτερόλεπτα. Και ενώ δίπλα μου καθόταν η δική μου μαμά που περίμενε να ξεκινήσει την ακτινοβολία της. Αυτό είναι τρελό, σκέφτηκα. Δεν την ξέρω καν αυτή τη γυναίκα.

Αλλά αυτό που ξέρω είναι ότι είμαι και εγώ μαμά.

Και αργότερα έπαιρνα φαγητό για το σπίτι από ένα εστιατόριο και μία από τις υπαλλήλους μιλούσε στο κινητό, στην τουαλέτα. Προσπαθούσε να βρει babysitter για το παιδί της, για να μπορέσει να ολοκληρώσει την βάρδιά της. Ήταν τρομερά ταραγμένη. Ήταν τρελαμένη. Με έπιασε ταχυκαρδία και άρχισα πάλι να βουρκώνω.

Ξέρω, είμαι μαμά.

Καθώς επέστρεφα στο σπίτι της μητέρας μου, τσακισμένη από τον χαμό του παιδιού της φίλης μου, η μαμά μου προσπαθούσε να με ανακουφίσει. Με ρωτούσε αν είμαι καλά. Εγώ! Εκείνη ήταν που είχε υποβληθεί σε ακτινοβολία, κανονικά εγώ θα έπρεπε να την παρηγορώ. Όμως τότε συνειδητοποίησα γιατί ανησυχούσε τόσο για εμένα.

Ξέρει, είναι μαμά.

Και στο αεροπλάνο, κατά την επιστροφή μου στο σπίτι, μία νέα μαμά περπατούσε πάνω-κάτω τον διάδρομο, καθ’όλη την διάρκεια της πτήσης, με το μωρό της αγκαλιά. Γιατί αν δοκίμαζε να καθίσει, το μωρό της ξεσπούσε σε κλάματα. Έδειχνε εξαντλημένη και αναστατωμένη. Κοιτούσε κάθε λίγο το ρολόι της, αλλά συνέχιζε να περπατά και να φιλά το κεφαλάκι του μωρού της.

Ξέρω, είμαι μαμά.

Βλέπετε, υπάρχει μία κλωστή που μας ενώνει όλες: Τις υπερπροσταυτικές μαμάδες, τις χαλαρές μαμάδες, τις μαμάδες που θηλάζουν και αυτές που δεν θηλάζουν. Τις πλούσιες μαμάδες, τις φτωχές μαμάδες. Τις μαμάδες με άρρωστα παιδιά, τις μαμάδες με υγιή παιδιά. Τις μαμάδες. Είναι η παρανοϊκή, αδιανόητη αγάπη που νιώθουμε για τα παιδιά μας, η οποία κυλά στο αίμα όλων μας.

Και η γνώση αυτή είναι επίπονη κάποιες φορές. Είναι ο λόγος που κάθε συγκινητικό βίντεο μας κάνει να κλαίμε. Είναι ο λόγος που δεν μπορούμε να δούμε τις ειδήσεις. Είναι ο λόγος που κλαίμε κάθε φορά που αφήνουμε τα παιδιά μας την πρώτη μέρα του σχολείου. Είναι ο λόγος που οι τροφικές αλλεργίες μας αγχώνουν. Ο λόγος που η καρδιά μας παγώνει όταν μαθαίνουμε ότι κάποια φίλη έχει πρόβλημα γονιμότητας ή απέβαλλε. Είναι ο λόγος που δεν κοιμόμαστε τα βράδια, μέχρι τα έφηβα παιδιά μας να επιστρέψουν στο σπίτι. Και που η σκέψη ότι σύντομα τα παιδιά αυτά θα φύγουν από κοντά μας μάς κάνει να δακρύζουμε κρυφά. Είναι ο λόγος που ο θάνατος του παιδιού μιας άλλης μητέρας είναι τόσο επίπονος…

Είναι και ο λόγος που θα πρέπει πάντα να στηρίζουμε τις άλλες μαμάδες. Όχι μόνο αυτήν που υποφέρει από τον τρομακτικό πόνο της απώλειας ενός παιδιού, αλλά και αυτήν που περνά τις συνηθισμένες δύσκολες στιγμές ή έχει απλά μία δύσκολη μέρα. Αγκαλιάστε την, κι αν δυσκολεύεστε να βρείτε τις σωστές λέξεις, το μόνο τελικά που αρκεί να της πείτε είναι «Ξέρω, είμαι μαμά».

Αλλά μάλλον αυτό το ξέρετε ήδη. Γιατί είστε μαμά.»

Πηγή

Ο ιππότης με την τρυφερή καρδιά…

Είναι κοινή διαπίστωση μεταξύ συναδέλφων ότι οι άντρες πιο δύσκολα επισκέπτονται τον ψυχολόγο και πολύ πιο σπάνια δεσμεύονται σε μακροχρόνια θεραπεία.

Μήπως οι άντρες έχουν καλύτερους μηχανισμούς προσαρμογής, μήπως είναι γονιδιακό, ή μήπως είναι ένα κοινωνικό φαινόμενο όπου παραδοσιακά οι γυναίκες ασχολούνται με την ποιότητα της σχέσης και οι άντρες με τα υλικά αγαθά που απαιτεί η σχέση;

Αντρική ψυχολογία
Οι άντρες από μικροί εκπαιδεύονται να μην εκφράζουν τα συναισθήματα τους. «Τα αγόρια δεν κλαίνε», «να είσαι δυνατός άντρας» «μην κάνεις σαν γυναικούλα και μιξοκλαίς» «να προσέχεις τη μάνα σου και την αδελφή σου» είναι μερικές από τις προτροπές που ακούνε συχνά.

Τα πρότυπα είναι αυτά του δυνατού, του ατρόμητου, του σουπερ ήρωα που τα καταφέρνει πάντα, δεν φοβάται ποτέ, θυσιάζεται και δεν λιγοψυχάει και προπάντων δεν δείχνει τα συναισθήματα του.

Όμως όλοι άνθρωποι, άντρες και γυναίκες, παρά τις όποιες διαφορές μας έχουμε και πολλά κοινά στοιχεία. Ένα από αυτά είναι ο πλούτος των συναισθημάτων μας. Όλοι έχουμε συναισθήματα, άλλοι είναι σε μεγαλύτερη ή λιγότερη επαφή μ’ αυτά ενώ άλλοι τα θάβουν βαθιά μέσα τους.

Αυτό που αλλάζει, είναι ο τρόπος που ο καθένας τα εκφράζει. Για παράδειγμα ο θυμός. Ένα πολύ χρήσιμο συναίσθημα που μας βοηθάει να αντιλαμβανόμαστε τι μας ενοχλεί και να οριοθετούμαστε.

Οι γυναίκες όταν θυμώνουν μπορεί να ξεσπάσουν σε κλάματα (δηλαδή να μεταστρέψουν το θυμό σε θλίψη) ή να βάλουν τις φωνές. Υπάρχουν και γυναίκες που αποφεύγουν να τον εκφράσουν με οποιοδήποτε τρόπο, θεωρώντας ότι δεν είναι σωστό.

Αντίστοιχα οι άντρες, όταν θυμώνουν γίνονται πιο βίαιοι και πιο επιθετικοί. Έχουν έντονα ξεσπάσματα και επικίνδυνη ή/και αυτοκαταστροφική συμπεριφορά -γρήγορη οδήγηση, επιθετικά αθλήματα, κάνουν πιο συχνά κατάχρηση ουσιών και αλκοόλ και εμπλέκονται συχνά σε τσακωμούς.

Πως μεγαλώνουν οι άντρες σήμερα;
Παρόλο που οι πατεράδες των προηγούμενων γενεών ήταν οι κουβαλητές της οικογένειες, για ώρες εκτός σπιτιού στη δουλειά, λιγομίλητοι και απόμακροι, το πρότυπο αυτό έχει αρχίσει και αλλάζει.

Τα τελευταία χρόνια υπάρχει μια αλλαγή σ’ αυτή τη νοοτροπία, οι άντρες αρχίζουν να αποδέχονται ότι έχουν και πιο τρυφερές και ευσυγκίνητες πλευρές στο χαρακτήρα τους, είναι πιο παρόντες στο μεγάλωμα των παιδιών, που δεν θεωρείται μόνο γυναικεία υπόθεση, και τέλος δεν επωμίζονται μόνοι τους το οικονομικό φορτίο της οικογένειας.

Καταλαβαίνουν ότι ο πραγματικά δυνατός δεν είναι αυτός που «θάβει» τα συναισθήματα του από φόβο τι θα πουν οι άλλοι, αλλά αυτός που αντέχει να είναι σε επαφή με αυτά και τολμάει να τα εκφράσει.

Πότε οι άντρες ζητούν τη βοήθεια του ψυχολόγου/ψυχοθεραπευτή;
Οι σημερινοί άντρες κουβαλούν μέσα τους συμβουλές από το χθες «για να είσαι παλικάρι πρέπει να αντέχεις τα βάσανα αγόγγυστα και να μην πονάς» αλλά ζουν και στο σήμερα που οι πιέσεις, ο νέος τρόπος ζωής, τους πιέζει να μετακινηθούν από τα παραδοσιακά αυτά μοντέλα αντρικού προτύπου.

Περνούν αρκετά χρόνια απορρίπτοντας τους ψυχολόγους και την ψυχοθεραπεία, θεωρώντας ότι δεν μπορεί να τους βοηθήσει κάποιος ξένος, υποστηρίζοντας ότι αυτά δεν είναι για εκείνους. Όταν όμως έρχεται ένας ξαφνικός χωρισμός, αποσταθεροποιούνται και δεν ξέρουν πώς να φερθούν.

Στο παραδοσιακό μοντέλο ο γάμος ήταν για πάντα, όταν η σύζυγος αποφασίζει να φύγει από το γάμο «χρεώνοντας» τον σύζυγο, εκείνος συχνά νιώθει ότι δεν ξέρει πώς να αντιδράσει και έρχεται στον ψυχολόγο.

Άλλος λόγος είναι η σχέση με τα παιδιά. Πολλοί άντρες είχαν κακή ή ανύπαρκτη σχέση με τους πατεράδες τους και όταν γίνονται οι ίδιοι γονείς, νιώθουν να τους λείπει ένα πρότυπο συμπεριφοράς. Ακόμα ένας λόγος που έρχονται για ψυχοθεραπεία είναι όταν βιώνουν απώλειες και κυρίως, όταν φεύγει από τη ζωή ο πατέρας τους.

Νιώθουν ότι πρέπει να αναθεωρήσουν και να επανανοηματοδοτήσουν τη ζωή τους και εκεί νιώθουν ότι χρειάζονται τη βοήθεια ενός ειδικού. Τέλος, όταν όλα τα καταπιεσμένα συναισθήματα έχουν σωματοποιηθεί, και το σώμα αρχίζει και νοσεί, συχνά παραπέμπονται από γιατρούς (παθολόγους, καρδιολόγους κα) με την αιτιολογία «είναι καθαρά ψυχολογικό, χρειάζεται να δείτε έναν ψυχολόγο».

Άντρες και ψυχοθεραπεία
Όποια και αν είναι η αιτία, και οι άντρες έχουν ψυχή και μάλιστα ιδιαίτερα ευαίσθητη.

Ο ψυχοθεραπευτής μπορεί να βοηθήσει έναν άντρα να ανακαλύψει όλα τα κομμάτια του εαυτού του και να τα συνθέσει, να μπορέσει να είναι δοτικός και φροντιστικός χωρίς να παραμελούνται και οι δικές του ανάγκες. Να παραμείνει δυνατός και τολμηρός, χωρίς να αρνείται τους φόβους και τις αγωνίες του.

Οι ειδικοί του χώρου της ψυχικής υγείας, και κυρίως οι γυναίκες, χρειάζεται να λαμβάνουμε σοβαρά υπ’ όψιν μας όταν δουλεύουμε με άντρες ότι και εκείνοι έχουν ένα πλούσιο συναισθηματικό κόσμο, αλλά συχνά έναν διαφορετικό τρόπο που αντιλαμβάνονται και εκφράζουν τα πράγματα και την πραγματικότητα γύρω τους.

Γράφει η Έρα Μουλάκη, Ψυχολόγος – Ψυχοθεραπεύτρια

Πηγή

Η γοητεία δεν έχει να κάνει με κάποιο ταλέντο ή φυσική ομορφιά, αλλά με στυλ, καταρχήν εσωτερικό αλλά και στυλ στην εξωτερική εμφάνιση

Οι γοητευτικοί ή χαρισματικοί άνθρωποι είναι άτομα που ‘λάμπουν’ με την παρουσία τους, είτε προέρχονται από το χώρο της μουσικής, του κινηματογράφου, της πολιτικής, ή χωρίς να είναι διάσημοι έχουν αυτό το ‘κάτι’ που λειτουργεί σαν μαγνήτης και προσελκύει τους άλλους.

Γεννιόμαστε ή γινόμαστε γοητευτικοί και χαρισματικοί;
Οι ειδικοί μας διαβεβαιώνουν ότι το να είναι κανείς χαρισματικός άνθρωπος ή να έχει γοητεία είναι κάτι το οποίο μπορεί να το καλλιεργήσει και να το πετύχει με προσπάθεια.

Η γοητεία και το στοιχείο του χαρισματικού ανθρώπου δεν έχει να κάνει με κάποιο ταλέντο ή φυσική ομορφιά, αλλά με στυλ, καταρχήν εσωτερικό αλλά και στυλ στην εξωτερική εμφάνιση.

Τα 6 στοιχεία που μοιράζονται οι γοητευτικοί και χαρισματικοί άνθρωποι

1. Εμπιστοσύνη στον εαυτό.
Για να μπορεί κανείς να γοητεύσει τους άλλους θα πρέπει να έχει καλλιεργήσει εμπιστοσύνη στον εαυτό του- και όχι μόνο να το αισθάνεται, αλλά και να το δείχνει. Θα μου πείτε ‘και πώς καλλιεργούμε εμπιστοσύνη στον εαυτό μας;’.

Απλούστατα, ξεκινώντας από το να μας αρέσει ο εαυτός μας, να τον αγαπάμε και να τον φροντίζουμε. Αυτή είναι μία από τις μεγαλύτερες επενδύσεις που μπορούμε να κάνουμε για να βελτιώσουμε την ποιότητα της ζωής μας και των σχέσεών μας.

Επίσης, αυτό σημαίνει ότι κανείς θα πρέπει να νιώθει άνετα με το ποιος είναι και να του αρέσει η προσωπική του ταυτότητα. Και αν δεν του αρέσει, αντί να γκρινιάζει και να διαμαρτύρεται, καλό θα είναι να ανασκουμπωθεί και να κάνει τις αλλαγές που επιθυμεί.

2. Θετική στάση ζωής.
Για να είναι κανείς χαρισματικός και γοητευτικός και να τραβάει με θετικό τρόπο την προσοχή των άλλων, θα πρέπει και ο ίδιος να είναι πηγή θετικής ενέργειας για τους γύρω του.

Χρειάζεται να έχει θετική στάση ζωής, να είναι αισιόδοξος, να βλέπει λύσεις και όχι προβλήματα και να έχει μια γερή δόση ενθουσιασμού. Στη θετική στάση ζωής συμπεριλαμβάνεται και το να δέχεται κανείς το πώς είναι, τις επιλογές του και τον δρόμο που χαράζει, χωρίς να προσπαθεί να γίνει ή να δείξει κάτι άλλο από αυτό που είναι.

Τέλος, το άτομο με θετική στάση ζωής δεν μεταφέρει τα προβλήματα και την κακή του διάθεση όπου πάει. Φυσικά και θα έχει δυσκολίες ή ζητήματα προς επίλυση στη ζωή του, δεν τα φορτώνει όμως στους άλλους, ούτε τα διαφημίζει, αλλά τα κρατάει σε μια άκρη του μυαλού του για να τα συζητήσει με τους οικείους του.

3. Σιγουριά και αυτοπεποίθηση στην ομιλία.
Οι γοητευτικοί άνθρωποι ξέρουν να λένε καταπληκτικές ιστορίες (χωρίς να κουτσομπολεύουν ή να ‘ρίχνουν’ άλλους).

Μιλάνε με αυτοπεποίθηση, με προσεκτικά επιλεγμένες λέξεις που αντανακλούν τη σιγουριά τους, όπως «γνωρίζω», «είμαι σίγουρη», κλπ, αντί να χρησιμοποιούν λέξεις που υποδηλώνουν αδυναμία, όπως ‘μου φαίνεται’, ‘δεν είμαι σίγουρη’, κλπ.

Οι γοητευτικοί άνθρωποι βάζουν μια δόση χιούμορ στην κουβέντα τους, ακόμα και αν χιούμορ τους στρέφεται στον ίδιο τους τον εαυτό – έχουν την ικανότητα να διακωμωδούν κάτι που συνέβη στους ίδιους, αντί να σχολιάζουν έναν τρίτο.

4. Η γλώσσα του σώματος.
Οι γοητευτικοί άνθρωποι είναι ανοιχτοί και επικοινωνιακοί.

Έχουν χάρη και ευγένεια και τρόπο να κερδίζουν το συνομιλητή τους. Έτσι, πλησιάζουν τον άλλο με χαμόγελο, τον κοιτάζουν στα μάτια, κάνουν σφιχτή χειραψία ή δίνουν ένα ελαφρύ χτυπηματάκι στον ώμο και συστήνονται λέγοντας με καθαρή και σταθερή φωνή το όνομά τους.

5. Ικανότητα να επικεντρώνουν την προσοχή τους στον άλλον.
Οι γοητευτικοί άνθρωποι έχουν έναν ιδιαίτερο τρόπο να επικεντρώνουν την προσοχή τους στον άλλον και για λίγο να του δώσουν την εντύπωση ότι ο κόσμος περιστρέφεται γύρω του!

Οι γοητευτικοί άνθρωποι δε βγάζουν εγωισμό και ναρκισσισμό προς τα έξω (αυτά τα στοιχεία του χαρακτήρα διώχνουν τους άλλους, δεν τους κερδίζουν!). Κάνουν στον συνομιλητή τους ερωτήσεις, ακούν με προσοχή τις απαντήσεις, σχολιάζουν, δεν κατακρίνουν, δεν επικρίνουν, δε βγάζουν αρνητισμό και, σίγουρα, δεν τσακώνονται!

6. Ικανότητα να ακούν προσεκτικά.
Αυτή η ικανότητα των γοητευτικών ανθρώπων συνδέεται με την προηγούμενη.

Ακούνε με προσοχή τον άλλον, μπαίνουν στη θέση του, εκφράζουν συναίσθημα για τα προβλήματα ή τις επιτυχίες του, δεν εκτρέπουν τη συζήτηση για να πούνε «αα ναι, ξέρεις και εγώ έχω το ίδιο…» και έτσι να πάρουν την προσοχή τους από το συνομιλητή τους και να τη στρέψουν στον εαυτό τους.

Όταν τους συστήνουν κάποιον χειραψία και επαναλαμβάνουν το όνομα του άλλου εμφατικά «κύριε Χ, χαίρομαι πολύ που σας γνωρίζω» ή, αν είναι μια χαλαρή, φιλική κατάσταση «Χ, χαίρομαι για τη γνωριμία, έχω ακούσει πολλά καλά για εσένα!».

Και βέβαια, οι χαρισματικοί άνθρωποι σε κοινωνικές καταστάσεις δε παίζουν με το κινητό τους, δε κοιτάνε γύρω-γύρω στο χώρο για να εντοπίσουν κάποιον άλλον και δε δείχνουν βαριεστημένοι.

Ξέρουν να διακόψουν με χάρη τη συζήτηση και να πάνε σε άλλα πηγαδάκια, ενώ αφήνουν στον συνομιλητή τους ένα ευχάριστο συναίσθημα από τη γνωριμία τους και τη συζήτησή τους.

Εσείς, πόσα από τα παραπάνω έξι χαρακτηριστικά έχετε; Θέλετε να βελτιωθείτε; Ξεκινήστε την εξάσκηση!

Αφιερωμένο στην επιτυχία σας!

Γράφει η Dr. Λίζα Βάρβογλη, Ph.D. Ψυχολόγος-Ψυχοθεραπεύτρια
Πηγή

“Η καρδιά μου πάει να σπάσει”, “Είμαι στα πρόθυρα καρδιακής προσβολής”, “Νομίζω ότι θα πεθάνω”, “Χάνω το μυαλό μου! Θα τρελαθώ!”..είναι μερικές μόνο από τις μαρτυρίες ατόμων που έχουν βιώσει μια κρίση πανικού.

Τι είναι η κρίση πανικού

Ο πανικός είναι ουσιαστικά η βίωση υπερβολικού άγχους ή φόβου. Η κρίση πανικού, λοιπόν, αποτελεί ένα ξαφνικό επεισόδιο έντονου φόβου το οποίο αναπτύσσεται δίχως εμφανή λόγο και που συνδυάζει μια σειρά από σωματικά και συναισθηματικά συμπτώματα. Οι πιο συνηθισμένες αλλαγές στη σωματική και ψυχική κατάσταση του ατόμου συνήθως είναι:

• ταχυπαλμία
• δύσπνοια
• εφίδρωση
• αίσθημα ασφυξίας
• ζαλάδα
• πόνος στο στήθος
• ναυτία
• εξάψεις ή ρίγη
• τρέμουλο
• μούδιασμα
• αποπροσανατολισμός
• αίσθημα αποκοπής από την πραγματικότητα

Ταυτόχρονα, το άτομο κατακλύζεται από μια σειρά καταστροφολογικών σκέψεων. Έτσι, το κάθε σωματικό σύμπτωμα παρερμηνεύεται αρνητικά. Η ταχυπαλμία, παραδείγματος χάριν, μπορεί να θεωρηθεί σύμπτωμα καρδιακής προσβολής. Η ζαλάδα ή ο στιγμιαίος αποπροσανατολισμός, από την άλλη πλευρά, είναι πιθανόν να παρερμηνευτούν ως ένδειξη τρέλας και ανικανότητας ελέγχου του μυαλού. Το άτομο, κυριεύεται από τον φόβο του θανάτου ή από άγχος μην τυχόν και ρεζιλευτεί στους γύρω του. Μάλιστα, από τη στιγμή που κάποιος θα βιώσει έστω και μία κρίση πανικού στη ζωή του, ανησυχεί διαρκώς πως ανά πάσα στιγμή μπορεί να του συμβεί κάτι αντίστοιχο.

Πού οφείλεται

Η αιτία των κρίσεων πανικού δεν είναι ξεκάθαρη. Ωστόσο, φαίνεται πως τα άτομα τα οποία πάσχουν από κρίσεις πανικού έχουν βιώσει ή βιώνουν διάφορα αγχογόνα ερεθίσματα στη ζωή τους, όπως: αρρώστια ή θάνατο μέλους της οικογένειας, έντονους καβγάδες ή χωρισμό με τον ερωτικό σύντροφο, απώλεια εργασίας κλπ. Επίσης, συχνά οι κρίσεις πανικού συνυπάρχουν με την κατάθλιψη, δίχως να είναι πάντα ευδιάκριτο ποια διαταραχή εμφανίστηκε πρώτη. Σε γενικές γραμμές, η διαταραχή πανικού είναι πιο συχνή στις γυναίκες, αν και τα τελευταία χρόνια τα ποσοστά αυξάνονται συνεχώς και για τους άντρες.

Ο φαύλος κύκλος

Το άτομο που βιώνει κρίσεις πανικού, συνήθως αναπτύσσει μια σειρά αρνητικών σκέψεων, οι οποίες με τη σειρά τους το επηρεάζουν σε συναισθηματικό, σωματικό και συμπεριφορικό επίπεδο. Εάν, για παράδειγμα, κατά την κρίση πανικού το άτομο παρατηρήσει πως η καρδιά του χτυπάει δυνατά και σκεφτεί πως είναι επόμενο εκείνη τη στιγμή να παθαίνει καρδιακή προσβολή, τότε η σκέψη του αυτή θα οδηγήσει σε αύξηση του φόβου και του άγχους του. Άμεση απόρροια αυτού αποτελεί η έκκριση αδρεναλίνης στον οργανισμό, η οποία έχει ως αποτέλεσμα την αύξηση του ρυθμού των καρδιακών παλμών. Το άτομο, παρατηρώντας την αλλαγή αυτή στο σώμα του, θα φοβηθεί ακόμα πιο πολύ, επιβεβαιώνοντας την αρχική του υπόθεση ότι παθαίνει καρδιακή προσβολή. Τελικά, προκειμένου να ανακουφιστεί από το άγχος και τον φόβο, θα αρχίσει να αποφεύγει καθετί που σχετίζεται με πιθανή πρόκληση κρίσης πανικού ή θα φροντίσει να μη μένει ποτέ μόνο του, έτσι ώστε να μπορέσει να λάβει την απαιτούμενη βοήθεια σε περίπτωση που νιώσει δυσφορία.

10 βήματα για την αντιμετώπιση της κρίσης πανικού

1. Εντόπισε τι είναι αυτό που πραγματικά ευθύνεται για την κρίση πανικού. Σκέψου ποιο ψυχοπιεστικό γεγονός καθορίζει το τελευταίο διάστημα τη ζωή σου. Αποδέξου ότι τα συμπτώματα που βιώνεις δεν οφείλονται σε κάποια οργανική πάθηση και κατ’ επέκτασιν απαιτείται ψυχοθεραπευτική παρέμβαση

2. Εκπαιδεύσου στη γνωσιακή αναδόμηση. Το άγχος και ο φόβος σου μπορούν να μειωθούν, είτε μειώνοντας τις σκέψεις με καταστροφολογικό περιεχόμενο είτε αυξάνοντας τη σιγουριά στις δυνάμεις σου σχετικά με την αντιμετώπιση της επικείμενης απειλής. Εξέτασε όλα τα στοιχεία, σε όσο μπορείς πιο ρεαλιστική βάση, και συνειδητοποίησε πως ο κίνδυνος από τον οποίο νομίζεις ότι απειλείσαι δεν είναι και τόσο μεγάλος. Πολλές φορές για τη διαδικασία αυτή απαιτείται η βοήθεια ενός ειδικού, Ψυχολόγου ή Ψυχίατρου. Η γνωσιακή ψυχοθεραπεία φαίνεται να είναι ιδιαίτερα αποτελεσματική μορφή θεραπείας για τις αγχώδεις διαταραχές

3. Πειραματίσου σε εναλλακτικές, μη καταστροφολογικές σκέψεις. Πρώτα, εντόπισε τις αρνητικές σκέψεις οι οποίες σου προκαλούν τον μεγαλύτερο φόβο ή άγχος. Έπειτα, προσπάθησε να τις αντικαταστήσεις με άλλες, πιο ρεαλιστικές. Παραδείγματος χάριν, Σκέψη: “Έχω ταχυπαλμία. Παθαίνω καρδιακή προσβολή”. Ρεαλιστική Σκέψη: “Το ότι έχω ταχυπαλμία δεν σημαίνει πως θα πάθω καρδιακή προσβολή. Οι χτύποι της καρδιάς μου αυξάνουν και σε άλλες περιπτώσεις, όπως στο γυμναστήριο, αλλά αυτό δε σημαίνει πως θα πεθάνω. Ξέρω ότι η ταχυπαλμία αποτελεί χαρακτηριστικό σύμπτωμα άγχους”

4. Απόφυγε την αποφυγή! Όσο αποφεύγεις μία κατάσταση η οποία φοβάσαι ότι θα σε οδηγήσει σε μια κρίση πανικού, τόσο αυξάνεται το άγχος σου και η πεποίθηση πως κινδυνεύεις. Η αποφυγή βραχυπρόθεσμα και μόνο μειώνει το αίσθημα του φόβου και του άγχους, ενώ μακροπρόθεσμα τα τροφοδοτεί

5. Εξασκήσου στην “συστηματική απευαισθητοποίηση”. Προσπάθησε να ιεραρχήσεις τις καταστάσεις, τα γεγονότα ή τα πρόσωπα που σε φοβίζουν. Δημιούργησε μια λίστα ξεκινώντας από τα όσα σε φοβίζουν περισσότερο και συνέχισε με εκείνα που σου προκαλούν λιγότερο άγχος. Στη συνέχεια, προσπάθησε να έρθεις σταδιακά σε επαφή με τις καταστάσεις που σε αγχώνουν, αρχίζοντας από το τέλος (τα πιο εύκολα) προς την αρχή (τα πιο δύσκολα). Μην προχωρήσεις στο επόμενο βήμα εάν δεν έχεις κατακτήσει το προηγούμενο ικανοποιητικά. Σταδιακά θα νιώσεις πιο σίγουρος για τις δυνάμεις σου!

6. Βελτίωσε τον ρυθμό της αναπνοής σου. Φαίνεται ότι σε κατάσταση άγχους το άτομο τείνει να αναπνέει κοφτά, δίχως να εισπνέει την κανονική ποσότητα αέρα. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα την κακή αναλογία οξυγόνου και διοξειδίου του άνθρακα στον οργανισμό, γεγονός που μπορεί να προκαλέσει μια σειρά αρνητικών συμπτωμάτων (π.χ. δυσφορία, ζαλάδα, πονοκέφαλο). Να τι μπορείς να κάνεις: Κάθισε αναπαυτικά σε μια καρέκλα έτσι ώστε η πλάτη σου να βρίσκεται σε ορθή γωνία και τα πόδια σου να ακουμπούν στο πάτωμα. Πάρε μια βαθιά εισπνοή από τη μύτη μετρώντας μέχρι το 4 και στη συνέχεια βγάλε όλο τον αέρα εκπνέοντας από το στόμα, μετρώντας και πάλι αργά μέχρι το 4. Συνέχισε για τουλάχιστον 10 λεπτά, δύο φορές την ημέρα (πρωί – βράδυ)

7. Δοκίμασε την “τεχνική της χαρτοσακούλας”. Σε περίπτωση που η παραπάνω άσκηση σε δυσκολεύει, δοκίμασε να επιβραδύνεις τον ρυθμό της αναπνοής σου με τη βοήθεια μιας χαρτοσακούλας. Κάλυψε το στόμα και τη μύτη σου με μια μικρή, χάρτινη σακούλα και άρχισε να εισπνέεις και να εκπνέεις μέσα σε αυτή

8. Δοκίμασε την “απόσπαση προσοχής”. Όταν νιώσεις ότι το άγχος σε κατακλύζει, στρέψε την προσοχή σου σε ένα ουδέτερο γεγονός. Όσο περισσότερο εστιάζεις την προσοχή σου σε άλλες δραστηριότητες (π.χ. συζήτηση με έναν φίλο), τόσο θα μειώνεται η δυσφορία που νιώθεις στο σώμα σου λόγω άγχους, καθώς ουσιαστικά αγνοείς τις αρνητικές σκέψεις που σε αγχώνουν

9. Φέρε στο μυαλό σου μια χαλαρωτική εικόνα. Δημιούργησε νοερά ένα μέρος όπου θα νιώθεις ασφάλεια, ηρεμία και χαλάρωση. Άδειασε το μυαλό σου από κάθε είδους σκέψη και άσε όλες τις αισθήσεις σου να ζωντανέψουν μέσω της φαντασίας σου

10. Φαρμακευτική αγωγή. Σε περίπτωση που εκδηλώνεις έντονες και συχνές κρίσεις πανικού είναι πιθανό το άγχος σου να είναι σε τόσο υψηλά επίπεδα ώστε να μην μπορείς να το αντιμετωπίσεις τη δεδομένη στιγμή κατευθείαν με ψυχολογικές τεχνικές. Ο Ψυχίατρος μπορεί να σε κατευθύνει κατάλληλα χορηγώντας σου είτε αγχολυτικά είτε κάποιο από τα νεότερης γενιάς αντικαταθλιπτικά, τα οποία βοηθούν στην αντιμετώπιση των διαταραχών που σχετίζονται με το άγχος. Ωστόσο, φαίνεται ότι η αντιμετώπιση των κρίσεων πανικού με ψυχοθεραπευτικές μεθόδους (και ειδικά μέσω της γνωσιακής ψυχοθεραπείας) οδηγεί σε πιο μόνιμα αποτελέσματα, συγκριτικά με τις φαρμακευτικές παρεμβάσεις.

Η κρίση πανικού αποτελεί μια αγχώδη διαταραχή η οποία κάνει δύσκολη τη ζωή του ατόμου, καθότι χαρακτηρίζεται από μια σειρά ενοχλητικών ψυχικών και σωματικών συμπτωμάτων. Εάν έχεις οποιοδήποτε σύμπτωμα πανικού, αφού αποκλείσεις την ύπαρξη οργανικής νόσου, απευθύνσου άμεσα σε έναν εξειδικευμένο Ψυχολόγο ή Ψυχίατρο!

Παναγιωτουνάκου Ελπίδα, Ψυχολόγος – Ψυχοθεραπεύτρια

Πηγή

Αμερικανοί ερευνητές υποστηρίζουν ότι ο τρόπος που φτερνιζόμαστε αποκαλύπτει πολλά πράγματα για την προσωπικότητά μας, όπως ακριβώς συμβαίνει και με το γέλιο.

«Ενα δυνατό, εκρηκτικό φτέρνισμα είναι πιθανό να «ανήκει» σε έναν κοινωνικό, εξωστρεφή χαρακτήρα, ενώ αντίθετα ένας ντροπαλός άνθρωπος συνήθως έχει διακριτικό φτέρνισμα, το οποίο προσπαθεί να συγκρατήσει», δηλώνει στο αμερικανικό τηλεοπτικό κανάλι NBC ο νευρολόγος δρ. Αλαν Χιρς.

Ο Χιρς που είναι και ψυχίατρος και ιδρυτής του Ερευνητικού Ιδρύματος για τη θεραπεία της όσφρησης και της γεύσης στο Σικάγο προσθέτει ότι πρόκειται για ένα στοιχείο του ψυχισμού μας που αντιπροσωπεύει την προσωπικότητα και τον χαρακτήρα του κάθε ανθρώπου.

«Το φτέρνισμα είναι σαν το γέλιο. Ορισμένοι γελάνε δυνατά, άλλοι πιο σιγανά», προσθέτει.

Πηγή

Πολλές φορές, η αδιαθεσία που αισθανόμαστε προκαλείται από την άσχημη ψυχολογία μας. Άλλωστε, το ανθρώπινο σώμα είναι ο καθρέφτης της ψυχής, των σκέψεων και συναισθημάτων.

Συχνά λοιπόν, αιτία για ασθένειες είναι oι εσωτερικές συγκρούσεις που ο άνθρωπος βιώνει και οι οποίες ξεσπούν στο κορμί του. Παρακάτω ακολουθούν ορισμένες συνέπειες που η κακή ψυχολογία έχει στον οργανισμό.

Τα μάτια

Όταν η όραση χαλάει, είναι μια υποσυνείδητη αντίδραση του οργανισμού στο άτομο που δεν θέλει να δει κάτι στον εαυτό του ή στους γύρω του, ενώ στα μικρά παιδιά σημαίνει πως υπάρχει κάποιο θέμα στο σπίτι τους, που δεν θέλουν να βλέπουν. Συνήθεις ασθένειες των ματιών είναι ο καταρράκτης, η μυωπία, η πρεσβυωπία, η επιπεφυκίτιδα και το κριθαράκι.

Τα αυτιά

Ο πόνος ή ο βόμβος αποτελούν δείγμα άρνησης να ακούτε ή να υπακούτε, ενώ η γενική τους δυσλειτουργία είναι απόδειξη της κριτικής σκέψη του ατόμου σχετικά με ό,τι ακούει ή του εσωτερικού θυμού που βιώνει. Στα παιδιά, η ωταλγία είναι αποτέλεσμα μιας δυσάρεστης κατάστασης στο σπίτι.

Η πλάτη

Τα προβλήματα σε αυτήν την περιοχή ξεκινούν όταν το άτομο νιώθει πως δεν λαμβάνει στήριξη από κάπου, ενώ οι πόνοι στο μεσαίο τμήμα της σχετίζονται με ενοχικά συναισθήματα και φόβους του παρελθόντος ή οικονομικών ζητημάτων. Ο πόνος στους ώμους, πιο συγκεκριμένα, υποδηλώνει πως το άτομο νιώθει πως φέρει το βάρος του κόσμου εκεί, έχοντας υπερφορτώσει με προβλήματα τον εαυτό του. Πιο συχνές παθήσεις της πλάτης είναι η κύφωση και η λόρδωση.

Τα χέρια

Δείχνουν τον τρόπο που κάποιος διαχειρίζεται τη ζωή του, τις ευθύνες, αλλά φανερώνουν και ταταλέντα του, ενώ οι πόνοι στα χέρια αποτελούν αντίδραση της μη εξωτερίκευσης της προσωπικότητας του ατόμου.

Τα πόδια

Τα προβλήματα που παρουσιάζονται σε αυτήν την περιοχή, τις περισσότερες φορές συνδέονται με τονφόβο που νιώθει κάποιος για να προχωρήσει στη ζωή του ή με τον φόβο λήψης ενός συγκεκριμένου στόχου. Όταν το άτομο δεν θέλει να κάνει κάτι, τότε το σώμα αντιδρά, εμφανίζοντας προβλήματα στα πόδια. Πιο συγκεκριμένα, τα γόνατα αντιπροσωπεύουν την ευελιξία του κάθε ανθρώπου, την περηφάνια και την ισχυρογνωμοσύνη του, ενώ οι πόνοι τους οφείλονται στο συναίσθημα της πίεσης που μπορεί να νιώθει κάποιος. Ο πόνος στα πέλματα δείχνει αναποφασιστικότητα, ενώ ο πόνος στις φτέρνες υποδηλώνει τον δισταγμό προς την κατεύθυνση των στόχων κάποιου.

Η καρδιά

Η καρδιά είναι το σύμβολο της αγάπης και το αίμα είναι το σύμβολο της χαράς. Όποιος λοιπόν δεν αγαπά τον εαυτό του και τη χαρά, κάνει το αίμα του να ρέει πιο αργά, με αποτέλεσμα την εμφάνιση αναιμίας, στηθάγχης, ακόμα και εμφράγματος. Γενικά, οι καρδιακές δυσλειτουργίες φανερώνουν πως το άτομο τα παίρνει όλα κατάκαρδα.

Το κεφάλι

Με τον πονοκέφαλο, ο οργανισμός θέλει να δείξει πως κάποιος έχει φορτωθεί με κάτι που απαιτεί πολλή ενέργεια και σκέψη, οπότε το άτομο πρέπει να χαλαρώσει πριν αποφασίσει πως θα λύσει το ζήτημάτου. Επιπλέον, αυτή η αδιαθεσία αποτελεί ένα σήμα πως το άτομο θα πρέπει να πάψει να συγκεντρώνει μέσα του τόσες πολλές σκέψεις.

Πηγή

Όσο περνούν οι ώρες της ημέρας, το μυαλό κουράζεται και είναι πιο δύσκολο να συγκεντρωθούμε.
Είτε χρειάζεται να δουλέψετε μέχρι αργά είτε να διαβάσετε, δείτε τέσσερις απλούς τρόπους να διατηρήσετε τη συγκέντρωσή σας για περισσότερες ώρες.

1. Μασάζ προσώπου

Οι μαλάξεις στο πρόσωπο και κυρίως στο μέτωπο, στο σημείο ανάμεσα στα φρύδια, βοηθούν να απαλλαγείτε από την ένταση και να ενισχύσετε τη λειτουργία της μνήμης σας. Το λεγόμενο «τρίτο μάτι» συνδέεται με τη λειτουργία της υπόφυσης, του πιο σημαντικού αδένα του ενδοκρινικού συστήματος. Όταν ασκείται πίεση στην υπόφυση, ενισχύεται η μνήμη και απομακρύνεται το στρες.

2. Πασατέμπος ως σνακ

Ο πασατέμπος περιέχει ψευδάργυρο, συστατικό απαραίτητο για την καλή λειτουργία της μνήμης. Περιέχει επίσης Ω-3 λιπαρά οξέα, τα οποία είναι εξαιρετικά ευεργετικά για τον εγκέφαλο.

3. Βαθιές ανάσες

Οι βαθιές αναπνοές ενεργοποιούν τα εγκεφαλικά κύματα Θήτα, ενισχύοντας τη συγκέντρωση και τη μνήμη. Η αναπνοή θα πρέπει να είναι διαφραγματική και να πραγματοποιείται σε 3 στάδια: εισπνοή μετρώντας μέχρι το 6, διατήρηση αναπνοής μετρώντας μέχρι το 2 και εκπνοή μετρώντας μέχρι το 9.

4. Ευχάριστες εικόνες

Φωτογραφίες που δείχνουν, για παράδειγμα, κουτάβια ή γατάκια μπορούν παραδόξως να απελευθερώσουν τη φαντασία και να ενισχύσουν τη διάθεση, βοηθώντας να επιστρέψετε μετά από λίγο στη δουλειά σας πιο χαλαροί.

Πηγή

Χειραγωγώ: να ελέγξω ή να παίξω με κάποιον, χρησιμοποιώντας άδικα ή ύπουλα μέσα προς όφελός μου.

Ένα πράγμα είναι σίγουρο: οι χειριστικοί άνθρωποι είναι πολύ καλοί σε αυτό που κάνουν και μπορούν να παραπλανήσουν.

Είναι οι χειριστικοί άνθρωποι “καλλιτέχνες;”

Σίγουρα, δεν δημιουργούν έργα τέχνης, αλλά μπορούν να παίξουν πολύ σοβαρά με τα συναισθήματα του άλλου, όπως ακριβώς ένας ταλαντούχος καλλιτέχνης γεμίζει τον άδειο καμβά του. Είναι ενοχλητικό, αλλά παρόλα αυτά είναι αλήθεια.

Είναι οι χειριστικοί άνθρωποι άδικοι;

Πέρα από κάθε αμφιβολία. Οι χειριστικοί άνθρωποι δεν νοιάζονται για το τι είναι δίκαιο ή άδικο. Νοιάζονται μόνο για το τι μπορούν να αποκομίσουν από κάθε κατάσταση, ανεξάρτητα από τον πόνο που μπορεί να προκαλέσουν στους άλλους ανθρώπους.

Είναι οι χειριστικοί άνθρωποι ύπουλοι;

Για να θεωρηθεί κάποιος ύπουλος, πρέπει να προκαλέσει εν γνώση του κακό σε κάποιον άλλον με έναν αμφιλεγόμενο τρόπο και οι χειριστικοί άνθρωποι το κάνουν πολύ καλά αυτό. Οι άνθρωποι που βρίσκονται κοντά στους χειριστικούς ανθρώπους δεν καταλαβαίνουν τα πραγματικά του κίνητρα παρά μόνο, όταν είναι αργά και το κακό έχει ήδη γίνει.

Δείτε παρακάτω 5 φράσεις που χρησιμοποιούν οι χειριστικοί άνθρωποι για να κάνουν τους άλλους να νομίζουν, ότι είναι τρελοί.

1.Παρεξήγησες αυτό που είπα.

Αυτή είναι μια συνηθισμένη φράση των χειριστικών ανθρώπων, όταν τους πιάνουν να λένε ή να κάνουν κάτι παραπλανητικό. Με αυτόν τον τρόπο, προσπαθούν να δημιουργήσουν αμφιβολίες.

Οι χειριστικοί άνθρωποι είναι πολύ καλοί στο να δημιουργούν αρνητικά συναισθήματα. Παίρνουν χαρά, όταν προκαλούν σύγχυση στους άλλους. Πρέπει να είμαστε απόλυτα σίγουροι, ότι δεν ήμασταν εμείς αυτοί που μπερδευτήκαμε και ότι κατανοήσαμε πλήρως αυτό που έγινε ή που ειπώθηκε.

2.Φέρεσαι τρελά/παράλογα.

Αυτή η φράση μοιάζει πολύ με την προηγούμενη. Ο σκοπός και πάλι είναι να δημιουργήσουν αμφιβολίες. Η βασική διαφορά είναι πως αυτή η φράση είναι μια ευθεία επίθεση στις διανοητικές μας ικανότητες.

Δεν έχει καμία σημασία το ύφος με το οποίο λέγεται αυτή η φράση. Σημασία έχει το περιεχόμενο και το πλαίσιο. Οι χειριστικοί άνθρωποι μπορεί να αποστασιοποιηθούν από την κατάσταση για να την κάνουν λιγότερο προσωπική. Αλλά, η είναι προσωπική και χρήσει άμεσης αντίδρασης.

3.Είσαι πολύ ευαίσθητος.

Όχι, δεν είσαι. Είσαι ένας λογικός άνθρωπος. Κανείς δεν αντιδρά ωραία, όταν καταλαβαίνει, ότι προσπαθούν να τον εκμεταλλευτούν.

Συνήθως, οι ευαίσθητοι άνθρωποι πέφτουν θύματα χειραγώγησης, γιατί είναι εκείνοι που νοιάζονται, καταλαβαίνουν και συμπάσχουν.

4.Δεν μου αρέσουν τα δράματα.

Ναι, τους αρέσουν. Στην ουσία, όσοι χειραγωγούν τους άλλους κατά συρροήν τους αρέσει το δράμα, απλά το κάνουν με διαφορετικό τρόπο. Δεν τους αρέσει το δράμα με την έννοια των ξεσπασμάτων, αλλά θέλουν να ελέγχουν κρυφά και υπόγεια τους άλλους.

Το θέμα είναι, ότι το θύμα για άλλη μια φορά πρέπει να εξετάσει τις πράξεις του. Μήπως ήταν πολύ υπερβολικός; Μήπως έγινε πολύ κακό για το τίποτα; Όχι, αν και πολλοί από τους δέκτες της χειραγώγησης καταλήγουν να παραδέχονται λάθη που δεν έχουν κάνει.

5.Τα σκέφτεσαι όλα υπερβολικά.

Εδώ έχουμε μια αλλαγή: μπορεί να υπεραναλύετε τα πράγματα, μπορεί και όχι. Βέβαια, ακόμα και αν το κάνετε, είναι καλό, γιατί σημαίνει πως δεν δέχεστε την χειραγώγηση που προσπαθούν να σας κάνουν.

Προειδοποίηση: είναι πολύ δύσκολο έως αδύνατο να καταλάβουμε έναν χειριστικό άνθρωπο. Είναι αδύνατον, γιατί η χειραγώγηση δεν είναι μια λογική συμπεριφορά. Για να το πούμε απλά: ένας άνθρωπος που αγαπάει πραγματικά και νοιάζεται για έναν άλλον, δεν προσπαθεί να τον χειραγωγήσει.

Συμπερασματικά:

Αν είστε ο άνθρωπος που δέχεται αυτή την συμπεριφορά, σίγουρα είστε πληγωμένοι και γεμάτοι αμφιβολίες. Πρέπει να καταλάβετε καλά πως δεν υπάρχει κανένα λάθος σε εσάς.

Το λάθος είναι των χειριστικών ανθρώπων και μόνο.

tilestwra.com

13 πράγματα που πρέπει να θυμάστε όταν έχετε κακή διάθεση

1. Πάντα θα είσαι τα πάντα σε κάποιον.
2. Το χαμόγελό σου θα κάνει κάποιον χαρούμενο ακόμη και αν δεν σε ξέρει καν.
3. Κάθε νύχτα κάποιος σε σκέφτεται πριν πέσει για ύπνο.
4. Εάν κάποιος φαίνεται πως σε μισεί, είναι επειδή δεν μπορεί να σου μοιάσει.
5. Υπάρχουν τουλάχιστον δυο άνθρωποι στον κόσμο για τους οποίους κάποιος είναι έτοιμος να θυσιάσει ακόμη και την ζωή του.
6. Κατά μέσο όρο, τουλάχιστον δώδεκα άνθρωποι κάπου, σε αγαπούν με τον δικό τους τρόπο
7. Η ζωή είναι πολύ μικρή για να ξυπνάς κάθε πρωί και να μετανιώνεις.
8. Έτσι αγάπα τους ανθρώπους που σου φέρονται καλά, ξέχασε αυτούς που σου φέρονται άσχημα, και θυμήσου πως όλα γίνονται για κάποιο λόγο.
9. Ακόμη και όταν κάνεις το μεγαλύτερο λάθος στην ζωή σου, κάτι καλό θα βγει απ΄αυτό.
10. Όταν αισθάνεσαι ότι τα πράγματα είναι εναντίον σου, προσπάθησε να τα δεις από άλλη πλευρά και τότε θα καταλάβεις ότι δεν είναι έτσι.
11. Θυμήσου πάντοτε: Όταν η ζωή σου προσφέρει άλλη μια ευκαιρία, αυτή τη φορά όλα θα είναι με το μέρος σου.
12. Εάν παρουσιαστεί μια καινούργια ευκαιρία, μην την αφήσεις. Και αν ολόκληρη η ζωή σου αλλάζει με αυτήν, άσε να συμβεί.
13. Κανείς δεν είπε ότι η ζωή είναι εύκολη. Αλλά σου το υποσχόμαστε, αξίζει.

Πηγή