Κατηγορία: Ψυχολογία

Ως συνήθως, οι μεγαλύτεροι εχθροί του εαυτού μας είμαστε εμείς οι ίδιοι. Οι ίδιοι σαμποτάρουμε διαρκώς τον εαυτό μας, οι ίδιοι τον υποβαθμίζουμε και τελικά οι ίδιοι τον οδηγούμε σε παράλυση και αδράνεια. Δεν αμφιβάλλω ότι και οι εξωτερικές επιρροές κάνουν κι αυτές τη δουλειά τους, αλλά μην ξεχνάς ότι είναι στο δικό σου χέρι μέχρι που θα τις επιτρέψεις να σε αγγίζουν.
Ακολουθούν λοιπόν 4 κοινές λέξεις τις οποίες οι άνθρωποι χρησιμοποιούν συνέχεια. Είτε συνειδητά, είτε ασυνείδητα, αυτές οι λέξεις κλειδιά στέλνουν συγκεκριμένα, ανεπιθύμητα μηνύματα στο υποσυνείδητό σου.

ΔΕΝ ΜΠΟΡΩ
Υπάρχουν πράγματα που μπορείς να κάνεις και πράγματα που δεν μπορείς να κάνεις. Όταν πραγματικά πιστεύεις ότι κάτι δεν το μπορείς, δηλαδή δεν έχεις την ικανότητα ή την δυνατότητα να το κάνεις, τότε καλώς κάνεις και λες “δεν μπορώ”. Το να χρησιμοποιείς όμως τη φράση “δεν μπορώ” για να μην πεις “δεν θέλω” είναι ένα μεγάλο λάθος. Οι άνθρωποι, από υποτιθέμενη ευγένεια, δεν λένε πια “δεν θέλω να έρθω” ή “δεν θέλω να το κάνω” αλλά λένε διαρκώς δεν μπορώ το ένα και δεν μπορώ το άλλο. Κάθε φορά που λες λοιπόν για παράδειγμα οτι δεν μπορείς να παρευρεθείς κάπου, δηλώνεις στο υποσυνείδητό σου ότι έχεις κάποια ανικανότητα η οποία σε εμποδίζει από το να πας. Αλλά αυτό δεν είναι αλήθεια. Φυσικά και μπορείς να πας! Απλώς επιλέγεις για τον οποιονδήποτε λόγο να μην πας, είτε γιατί προτιμάς να κάνεις κάτι άλλο, είτε γιατί απλά βαριέσαι. Γιατί λοιπόν να κάνεις μια ψευδή δήλωση; Σιγά – σιγά, καθώς θα επαναλαμβάνεις τη φράση δεν μπορώ κάθε φορά που θα χρειάζεται να πας σε κάποιο μέρος, το σώμα σου θα ανταποκριθεί και θα αρχίσει να εμφανίζει πόνους ή διάφορα άλλα προβλήματα τα οποία θα σε κάνουν πραγματικά να μην μπορείς να πας εκεί ή οπουδήποτε αλλού. Είναι πολύ καλύτερο να μιλήσεις κυριολεκτικά. Και είμαι σίγουρος ότι θα το έκανες αν συνειδητοποιούσες ότι κάθε λέξη γίνεται αντιληπτή από το υποσυνείδητό σου το οποίο θέτει σε λειτουργία περίπλοκους μηχανισμούς για να υλοποιήσει την πραγματικότητα που του θέτεις.

ΠΡΕΠΕΙ
Χρόνια τώρα, οι πάντες μιλούν για την ανάγκη να μην χρησιμοποιούμε το “πρέπει” στη ζωή μας. Δεν “πρέπει” τίποτα! Κανείς δεν σε υποχρεώνει να κάνεις τίποτα. Εσύ είσαι ο μόνος που υποχρεώνει τον εαυτό του να ανταπεξέρχεται στις απαιτήσεις των άλλων ή της ζωής. Άρα… και πάλι μιλάμε για επιλογή! Επιλογή είναι να αναλάβεις μια ευθύνη, επιλογή είναι και το να την φέρεις εις πέρας. Η λέξη “πρέπει” έχει μια παρόμοια παρενέργεια στο σώμα όπως και το “δεν μπορώ”. Το σώμα αντιλαμβάνεται ότι υποχρεώνεσαι να κάνεις κάτι που δεν θέλεις και εάν αυτό συνεχιστεί για ένα μεγάλο διάστημα, τότε θα αντιδράσει απέναντι στον καταναγκασμό στον οποίο φαίνεται να υπόκεισαι με σκοπό να σε ελευθερώσει.

ΝΑΙ
Αυτή η τόσο δα μικρή λέξη, δημιουργεί τρομερά μεγάλα προβλήματα. Μία από τις πιο φοβερές ταμπέλες που καλείται να ξεριζώσει από μέσα του ο σύγχρονος, μέσος, δυτικός άνθρωπος, είναι αυτή του καλού παιδιού. Και φυσικά για να είσαι καλό παιδί… θα πρέπει να πεις “ΝΑΙ” σε όλα και σε όλους. Δεν πρέπει να χαλάσεις το χατίρι κανενός και, προς θεού, δεν πρέπει ποτέ να στεναχωρήσεις κανέναν, αλλιώς τόσα χρόνια προσπάθειας θα καταρρεύσουν! Ένα βλέμμα απογοήτευσης, μια ειρωνία… αρκεί για να σου πει ότι “δεν προσπαθείς αρκετά”. Μάθε όμως ότι στην πραγματικότητα, για κάθε “Ναι” που λες ενώ δεν το εννοείς και το κάνεις απλά γιατί δεν μπορείς να πεις όχι πλησιάζεις ένα βήμα πιο κοντά στο θάνατο. Διότι ως γνωστόν… τα καλά παιδιά πεθαίνουν νωρίς!
Δοκίμασε να κάνεις κάτι άλλο… δοκίμασε για αλλαγή να αποδείξεις στον εαυτό σου ότι είσαι καλός άνθρωπος υλοποιώντας τις επιθυμίες του. Όταν δεν θέλεις, πες “ΌΧΙ” Δεν φαντάζεσαι από πόσα προβλήματα υγείας θα γλιτώσεις.

ΑΝ
“Αν ήμουν πλούσιος θα έκανα φιλανθρωπίες”, αν “είχα πάρει μια άλλη απόφαση, τώρα θα ήμουν καλύτερα”, αν – αν – αν – αν. Κάθε φορά που χρησιμοποιείς τη λέξη αν στο παρελθόν δημιουργείς αρνητικές δηλώσεις στο παρόν. Όταν λες για παράδειγμα την κλασσική ατάκα “αν κέρδιζα το τζόκερ θα βοηθούσα πολύ κόσμο” αυτομάτως δηλώνεις ότι τώρα δεν θα το κάνεις διότι δεν έχεις κερδίσει το τζόκερ. Κι αυτό φυσικά είναι ένα μεγάλο ψέμα. Εάν θέλεις μπορείς τώρα, αυτή τη στιγμή να βοηθήσεις όσο κόσμο θέλεις. Για την ακρίβεια οι “φιλάνθρωποι του αν” δεν είναι ποτέ φιλάνθρωποι, ακόμα κι αν… (κερδίσουν το τζόκερ) Εάν δεν το κάνεις τώρα, δεν θα το κάνεις ποτέ!
Πέρα απ΄ αυτά όμως που αφορούν τους άλλους, το ίδιο ισχύει και για σένα. Όταν λες για παράδειγμα “Αν είχα λεφτά θα πήγαινα ένα ταξίδι” στην πραγματικότητα λες ότι δεν πρόκειται να το κάνεις. Ακόμα χειρότερο όμως είναι όταν χρησιμοποιούμε το “Αν” όταν μετανιώνουμε για πράγματα του παρελθόντος “Αν είχα κάνει αυτό, σήμερα δεν θα μου συνέβαινε αυτό” ή αντίθετα “Αν δεν είχα πει αυτό, δεν θα γινόταν το άλλο” Σε όλες αυτές τις περιπτώσεις δηλώνουμε στον εαυτό μας ότι έχει αποτύχει και του ασκούμε μια σφοδρή κριτική. Φυσικά πρέπει να μάθουμε από τα λάθη του παρελθόντος για να μην τα ξανακάνουμε, αλλά δεν έχει κανένα νόημα να σκέφτεσαι διαρκώς πόσο καλύτερα θα ήταν τα πράγματα εάν είχες χειριστεί την κατάσταση διαφορετικά. Ούτως η άλλως, κι αυτό μια υπόθεση είναι. Αυτό όμως που έχει σημασία είναι ότι ό,τι έγινε – έγινε και δεν αλλάζει πια. Αποκόμισε τα μαθήματα και κοίταξε πως στο παρόν σου θα χτίσεις το μέλλον που επιθυμείς. Κάθε φορά που λες “Αν” αποδυναμώνεις τον εαυτό σου, εξαντλείς τη ζωτική σου ενέργεια και οδηγείσαι σε αδράνεια…
Όλο το μυστικό είναι να γίνεις όσο το δυνατόν πιο συνειδητός. Να κάνεις τα πάντα με επίγνωση. Σκέψου το…
Εάν στην παραπάνω φράση είπες “Ναι, αλλά…” τότε συνειδητοποίησε ότι εσύ δεν επιτρέπεις στον εαυτό σου να ζει με επίγνωση γιατί του λες διαρκώς πόσο δύσκολο είναι να το κάνει.
Γίνε κύριος του εαυτού σου. Κάνε ό,τι κάνεις, αλλά με επίγνωση.
Μωυσής

Πηγή

Καταθλιπτικά συναισθήματα μπορεί να νιώσει ο καθένας σε περιόδους έντονης απογοήτευσης ή σαν αντίδραση μετά από ένα έντονο στρεσογόνο ερέθισμα, όπως είναι για παράδειγμα ένας θάνατος ή ένας χωρισμός.

Στην κατάθλιψη όμως όλα αυτά είναι σταθερά, επιμένουν και διαρκούν για αρκετές εβδομάδες. Το άτομο μοιάζει να έχει «βουλιάξει» στο καταθλιπτικό συναίσθημα, δηλώνει αδυναμία να προχωρήσει μπροστά και συχνά αδιαφορεί για την κατάστασή του.

Τύποι κατάθλιψης

Η κατάθλιψη μπορεί να εμφανιστεί με διάφορες μορφές όπως συμβαίνει και με τις περισσότερες σωματικές ασθένειες. Εδώ αναφέρουμε τους τρεις συχνότερους τύπους καταθλιπτικών διαταραχών. Ωστόσο,και σε αυτούς τους τύπους υπάρχουν αρκετές παραλλαγές ως προς τον αριθμό των συμπτωμάτων και τη βαρύτητά τους.

1. Το μείζον καταθλιπτικό επεισόδιο εκδηλώνεται με ένα συνδυασμό συμπτωμάτων και επηρεάζει σημαντικά τη λειτουργικότητα του ατόμου. Ένα τέτοιο επεισόδιο μπορεί να συμβεί μια φορά ή, συχνότερα, περισσότερες φορές στη διάρκεια της ζωής του ατόμου. Συνήθως διαρκεί 6-8 μήνες.

2. Μια λιγότερο σοβαρή μορφή κατάθλιψης, η δυσθυμία, είναι μια ηπιότερη από πλευράς συμπτωμάτων, αλλά πιο χρόνια διαταραχή και σ’ αυτήν το άτομο γενικά διατηρεί το μεγαλύτερο μέρος της λειτουργικότητάς του. Υπάρχει πάντως ο κίνδυνος να μεταπέσει σε ένα μείζον καταθλιπτικό επεισόδιο.

3. Η διπολική διαταραχή ή αλλιώς μανιοκατάθλιψη είναι μια σοβαρή ψυχική διαταραχή που χαρακτηρίζεται από κυκλικές εναλλαγές του συναισθήματος, όπου δηλαδή περίοδοι έντονης υπερθυμίας (μανία) εναλλάσσονται με περιόδους καταθλιπτικών επεισοδίων. Το άτομο στο μανιακό επεισόδιο παρουσιάζει υπερδραστη-ριότητα, λογόρροια, δείχνει χαρούμενο, με μεγάλα αποθέματα ενέργειας, έχει όμως μειωμένη κρίση, ενώ η διαταραγμένη κοινωνική του συμπεριφορά μπορεί να δημιουργήσει σοβαρά προβλήματα.

Ποια είναι τα συμπτώματα της κατάθλιψης

Η κατάθλιψη δεν εμφανίζεται σε όλους τους ασθενείς με τα ίδια συμπτώματα. Άλλοι είναι θλιμμένοι, απελπισμένοι, απογοητευμένοι και κατακλύζονται από τύψεις και ενοχές, άλλοι παρουσιάζουν έντονη ανησυχία και άγχος, άλλοι παραπονιούνται για πλήθος σωματικών ενοχλημάτων.

Σε κάθε περίπτωση πάντως το άτομο υποφέρει πολύ και αυτό περνά στην καθημερινότητά του. Συγκινείται εύκολα, ακόμα και με ασήμαντα ερεθίσματα (π.χ. μια εκπομπή στην τηλεόραση). Άλλες φορές όμως η λύπη που τον καταπλακώνει δεν μπορεί να εκφραστεί. «Δεν μπορώ ούτε να κλάψω» αναφέρει.

Δραστηριότητες, ασχολίες, ενδιαφέροντα με τα οποία χαιρόταν στο παρελθόν και τα απολάμβανε τον αφήνουν αδιάφορο, τον κουράζουν. Τα ευχάριστα γεγονότα τα παρακάμπτει, ενώ μεγεθύνει τα δυσάρεστα. Όλα φαντάζουν μάταια, παντού αναδύονται εμπόδια και δυσκολίες.

Νοιώθει κουρασμένος, δυσκολεύεται να συγκεντρωθεί, να θυμηθεί, να σκεφτεί και να αποφασίσει. Διαρκώς αναβάλλει. Παραμελεί την εμφάνισή του, αδιαφορεί για τη δουλειά του, απομακρύνεται από γνωστούς και φίλους. Δυσκολεύεται να κοιμηθεί, άλλοτε ο ύπνος είναι διακεκομμένος και ταράζεται από εφιαλτικά όνειρα, άλλες φορές ξυπνάει πολύ νωρίς το πρωί, νιώθοντας υπερβολικά κουρασμένος.

Η όρεξή του μειώνεται και χάνει βάρος. Κάποιες φορές όμως, ιδιαίτερα στις γυναίκες, η όρεξη αυξάνει. Η επιθυμία για σeξουαλική επαφή είναι μειωμένη ή ανύπαρκτη. Μια υπερβολική ανησυχία για επικείμενους κινδύνους δεν τον αφήνει να ησυχάσει, ενώ ταχυκαρδίες, πόνοι, εφιδρώσεις, κεφαλαλγίες επιτείνουν αυτή την ανησυχία. Στη σκέψη του λιμνάζουν διαρκώς οι ίδιες μελαγχολικές ιδέες.

Ανακαλώντας ασήμαντα γεγονότα και σφάλματα του παρελθόντος νοιώθει ενοχές και διακατέχεται από τύψεις, αισθάνεται άχρηστος, ανίκανος κι αποτυχημένος. Υποτιμά τον εαυτό του, τον επικρίνει. Έτσι οδηγείται συχνά σε αυτοκαταστροφικές σκέψεις.

Πηγή

Υπάρχουν ΜΟΝΟ 37 χώρες σε όλον τον κόσμο στις οποίες είναι παράνομο ο γονιός, ο δάσκαλος ή οποιοσδήποτε άλλος να χτυπά ένα παιδί.

Η Ελλάδα είναι ανάμεσά τους, κι όμως ακόμα και σήμερα το ξύλο θεωρείται από αμέτρητους γονείς η μοναδική αποτελεσματική μέθοδος πειθαρχίας.

Τα τελευταία 20 χρόνια, νευροψυχολόγοι, κοινωνιολόγοι και ψυχίατροι κάνουν έκκληση στους γονείς να σταματήσουν να χτυπούν τα παιδιά τους. Ο σημαντικότερος λόγος, σύμφωνα με τον ψυχίατρο Dr. Peter Newell είναι ότι «όλοι οι άνθρωποι έχουν δικαίωμα στην προστασία της σωματικής τους ακεραιότητας, και τα παιδιά είναι άνθρωποι.»

 Ωστόσο, υπάρχουν 10 ακόμα σημαντικοί λόγοι για να μην ξαναχτυπήσετε ποτέ το παιδί σας:

1. Το να χτυπάτε τα παιδιά τα μαθαίνει να γίνονται και τα ίδια βίαια. Αμέτρητες έρευνες έχουν δημοσιευτεί μέχρι σήμερα, οι οποίες υπογραμμίζουν την άμεση σχέση της σωματικής τιμωρίας στο παιδί με την επιθετικότητα ή την βίαιη συμπεριφορά στην εφηβεία ή στην ενήλικη ζωή. Έχει διαπιστωθεί ότι όλοι οι επικίνδυνοι εγκληματίες δέχονταν τακτικά απειλές και ξύλο ως παιδιά. Τα παιδιά είναι από την φύση τους προγραμματισμένα να υιοθετούν τις συμπεριφορές και αντιδράσεις που παρατηρούν στο περιβάλλον τους και να μιμούνται τις πράξεις των γονιών τους, τόσο τις καλές όσο και τις κακές. Έτσι, είναι ευθύνη των γονιών να γίνονται πρότυπα ενσυναίσθησης και σοφίας για τα παιδιά.

2. Σε πολλές περιπτώσεις «κακής συμπεριφοράς», το παιδί απλά αντιδρά με τον μοναδικό τρόπο που μπορεί, δεδομένης της ηλικίας και της εμπειρίας του, αλλά και της παραμέλησης των βασικών του αναγκών. Αυτές είναι: ο καλός ύπνος και η σωστή διατροφή, η αντιμετώπιση κάποιων κρυμμένων αλλεργιών, ο καθαρός αέρας, η άσκηση και η επαρκής ελευθερία να εξερευνά τον κόσμο γύρω του. Η μεγαλύτερη, ωστόσο, ανάγκη του παιδιού είναι η αμέριστη προσοχή των γονιών του. Στην πολυάσχολη εποχή που ζούμε, λίγα είναι τα παιδιά που εισπράττουν επαρκή χρόνο και προσοχή από τους γονείς, οι οποίοι πολύ συχνά αποσπώνται από δικά τους προβλήματα και ανησυχίες, ώστε αμελούν να φερθούν στα παιδιά με υπομονή και ενσυναίσθηση. Είναι σαφέστατα λάθος και άδικο να τιμωρείται ένα παιδί επειδή αντέδρασε με φυσικό τρόπο, εξαιτίας της παραμέλησης των βασικών του αναγκών. Για τον λόγο αυτόν, η τιμωρία όχι μόνο αποδεικνύεται μακροπρόθεσμα μη αποτελεσματική, αλλά είναι και ξεκάθαρα άδικη.

3. Η τιμωρία δεν μαθαίνει στο παιδί να λύνει προβλήματα και διαφωνίες με αποτελεσματικό και ανθρώπινο τρόπο. Οι ειδικοί λένε ότι «όταν κάνουμε ένα παιδί να φοβάται, σκοτώνουμε την διαδικασία μάθησης πριν ακόμα ξεκινήσει». Ένα παιδί που δέχεται σωματική τιμωρία, προκαταλαμβάνεται με αισθήματα θυμού και φαντασιώσεις εκδίκησης και έτσι χάνει την ευκαιρία να μάθει πιο αποτελεσματικές μεθόδους επίλυσης προβλημάτων. Έτσι, το τιμωρημένο παιδί δεν θα ξέρει άλλον τρόπο για να επιλύει προβληματικές καταστάσεις στο μέλλον.

4. Η σωματική τιμωρία παρεμβαίνει στον δεσμό μεταξύ παιδιού και γονιού, καθώς δεν είναι στην φύση του ανθρώπου να αγαπάμε κάποιον που μας έχει πονέσει. Το πραγματικό πνεύμα συνεργασίας που κάθε γονιός επιθυμεί, μπορεί να προκύψει μόνο μέσω ενός ισχυρού δεσμού, βασισμένου σε αμοιβαία αισθήματα αγάπης και σεβασμού. Η τιμωρία, ακόμα κι αν τη δεδομένη στιγμή φαίνεται να «πιάνει», μπορεί να οδηγήσει μόνο σε επιφανειακά καλή συμπεριφορά, βασισμένη στον φόβο, η οποία μπορεί να συνεχίζεται μόνο έως ότου το παιδί είναι αρκετά μεγάλο για να αντισταθεί. Αντίθετα, η συνεργασία, βασισμένη στον σεβασμό, θα διαρκέσει για πάντα, φέρνοντας πολλά χρόνια αμοιβαίας ευτυχίας, καθώς το παιδί και οι γονείς μεγαλώνουν.

5. Πολλοί γονείς δεν έμαθαν ποτέ, στα δικά τους παιδικά χρόνια, ότι υπάρχουν θετικοί τρόποι για να πειθαρχούν ένα παιδί. Όταν η σωματική τιμωρία δεν επιτυγχάνει τους επιθυμητούς στόχους, και αν οι γονείς δεν γνωρίζουν άλλες, εναλλακτικές μεθόδους διαπαιδαγώγησης, από το ξύλο μπορεί να οδηγηθούν σε άλλες, πολύ πιο συχνές και επικίνδυνες πράξεις ενάντια στο παιδί.

6. Ο θυμός και τα νεύρα, τα οποία δεν μπορούν να εκφραστούν με σαφήνεια από το παιδί, αποθηκεύονται μέσα του –κάπως έτσι γίνονται οργισμένοι οι έφηβοι. Ο θυμός που έχει συσσωρευτεί για χρόνια, σοκάρει τους γονείς του εφήβου, ο οποίος πλέον νιώθει αρκετά ισχυρός για να εκδηλώσει την οργή του. Η σωματική τιμωρία μπορεί να οδηγήσει σε «καλή συμπεριφορά» όταν το παιδί είναι μικρό, αλλά πάντα με μεγάλο κόστος, το οποίο θα πληρώσουν αργότερα και οι γονείς και η κοινωνία, όταν το παιδί μεγαλώσει.

7. Το να χτυπάτε το παιδί στα οπίσθια, τα οποία αποτελούν ερωτογενή ζώνη στην παιδική ηλικία, μπορεί να δημιουργήσει στο μυαλό του παιδιού συσχετισμό ανάμεσα στον πόνο και την σeξουαλική ευχαρίστηση, οδηγώντας το σε σοβαρές δυσκολίες στις ερωτικές του σχέσεις όταν μεγαλώσει. Αν ο γονιός, τις ώρες που ασχολείται με το παιδί, το κάνει ουσιαστικά για να το τιμωρήσει, αυτό θα συγχωνεύσει στο μυαλό του τις έννοιες του πόνου και της ευχαρίστησης. Ένα παιδί που υποβάλλεται σε αυτή την κατάσταση θα έχει χαμηλή αυτοπεποίθηση και θα πιστεύει ότι δεν του αξίζει κάτι καλύτερο.

8. Ακόμα και το να χτυπάτε ελαφρά το παιδί μία στο τόσο μπορεί να είναι σωματικά επικίνδυνο. Οι σφαλιάρες στο κάτω μέρος της σπονδυλικής στήλης στέλνουν κρουστικά κύματα κατά μήκος του σπονδύλου και μπορεί να τραυματίσουν το παιδί. Το γεγονός ότι πολλοί ενήλικες στην εποχή μας έχουν σοβαρούς πόνους και προβλήματα στη μέση, μπορεί και να οφείλεται στη σωματική τιμωρία που δέχτηκαν ως παιδιά. Υπάρχουν παιδιά που έχουν μείνει παράλυτα εξαιτίας νευρικών βλαβών που προκλήθηκαν από το ξύλο των γονιών, ενώ κάποια έχουν χάσει την ζωή τους, έπειτα από ελαφρά χτυπήματα, λόγω επιπλοκών που δεν μπόρεσαν να διαγνωστούν.

9. Η σωματική τιμωρία μεταφέρει στο παιδί το επισφαλές και άδικο μήνυμα ότι «ο ισχυρότερος κερδίζει», δηλαδή ότι είναι αποδεκτό να χτυπά κάποιον, δεδομένου ότι ο άλλος είναι πιο μικρόσωμος και λιγότερο δυνατός. Το παιδί, έτσι, καταλήγει στο συμπέρασμα ότι μπορεί να κακοποιεί μικρότερα παιδιά (bullying). Ως ενήλικας, το παιδί αυτό, αδυνατεί να νιώσει συμπόνια για ανθρώπους που είχαν την ατυχία να είναι πιο αδύναμοι από εκείνον, ενώ νιώθει φόβο για τους πιο ισχυρούς. Αυτό θα το εμποδίσει να καθιερώσει ουσιαστικές σχέσεις που είναι πολύτιμες για μια ολοκληρωμένη ζωή.

10. Τέλος, πρόσφατη καναδική μελέτη έδειξε ότι το ξύλο διαβρώνει την ανάπτυξη του παιδιού και μειώνει τη νοημοσύνη του. Η συγκεκριμένη μελέτη αποδεικνύει ότι το ξύλο δεν είναι επικίνδυνο μόνο από ηθικής άποψης, αλλά είναι επιβλαβές και από ιατρικής άποψης, αφού μπορεί να καταστρέψει τον ιστό που συνδέει μεταξύ τους τα κύτταρα του εγκεφάλου, τα οποία σχετίζονται με τη νοημοσύνη και την ικανότητα μάθησης. Η περιοχή του εγκεφάλου που επηρεάζεται από το ξύλο, έχει να κάνει ακόμα με την ικανότητα αισθητηριακής αντίληψης, με τον λόγο, τον έλεγχο των μυών, των συναισθημάτων και της μνήμης.

Πόσους ακόμα, επιστημονικά τεκμηριωμένους, λόγους χρειάζεστε για να μην ξαναχτυπήσετε ποτέ το παιδί σας;

Πηγή

Ποια είναι τα συμπτώματα που μας βοηθούν στη διάγνωση της σχιζοφρένειας και πώς γίνεται η κλινική αντιμετώπιση;

Η σχιζοφρένεια είναι μία από τις δέκα σημαντικότερες αιτίες μακροχρόνιας ανικανότητας των ασθενών παγκοσμίως. Περίπου το 1% του πληθυσμού εκδηλώνει τη διαταραχή, παρόλα αυτά ο επιπολασμός της νόσου παρουσιάζει σημαντική διακύμανση μεταξύ διαφορετικών περιοχών και ομάδων μεταναστών, ενώ διακύμανση ανάμεσα στους διάφορους ασθενείς παρουσιάζουν επίσης τα συμπτώματα, η πορεία της νόσου, η απάντηση στη θεραπεία.
Μία πρόσφατη μελέτη που επέτρεψε έναν ευρύτερο ορισμό των ψυχωσικού τύπου διαταραχών αποκάλυψε πως αν συμπεριληφθούν και άλλες σχετιζόμενες με τη σχιζοφρένεια διαταραχές, η επίπτωση στη διάρκεια της ζωής φτάνει το 2-3% και το 3-5% αν συμπεριληφθούν και η διπολική διαταραχή (μανιοκατάθλιψη) και η ψυχωσική διαταραχή μετά από τη λήψη ναρκωτικών ουσιών. Η διαταραχή τείνει να εκδηλώνεται στην ηλικία 16-30 ετών και επιμένει σε όλη τη διάρκεια της ζωής του ασθενή. Η νόσος συνήθως εμφανίζεται νωρίτερα στους άντρες και με σοβαρότερη συμπτωματολογία σε σχέση με τις γυναίκες.
Η διάγνωση της σχιζοφρένειας συσχετίζεται με μη φυσιολογική εγκεφαλική λειτουργία.

Τα συμπτώματα που μας βοηθούν στη διάγνωση της σχιζοφρένειας μπορούν να διακριθούν σε πέντε κατηγορίες:

θετικά συμπτώματα (παραληρητικές [παράλογες] ιδέες, ψευδαισθήσεις- πράγματα που αντιλαμβάνεται ο ασθενής είτε με την ακοή, είτε με την όραση είτε με την αφή, τη γεύση, την όσφρηση που δεν ανταποκρίνονται στη πραγματικότητα)
αρνητικά συμπτώματα που αφορούν σε διαταραχές της βούλησης, μείωση της ικανότητας για αυθόρμητο λόγο, κοινωνική απόσυρση.
νευρογνωσιακού τύπου διαταραχές (διαταραχές μνήμης, προσοχής και εκτελεστικών λειτουργιών)
Τέλος συναισθηματική αποδιοργάνωση που οδηγεί σε:
Καταθλιπτικά συμπτώματα.
ή Μανιακά (διπολικού τύπου) συμπτώματα.

Πώς όμως μπορεί να ερμηνευθεί η εκδήλωση των ψυχωσικών συμπτωμάτων στα πλαίσια της προαναφερθείσας εγκεφαλικής δυσλειτουργίας; Φαίνεται πως υπάρχει, όπως προαναφέρθηκε μία δυσλειτουργία στα επίπεδα της ντοπαμίνης (ενός νευρομεταβιβαστή στον εγκέφαλο) που συνδυάζεται με λανθασμένη ερμηνεία/ νόημα των διαφόρων ερεθισμάτων του περιβάλλοντος (άνθρωποι, αντικείμενα, πράξεις) αλλά και λανθασμένος τρόπος επεξήγησης των εμπειριών τους από τα άτομα που εμφανίζουν ψυχωσικά συμπτώματα. Επιπροσθέτως, μεταβολές στη συναισθηματική κατάσταση (κατάθλιψη ή μανία) καθώς και ιδιόμορφοι τρόποι σκέψης (τάση να οδηγούνται συχνά σε αυθαίρετα συμπεράσματα) μπορεί να συνδυάζονται με τη δυσλειτουργία του ντοπαμινεργικού συστήματος και να καθιστούν πιο εύκολη την ανάπτυξη παραληρητικών ιδεών.

Ο όρος σχιζοφρένεια χρησιμοποιείται για σύνδρομο το οποίο έχει μακρά διάρκεια, και στο οποίο παρουσιάζονται παραληρητικές ιδέες, αρνητικά συμπτώματα και λίγα συμπτώματα συναισθηματικού τύπου (μη συναισθηματική ψύχωση). Όταν υπάρχουν λίγα αρνητικά συμπτώματα και προεξάρχουν καταθλιπτικού ή μανιακού τύπου συμπτώματα μπαίνει η διάγνωση ψυχωσικής κατάθλιψης ή διπολικής διαταραχής (συναισθηματική ψύχωση).

Ειδικά στη σχιζοφρένεια αλλά και σε μικρότερο βαθμό στη διπολική διαταραχή εμφανίζεται ανεπάρκεια τόσο στην κοινωνική και εργασιακή λειτουργικότητα του ασθενή αλλά και σε ζητήματα που αφορούν στην αυτοφροντίδα του.

Η ακριβής αιτία της διαταραχής παραμένει ακόμα άγνωστη. Πιστεύεται ότι γενετικοί παράγοντες, όπως και επιδράσεις από το περιβάλλον (π.χ. επιπλοκές τοκετού) αλλά και κοινωνικοί λόγοι (π.χ. φτώχια) μπορεί να συμβάλλουν στην εκδήλωση της διαταραχής.

Περιγεννητικοί παράγοντες (όπως υποξία, λοίμωξη της μητέρας, stress της μητέρας, υποσιτισμός της μητέρας) μπορεί να ευθύνονται σε μικρό ποσοστό για την εκδήλωση της σχιζοφρενικής διαταραχής. Ως ομάδα, τα παιδιά που αργότερα θα εμφανίσουν σχιζοφρένεια σε σχέση με τους συνομηλίκους τους θα εμφανίσουν σε μεγαλύτερο ποσοστό μη ειδικές διαταραχές του συναισθήματος και της συμπεριφοράς, όπως και αλλαγές στην ψυχοπαθολογία, δυσκολίες τόσο σε διανοητικό επίπεδο όσο και στη γλώσσα αλλά και καθυστέρηση στην επίτευξη οροσήμων που αφορούν στην κινητικότητα του παιδιού. Τέτοιοι αναπτυξιακοί δείκτες συνήθως δεν εμφανίζονται στη διπολική διαταραχή κάτι που μπορεί να χρησιμοποιηθεί στη διαφορική διάγνωση σχιζοφρενικής και διπολικής διαταραχής.

Η μετανάστευση και η χρήση ινδικής κάνναβης φαίνεται πως ευοδώνουν την εκδήλωση ψυχωσικού τύπου διαταραχών σε άτομα που παρουσιάζουν προδιάθεση για την εκδήλωσή τους. Επιπλέον η διαβίωση σε αστικό περιβάλλον φαίνεται να προδιαθέτει ευάλωτα άτομα προς σχιζοφρένεια και όχι διπολική διαταραχή.

Η ευαλωτότητα στη σχιζοφρένεια είναι ως ένα βαθμό γενετικά προκαθοριζόμενη. Μελέτες σε διδύμους δείχνουν πως η διαταραχή κληρονομείται σε ένα ποσοστό 80%. Η γενετική ευαλωτότητα είναι ως ένα σημείο κοινή με τη διπολική διαταραχή, ενώ πρόσφατα δεδομένα υποδεικνύουν πως μπορεί να υπάρχει επικάλυψη και με αναπτυξιακές διαταραχές όπως ο αυτισμός.

Το υψηλό ποσοστό κληρονομησιμότητας (80%) της σχιζοφρενικής διαταραχής δεν οφείλεται μόνο στη γενετική προδιάθεση αλλά και σε επιδράσεις του περιβάλλοντος [αλληλεπίδραση γονιδίων-περιβάλλοντος – Επιγενετική (Epigenetics)] – μία αλληλεπίδραση που φαίνεται να είναι ιδιαίτερα συχνή. Μία μετα-ανάλυση φαίνεται να προτείνει πως ηλικία του πατέρα μεγαλύτερη των 40 ετών συσχετίζεται σε μεγαλύτερο βαθμό με τη σχιζοφρένεια, κάτι που καταδεικνύει το ρόλο των επιγενετικών μηχανισμών.

Μελέτες σε διδύμους και σε συγγενείς πρώτου βαθμού ασθενών με ψύχωση κατέδειξαν πως τα γονίδια που προδιαθέτουν για τη σχιζοφρένια και τις συναφείς διαταραχές επηρεάζουν κάποια κληρονομούμενα χαρακτηριστικά όπως: οι νευρογνωσιακές λειτουργίες, ο όγκος του εγκεφάλου, ευαλωτότητα στο στρες.

Κλινική αντιμετώπιση

Η διάγνωση της σχιζοφρενικής διαταραχής γίνεται βάσει των κριτηρίων των ταξινομικών συστημάτων DSM-V και ICD-10. Από τη στιγμή που γίνει η διάγνωση, αντιψυχωσικά φάρμακα που μπλοκάρουν τους υποδοχείς D2 της ντοπαμίνης είναι η κύρια θεραπεία για τη σχιζοφρένεια.

Ο συνδυασμός των καινούργιων άτυπων αντιψυχωσικών φαρμάκων και το μοντέλο διαχείρισης περιστατικών μπορεί να εξασφαλίσει αποδρομή των συμπτωμάτων σε τουλάχιστον 80% των ασθενών, αρκεί η θεραπεία να ξεκινήσει νωρίς με την εκδήλωση ψυχωσικών συμπτωμάτων στον ασθενή.

Επίσης η γνωσιακού-συμπεριφορικού τύπου ψυχοθεραπεία φαίνεται να είναι ιδιαίτερα ωφέλιμη σε ανθεκτικές στη φαρμακοθεραπεία καταστάσεις. Το σημαντικό είναι να πειστούν οι ασθενείς να μη διακόπτουν τη θεραπευτική τους αγωγή αν και υπάρχουν δύο θέματα εξαιτίας των οποίων οι ασθενείς πολλές φορές δεν το εφαρμόζουν αυτό: α) το κοινωνικό στίγμα και ο αυτοστιγματισμός του να είναι κάποιος ψυχωσικός και β) το γεγονός πως τα φάρμακα που μπλοκάρουν τους ντοπαμινεργικούς υποδοχείς μειώνουν το κίνητρο των ασθενών για δραστηριότητες. Λίγοι ασθενείς μέχρι τώρα καταφέρνουν να διατηρήσουν κάποιο επάγγελμα, κυρίως αυτοί που συμμετέχουν σε προγράμματα υποστηριζόμενης εργασίας, λόγω του μειωμένου κινήτρου για δραστηριότητες αλλά και των νευρογνωσιακών ελλειμμάτων που βρίσκονται σε ασθενείς με ψυχωσική διαταραχή.

Πρόγνωση

Οι περισσότεροι ασθενείς με σχιζοφρένεια ζουν πλέον εκτός νοσηλευτικών ιδρυμάτων, και παρόλο που χρειάζονται κάποιας μορφής υποστήριξη που αφορά σε οικονομική βοήθεια και διεκπεραίωση αναγκών της καθημερινότητας, φαίνεται πως αναλαμβάνουν πιο ενεργούς ρόλους τόσο στη επιλογή της θεραπείας τους όσο και στη διεκδίκηση των δικαιωμάτων μέσα από φορείς ατόμων με ειδικές ανάγκες. Σε εμάς τους επιστήμονες εναπόκειται να τους βοηθήσουμε πιο αποτελεσματικά, τόσο με την εύρεση καινούργιων πιο αποτελεσματικών φαρμακευτικών ουσιών όσο και με τη βελτιστοποίηση και ευρύτερη παροχή υπηρεσιών ψυχοκοινωνικής και εργασιακής αποκατάστασης και υποστηριζόμενης εργασίας.

iatronet.gr

Αν και κάποιοι δεν το πιστεύουν μέσα τους πραγματικά, το στρες μπορεί να είναι η αιτία για πολλά προβλήματα υγείας. Ένα από τα χειρότερα πράγματα που κάνει το στρες είναι να αποδυναμώνει το ανοσοποιητικό σύστημα, με αποτέλεσμα να έχουμε πόνους και αρρώστιες.

Τι ακριβώς είναι το στρες;

Το WebMD εξηγεί το στρες σαν: ‘… κάθε μεταβολή στο περιβάλλον που απαιτεί από το σώμα σας να αντιδράσει και να προσαρμοστεί. Το σώμα απαντά σε αυτές τις αλλαγές με σωματικές, ψυχικές και συναισθηματικές αντιδράσεις. Το άγχος είναι ένα φυσιολογικό μέρος της ζωής. Πολλά γεγονότα που συμβαίνουν σε εσάς και γύρω σας – και πολλά πράγματα που κάνετε μόνοι σας – βάζουν το στρες στο σώμα σας. Μπορείτε να ζήσετε την καλή ή την κακή μορφή του στρες από το περιβάλλον σας, το σώμα σας και τις σκέψεις σας.’

Όταν έχουμε υπερβολικό στρες,  ίσως να μην το αισθανόμαστε, γιατί πολλές φορές αυτό μεταμφιέζεται.

Διαβάστε 9 σημάδια του στρες που μπορεί να έχετε και να μην το γνωρίζετε.

Έχετε πόνους στο σώμα σας

Εμείς δεν ακούμε τους ψιθύρους του σώματος μας μέχρι ο πόνος να αρχίσει να φωνάζει. Κάτω από το στρες το σώμα σας θα αρχίσει να καταρρέει. Μπορεί να αρχίσετε να έχετε πόνους στο στομάχι, διάρροια, έλκη, πόνους στο στήθος και αίσθημα παλμών, πόνους στους μύες, πονοκεφάλους, ακόμη και η αρθρίτιδα σας θα φουντώσει. Όταν έχετε πόνο στο σώμα σας, μην το αγνοείτε. Μην αγνοείτε τα συμπτώματα. Διερευνήστε τι συμβαίνει. Δεν είναι μόνο η διαχείριση του άγχους που θα σας βοηθήσει να επουλωθείτε. Απαιτείται η αποδοχή και η συνειδητοποίηση ότι απαιτείται αλλαγή Αυτό  είναι το πρώτο βήμα για να ασχοληθείτε με τη διαχείριση του άγχους.

Δεν κοιμάστε καλά.

Οποιαδήποτε αλλαγή στις συνήθειες του ύπνου, είτε κοιμάστε πάρα πολύ από την εξάντληση ή έχετε αϋπνία, πρέπει να αντιμετωπιστεί. Ο διαλογισμός, η άσκηση και η υγιεινή ισορροπημένη διατροφή βοηθούν στο θέμα του ύπνου. Θα πρέπει όμως τελικά να βρείτε την ρίζα του προβλήματος. Ανησυχείτε πάρα πολύ την νύχτα; Όταν κοιμάστε, έχετε εφιάλτες; Τα καθημερινά προβλήματα παίζονται στο υποσυνείδητο.Ο  ύπνος επηρεάζεται. Το στρες εμποδίζει την ήρεμη  κατάσταση του νου. Τα πρότυπα του ύπνου αλλάζουν με την ηλικία και τους περιβαλλοντικούς παράγοντες, όμως, όταν έχετε υπερβολικό στρες, ο ύπνος είναι ένα από τα πρώτα πράγματα που επηρεάζεται.

Θέλω να ζήσω μια απλή,ήσυχη ζωή χωρίς στρες και άγχος. Δεν θέλω πολλά πράγματα. Απλά να είμαι ευτυχισμένη.

Έχετε αυξομειώσεις στο βάρος σας

Τρώτε υπερβολικά ή ξεχνάτε να φάτε; Το άγχος επιβραδύνει το μεταβολισμό σας και σας κάνει να παίρνετε βάρος. Μια αλλαγή στην όρεξη είναι το ραντάρ για την συναισθηματική και σωματική μας υπόσταση και πως αυτή επηρεάζεται. Εάν ανησυχείτε και δεν αντιμετωπίζετε το ζήτημα, μπορεί επίσης να χάσετε βάρος γρήγορα. Όταν  έχουμε υπερβολικό στρες, τα κύτταρα δεν παίρνουν αρκετό οξυγόνο. Το φαγητό είναι ενέργεια και το τι βάζουμε στο σώμα είναι ένα σημάδι για το πώς χειριζόμαστε τα πράγματα. Τρώτε πάρα πολλά γλυκά; Δεν τρώτε αρκετά; Το σώμα είναι ένα όχημα και το πώς μπορούμε να το χειριστούμε  βασίζεται στην πνευματική ικανότητα μας να ασχοληθούμε με τα συναισθηματικά ζητήματα.

Σκέφτεστε συνεχώς την δουλειά  ή τα προβλήματα.

Εάν δεν μπορείτε να μην σκέφτεστε την εργασία, τα οικονομικά και άλλες προκλήσεις για λίγο για να βρείτε την ισορροπία σας, τότε, το άγχος έχει καταλάβει την ζωή σας. Ο Μαρκ Τουέιν είπε, ‘Η ανησυχία είναι σαν να πληρώνεις ένα χρέος που δεν χρωστάς.’ Δεν μπορείτε να βρείτε μια λύση μέχρι να αποκολληθείτε από το πρόβλημα. Η υπερβολική συζήτηση του ότι ανησυχείτε, μπορεί να κλιμακώσει το ζήτημα και να προκαλέσει ψυχολογικά και σωματικά προβλήματα. Εάν ελέγχετε συνεχώς το τηλέφωνό σας, τα μηνύματα του ηλεκτρονικού ταχυδρομείου και άλλες μορφές επικοινωνίας από την δουλειά σας, καιρός να δείτε την πραγματικότητα και να αποφασίσετε τι είναι σημαντικό στη ζωή σας. Το άγχος σας πνίγει.

Δεν μπορείτε να μείνετε ακίνητοι

Το να αποφεύγετε να καθίσετε ακίνητοι είναι μια τεράστια ένδειξη υπερβολικού στρες. Εάν δεν μπορείτε να πάτε μια βόλτα, να καθίσετε σε περισυλλογή, να κάνετε απαλές ασκήσεις stretching ή απλά να είστε με τις δικές σας σκέψεις, υπάρχει πιθανότητα να έχετε υπερβολικό στρες. Αν το άγχος σας είναι συνεχές και δεν μπορείτε να χαλαρώσετε για να διαβάσετε ακόμη και ένα βιβλίο, ήρθε η ώρα να αντιμετωπίσετε αυτό που σας κάνει να μην μπορείτε να μείνετε ακίνητοι. Μερικές φορές το μυαλό είναι ο χειρότερος εχθρός. Ήρθε η ώρα να ζητήσετε βοήθεια σχετικά με τη διαχείριση του άγχους και του φόβου σας. Το άγχος μπορεί να προκληθεί από μια ανισορροπία στο συναισθηματικό σώμα σας. Πράγματα που σπρώχνετε όλο και πιο κάτω, θα τα αισθανθείτε σε κάποιο άλλο μέρος του σώματος.

Δεν έχετε υπομονή με τους άλλους

Ένα από τα πρώτα συμπτώματα του στρες είναι η αδυναμία να έχουμε υπομονή και ανοχή με τους άλλους. Εάν ξεσπάτε ή θυμώνετε γρήγορα το πιο πιθανό είναι να βασανίζεστε από πάρα πολύ στρες στη ζωή σας. Δεν είναι εύκολο να πάρετε τον κόσμο στους ώμους σας. Μερικές φορές πρέπει να είμαστε ευάλωτοι και να ζητάμε βοήθεια. Η έλλειψη υπομονής με τους άλλους και τον εαυτό σας, είναι ένα σημάδι ότι χρειάζεστε να επιβραδύνετε και να κινηθείτε πιο χαλαρά.

Έχετε μεγάλες εναλλαγές στην  διάθεση σας

Η ψυχική υγεία μας επηρεάζεται όταν αυξάνονται τα επίπεδα του στρες. Αν αισθάνεστε την μια στιγμή ευτυχισμένοι και την άλλη να κλαίτε και να θυμώνετε, οι ορμόνες σας έχουν επηρεαστεί από το άγχος.  Το να τα κρατάτε μέσα σας όλα και να επωμίζεστε τα πάντα μόνοι σας δεν βοηθά. Ζητήστε βοήθεια. Μιλήστε με τους άλλους. Βρείτε το χρόνο να μάθετε τι πραγματικά σας κάνει να συμπεριφέρεστε έτσι. Το άγχος δεν τραυματίζει μόνο το σώμα, αλλά επίσης υπονομεύει και πληγώνει τις σχέσεις. Το στρες μπορεί να ενισχύσει αγχώδεις διαταραχές, ιδεοψυχαναγκαστικές διαταραχές και εθισμούς (από το αλκοόλ και τα ναρκωτικά μέχρι το $εξ και το φαγητό) και άλλα προβλήματα ψυχικής υγείας.

Έχετε τριχόπτωση

Σύμφωνα με την Carolyn Jacob, MD, ιδρύτρια και  διευθύντρια του Chicago Cosmetic Surgery and Dermatology, ‘Συνήθως, οι άνθρωποι χάνουν περίπου 100 τρίχες την ημέρα. Οι περισσότεροι άνθρωποι δεν το προσέχουν. Μερικές φορές, ένα σημαντικό άγχος μπορεί να πυροδοτήσει μια αλλαγή στη ρουτίνα των φυσιολογικών λειτουργιών του σώματός σας και να προκαλέσει ένα δυσανάλογο αριθμό τριχών να πέσουν.Το αποτέλεσμα μπορεί να είναι ανησυχητικό. Ο φυσιολογικός κύκλος των μαλλιών μπορεί να διαταραχθεί από τις σημαντικές φυσιολογικές πιέσεις που ασκεί το στρες στο σώμα σας. Έτσι,εάν αντιμετωπίζετε μια μεγάλη αλλαγή στην απώλεια μαλλιών, ήρθε η ώρα να ρίξετε μια ματιά στο τι συναισθηματικά είναι αυτό που προκαλεί αυτές τις φυσικές αλλαγές.

Έχετε απώλεια της λίμπιντο

Η απώλεια της λίμπιντο είναι ένα από τα θέματα που οι περισσότεροι άνθρωποι δεν σκέφτονται όταν είναι κάτω από την πίεση του στρες.  Κάθε φορά που αυξάνονται τα επίπεδα του στρες, οι εκκρίσεις της ορμόνης του στρες επηρεάζουν την σεξουαλική ανταπόκριση μας. Το στρες προκαλεί εξάντληση και αδυναμία για κάθε είδους οικειότητα. Εάν αντιμετωπίζετε μείωση ή απώλεια της λίμπιντο σας, ίσως είναι καιρός να δοκιμάσετε άλλες τεχνικές χαλάρωσης και διαχείρισης του άγχους. Στο κάτω κάτω,  το ταίρι σας δεν θα πρέπει να επηρεάζεται από εξωτερικά θέματα που δεν αποτελούν μέρος της σχέση σας. Εκφράστε τον φόβο σας και τις ανησυχίες σας. Μόλις ανοιχτείτε, δεν μπορούν πλέον να σας εξουσιάζουν.

Η ζωή μπορεί μερικές φορές είναι δύσκολη. Επωμιζόμαστε συνεχώς τεράστιες απαιτήσεις σε συναισθηματικό,σωματικό και πνευματικό επίπεδο. Είναι στο χέρι μας να δούμε τον εαυτό μας και να αποφασίσουμε τι πραγματικά είναι σημαντικό. Μια μικρή πάθηση σήμερα μπορεί να μας οδηγήσει στο νοσοκομείο αύριο. Το άγχος είναι ένας σιωπηλός δολοφόνος. Ας ακούσουμε τις αλλαγές που συμβαίνουν στο σώμα μας ώστε να μπορούμε να τις αντιμετωπίσουμε έγκαιρα. Η ζωή είναι πολύ σύντομη για να ζούμε υπό συνεχές χάος.

tilestwra.com

Στην εποχή μας, φαίνεται πως ολοένα και περισσότεροι άνθρωποι πάσχουν από κατάθλιψη. Σύμφωνα με τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας περίπου 350 εκατομμύρια άνθρωποι παγκοσμίως υποφέρουν από αυτή τη τρομερή εξουθενωτική ψυχική ασθένεια.

Ωστόσο, αν εσείς ή κάποιο άτομο που γνωρίζετε υποφέρετε από κατάθλιψη δεν σημαίνει ότι πρέπει να το περάσατε αυτό μόνοι σας ή να φοβάστε μήπως σας παρεξηγήσουν. Σχεδόν όλοι κάποια στιγμή της ζωής τους έρχονται αντιμέτωποι με την κατάθλιψη, άλλοι λιγότερο άλλοι περισσότερο. Όποια και να είναι η κατάσταση σας, παρακαλώ συνεχίστε την ανάγνωση παρακάτω για να πάρετε το κουράγιο που ίσως χρειάζεστε για σήμερα.

Η κατάθλιψη είναι επίπονη, μπορεί να μοιάζει σαν σκοτεινή άβυσσο, σαν μία καταιγίδα χωρίς τελειωμό, ή σαν μία φυλακή που έχει παγιδεύσει το μυαλό σας. Δυστυχώς, οι άνθρωποι που δεν την βιώνουν δεν μπορούν να καταλάβουν πλήρως τι νιώθουν οι άνθρωποι που πάσχουν από αυτή και πρέπει να παλεύουν μαζί της κάθε ημέρα που περνάει.

Πολλοί άνθρωποι καταλαβαίνουν μία ασθένεια όταν βλέπουν με τα ίδια τους τα μάτια τον πόνο που αυτή προκαλεί στους άλλους ανθρώπους. Στην κατάθλιψη, όμως, τα σημάδια δεν είναι τόσο εμφανή. Στην πραγματικότητα, η κατάθλιψη κρύβεται από τα φώτα της προβολής, πίσω από κλειστές πόρτες όπου κανένας άλλος δεν μπορεί να δει τη ζημιά που έχει προκαλέσει.

Αν πάσχεις από κατάθλιψη, οι μέρες φαίνονται μεγάλες και οι νύχτες πολύ μεγαλύτερες. Θέλεις να ελευθερώσεις το μυαλό σου από όλο αυτό αλλά δεν ξέρεις πως ακριβώς. Θέλεις κάποιον να σε ακούσει, να καταλάβει πως νιώθεις αλλά πολλές φορές ούτε εσύ δεν μπορείς να περιγράψεις ακριβώς αυτό που νιώθεις. Θέλεις να τρέξεις μακριά αλλά δεν ξέρεις που. Θέλεις πολλά πράγματα αλλά περισσότερο από όλα να εξαφανιστεί αυτός ο κόμπος που νιώθεις στο στήθος σου.

Αν τώρα υποφέρεις ή έχεις υποφέρει στο παρελθόν από κατάθλιψη, μη το βάζεις κάτω. Κάποιος πάντα είναι πρόθυμος να ακούσει τον πόνο σου, να καταλάβει τη θλίψη σου και να σε βοηθήσει να σταθείς στα πόδια σου ξανά. Μόνο μην κλείσεις τα φώτα γιατί τότε δεν θα έχεις δώσει στον εαυτό σου την ευκαιρία να αναρρώσει.

ΜΠΟΡΕΙΣ να αρχίσεις και πάλι να νιώθεις καλά με προσπάθεια, αφοσίωση και δίνοντας χρόνο στον εαυτό σου. Τίποτα στη ζωή δεν έρχεται εύκολα αλλά το πρώτο βήμα για να καταπολεμήσεις την κατάθλιψη γίνεται με το να παραδεχτείς ότι χρειάζεσαι βοήθεια.  Δεν γεννηθήκαμε για να είμαστε μόνοι μας σε αυτή τη ζωή, οπότε μην νιώθεις ότι πρέπει να μείνεις μόνος.

Η κατάθλιψη μπορεί να σε κάνει να νιώθεις ότι δεν θέλεις να σηκωθείς ποτέ ξανά από το κρεβάτι, ότι θέλεις να βουλιάξεις μέσα στα σεντόνια και να προσποιηθείς ότι ο έξω κόσμος δεν υπάρχει. Αν κάποιες μέρες αισθάνεσαι ότι δεν θέλεις να σηκωθείς, θυμήσου πως δεν χρειάζεται να το κάνεις.

Δεν χρειάζεται να παλεύεις με τον εαυτό σου την κάθε ημέρα, θυμήσου να δίνεις στον εαυτό σου το διάλειμμα που χρειάζεσαι. Είσαι απλά άνθρωπος και σου αξίζει να είσαι ειλικρινής με αυτά που νιώθεις και με αυτά που θέλεις να κάνεις και οφείλεις να ακούς τι σου λέει η εσωτερική σου φωνή.

Αυτός ο κόσμος που ζούμε έχει πολύ συχνά μη ρεαλιστικές προσδοκίες από εμάς και κανένας δεν μπορεί να είναι τέλειος σε όλα. Αν νιώθεις ότι θέλεις να περάσεις όλη σου τη μέρα στο κρεβάτι αδιαφορώντας για τον έξω κόσμο, τότε κάν’ το. Κάνε οτιδήποτε πιστεύεις πως θα σε βοηθήσει να γεμίσουν οι μπαταρίες σου και μην νιώθεις καμία τύψη γι’ αυτό.

Ξέχνα για μια στιγμή το τι περιμένουν οι άλλοι από εσένα και κοίταξε τον άνθρωπο που έχεις μπροστά στον καθρέφτη σου. Πολλές φορές η κατάθλιψη προκύπτει επειδή ξεχνάμε τη σύνδεση μας με το πραγματικό μας Εγώ, αυτό που κρύβεται πίσω από τις μάσκες που φοράμε κάθε μέρα για να ζήσουμε στον κόσμο αυτό. Έχουμε ξεχάσει το παιδί που κρύβεται μέσα μας, τον άνθρωπο που υπάρχει μέσα μας και επιθυμεί να παίξει, να διασκεδάσει και να εκφραστεί αυθεντικά.

Μην κλείνεις τα αυτιά σου στην εσωτερική σου φωνή που προσπαθεί να σου θυμίσει να αγκαλιάσεις την παρουσία της και να την ακούσεις κάθε φορά που νιώθεις λυπημένος. Παίρνουμε πολύ σοβαρά τη ζωή μερικές φορές που ξεχνάμε ότι είναι απλά ένα παιχνίδι. Μην επιτρέψεις την κατάθλιψη να σε καταβάλει, παρότι πρόκειται για μία πάλη με ένα βάναυσο και σκληρό θηρίο, έχεις την απόλυτη δύναμη να το νικήσεις.

Η κατάθλιψη συχνά εμφανίζεται εκεί που δεν τη περιμένεις, αν συμβεί κάτι τέτοιο προσπάθησε να βάλεις σε μία τάξη τις σκέψεις σου. Το μυαλό μας πολλές φορές απασχολείται με τα ίδια πράγματα που σκεφτόμασταν και χθες. Θυμήσου να παίρνεις απόσταση από τις κακές σκέψεις που βασανίζουν το μυαλό σου, να αναπνέεις, να βρίσκεις χαρά στο γεγονός ότι είσαι ένας ζωντανός άνθρωπος, να νιώθεις, να χαίρεσαι την ομορφιά της φύσης γύρω σου, να γελάς με τα αγαπημένα σου άτομα, να μυρίζεις τα λουλούδια στον κήπο σου.

Αυτή η ζωή είναι ένα θαύμα και συγχρόνως ένα πεδίο μάχης όπου πρέπει να μάθουμε να αγαπάμε και τις δύο αυτές όψεις του ίδιου νομίσματος. Τις αναποδιές, τον πόνο, την σύγχυση, την αγάπη, τη συμπόνια, την ελπίδα, όλα αυτά.

Μπορεί να νιώσεις ότι η κατάθλιψη σκεπάζει τα πάντα στη ζωή σου, ότι είσαι μόνος και τρομαγμένος. Θυμήσου απλά να μην εστιάζεις στο δένδρο αλλά στο δάσος. Η κατάθλιψη δεν είναι όλη σου η ζωή, είναι ένα μέρος της. Η κατάθλιψη δεν είναι όλη σου η ταυτότητα γι’ αυτό μην κοιτάζεις τον εαυτό σου σαν να είσαι μόνο αυτό. Είσαι ένα έργο σε εξέλιξη, ένα ζωντανό θαύμα γι’ αυτό μην υποτιμάς τον εαυτό σου.

Γραμμή βοήθειας για την κατάθλιψη 1034

tilestwra.com

Γιατί η ψυχολογία έχει την απάντηση και για αυτό…

Ο χωρισμός είναι μέρος της ζωής μας. Δυστυχώς έτσι είναι και όταν αρχίζεις να αποκτάς την… πικρή εμπειρία του, τότε το αντιμετωπίζεις αλλιώς. Ή μήπως όχι; Γιατί οι επιστήμονες αναφέρουν πως ο τρόπος που χωρίζεις δείχνει ποια πραγματικά είσαι!

Διάβασε και βρες που ανήκεις…

«Θέλω να μείνουμε φίλοι»

Αλλά να το εννοείς! Πιστεύεις πως υπάρχουν βασικές αρχές στη ζωή και είσαι καλός άνθρωπος. Δεν καταλαβαίνεις σε τι χρησιμεύουν οι έριδες. Ανησυχείς για τους άλλους και είσαι επιφυλακτική.

«Θέλω να μείνουμε φίλοι» Vol 2

Η περίπτωση που δεν το εννοείς. Είσαι το άτομο που σε όλη του τη ζωή έχει άλλους για τα θελήματά του. Και μεταξύ μας εννοείς «Δεν θέλω να σε ξαναδώ ποτέ». Άνθρωπος είσαι και εσύ…

«Θέλω να χωρίσουμε» αλλά… με τύψεις

Αυτή η αβεβαιότητα που σε διακρίνει σε όλη σου τη ζωή. Γιατί ναι μεν χωρίζεις αλλά θα είσαι πάντα εκεί ενώ δεν μιλάτε. Είσαι το άτομο που κάνει τις δουλειές όλων, δεν κοιτάζει ποτέ την δική του πάρτι και στο τέλος μένει μόνο του!

«Δεν φταις εσύ, φταίω εγώ»

Εννοείται πως φταις εσύ, γιατί εσύ τον χωρίζεις. Είτε το εννοείς, οπότε είσαι ενοχική, είτε όχι, οπότε είσαι ψεύτρα!

Ο… χαμός!

Σταματάς να απαντάς σε μηνύματα και τηλέφωνα. Κόβεις κάθε επικοινωνία. Αυτό είναι πραγματική κακία και ο άλλος υπό φυσιολογικές συνθήκες αν γνώριζε πως θα φερόσουν δεν θα ήταν μαζί σου. Ούτε εσύ θα ήσουν μαζί σου!

Πηγή

Έρωτας, επιστροφές- καταστροφές και τα ίδια πάντα λάθη. «Αυτή τη φορά θα είναι αλλιώς. Όλα θα είναι διαφορετικά. Το ξέρω πως θα είναι». Κι όμως- ποτέ δεν είναι.

Μυστήριο πλάσμα ο άνθρωπος. Βροντοφωνάζει πως θέλει να είναι ελεύθερος αλλά την αληθινή ελευθερία την τρέμει. Δηλώνει ευθαρσώς πως το μόνο που επιθυμεί είναι να είναι ευτυχισμένος κι, όμως, κάνει ό,τι περνάει από το χέρι του για να σαμποτάρει την ίδια του την ευτυχία και βάζει συνεχώς τρικλοποδιές στον εαυτό του. Μυστήριο πλάσμα, σου λέω. «Κοίτα να δεις λίγο», μου λέει ένας φίλος μου τις προάλλες, «το γεγονός ότι η ζωή κάνει κύκλους δεν σημαίνει πως πρέπει να κάνεις κι εσύ. Τελείωσαν οι άντρες και γυρνάς στους πρώην σου; Και όταν δεν γυρνάς και κάνεις την επαναστάτρια και πιστεύεις βλακωδώς πως κάνεις μια νέα αρχή με κάποιον άνθρωπο, γιατί επιλέγεις πάντα τον ίδιο άνθρωπο; Γιατί ο ίδιος είναι. Μόνο εγώ το βλέπω; Έχεις στραβωθεί εντελώς»; Εγώ κατεβάζω το κεφάλι, κάνω τη χαζή και συνεχίζω να πίνω φαινομενικά ατάραχη το κρασί μου. «Μα δεν σου έχουν μάθει απολύτως τίποτα τα λάθη σου; Ή τη βρίσκεις με το να υποφέρεις»; Τελείωσε το κρασί. Και το τσιγάρο. Δεν τη γλιτώνω. Πρέπει να μιλήσω. «Το μόνο που μου έχουν μάθει τα λάθη μου είναι πόσο δύσκολο είναι να σταματήσω να τα επαναλαμβάνω», λέω εγώ και εκείνος ξεφυσάει απελπισμένος.

Γιατί επιστρέφουμε στους πρώην μας που μας πλήγωσαν– δεν χωρίσαμε για κάποιο λόγο; Γιατί ζητούν να επιστρέψουν οι πρώην μας σε μας- που είτε πληγωθήκαμε είτε πληγώσαμε; Και γιατί επιλέγουμε πάντα τον ίδιο τύπο ανθρώπου στις ερωτικές μας ιστορίες; Γιατί ερωτευόμαστε πάντα τον ίδιο άνθρωπο; Και πώς γίνεται και αυτό να είναι πάντα εμφανές σε όλους εκτός από τους άμεσα ενδιαφερομένους;

Εσύ πιστεύεις ακόμα στις συμπτώσεις και στα déjà vu; Όχι, δεν λέγεται déjà vu, αγάπη μου. Δεν υπάρχει καμία επιστημονική ή μεταφυσική εξήγηση γι’ αυτό που μας συμβαίνει. Απλώς οι άνθρωποι συνηθίζουν βλακωδώς να επαναλαμβάνουν ίδιες συμπεριφορές χωρίς να το συνειδητοποιούν. Δεν έχεις απλώς την αίσθηση πως αυτή η κατάσταση κάτι σου θυμίζει. Φυσικά και κάτι σου θυμίζει γιατί έχεις ξανακάνει το ίδιο «λάθος». Ακριβώς το ίδιο. Μπορεί με κάποιον άλλο άνθρωπο, μπορεί και με τον ίδιο. Την πρώτη φορά δεν έφταιγες εσύ-δεν ήξερες. Την επόμενη φορά, όμως, ήξερες. Και την επόμενη μετά από αυτή. Και την επόμενη μετά από αυτή. Ας μη συνεχίσω. Βλέπεις πού το πάω. Την πρώτη φορά είναι λάθος. Τις επόμενες φορές είναι επιλογή. Και, εντάξει, μεταξύ μας τώρα, άνθρωποι είμαστε και θα κάνουμε και βλακείες. Δεν είναι λάθος το να κάνεις ένας λάθος. Λάθος είναι να επαναλαμβάνεις συνεχώς το ίδιο λάθος. Ναι, αυτή είναι μια άλλη ιστορία.

Με θυμάμαι μικρή που πήγαινα και ρωτούσα όλους μου τους δασκάλους: «Γιατί μαθαίνουμε Ιστορία»; (δεν είμαι ακόμα σίγουρη πώς μου ‘χε έρθει αυτή η ερώτηση) και όλοι πάντα μου απαντούσαν: «Αυτοί που δεν μαθαίνουν από το παρελθόν είναι καταδικασμένοι να το επαναλάβουν». (Μεταξύ μας τώρα, κάποιος πρέπει να τους έχει πει πως αυτή είναι η μόνη σωστή απάντηση. Δεν είμαι γενικώς καχύποπτη αλλά δεν πιστεύω και σε τέτοιες συμπτώσεις). Την έμαθα κουτσά στραβά την παγκόσμια ιστορία, μην τυχόν και έρθει εκείνη η στιγμή που θα παρουσιαστεί κάποια παρόμοια κατάσταση- να ξέρω πώς να δράσω. Την προσωπική μου ιστορία, όμως, δεν την έμαθα ποτέ.

Πήραμε και δεύτερο κρασί. Δεν βαριέσαι. Πόσο συχνά βρίσκεις έξω καλό κρασί; Ας το εκμεταλλευτούμε. Λεφτά για ένα ακόμα έχουμε μόνο. Θα το μοιραστούμε. Με πιάνει να κοιτάω έναν περαστικό. «Ωραίος είναι», μου λέει, διακόπτοντάς με από το οφθαλμόλουτρο. «Βρε, ποιον μου θυμίζει. Βρε, ποιον μου θυμίζει. Α! Το βρήκα! Τον Δημήτρη, βρε. Τον πρώην σου. Γιατί δεν πας να μιλήσετε να σου το παίξει γόης, να κάνετε σχέση και να σου ξεφουρνίσει μετά από κανά εξάμηνο πως δεν θέλει σοβαρή σχέση ή πως έχει ήδη σοβαρή σχέση ή πως αυτές οι ταμπέλες τον πιέζουν»; Ξεροκαταπίνω και τον αγριοκοιτάω δήθεν ενοχλημένη.

Δεν μου αρέσει ο χαρακτηρισμός «λάθος άνθρωπος», γι αυτό θα τον χρησιμοποιήσω καταχρηστικά. «Λάθος» άνθρωπος είναι αυτός που δεν θέλει τα ίδια πράγματα με σένα τη δεδομένη στιγμή, που δεν μπορεί να σου δώσει ό,τι χρειάζεσαι και ούτε εσύ σε εκείνον, φυσικά. Τον βλέπεις τον λάθος άνθρωπο, λοιπόν. Τον βλέπεις και δεν λες τίποτα. Και τον επιλέγεις. Γιατί με τον άνθρωπο τον λάθος, δεν διακινδυνεύεις και πολλά. Γιατί, αν τυχόν και χαλάσει το πράγμα, εντάξει, δεν έγινε και τίποτα. Δεν ήταν αυτός ο σωστός άνθρωπος για σένα, βρε κουτό. Με τον «λάθος» δεν παίρνεις κανένα ρίσκο. Ρισκάρεις μόνο με κάτι που μπορεί να έχει μέλλον. Αν ο έρωτας είναι επανάσταση, εσύ είσαι επαναστάτης του καναπέ. Με τον «σωστό» να σε δω, με αυτόν που έχει προοπτικές να πάει το πράγμα αλλού. Μ’ αυτόν που θέλει να σε γνωρίσει στ’ αλήθεια, που αξίζει να τον εμπιστευθείς, που θα αφεθείς και θα έρθει η στιγμή να αποφασίσεις αν μπορείς να είσαι «μαζί» με κάποιον, αν μπορείς να γίνεις «εμείς» και όχι «εγώ». Με αυτόν που δεν θέλει εξαρχής να πάει το πράγμα αλλιώς, δεν θα βρεθείς ποτέ σε αυτό το δίλημμα, του οποίου τόσο αφελώς πιστεύεις πως ξέρεις την απάντηση. Γιατί αν έρθει ο σωστός και δεν τα καταφέρετε; Το πλήγμα θα είναι τρομερό. Σου έχω, όμως, και χειρότερο: Αν τα καταφέρετε και πάλι δεν είσαι ένας άνθρωπος ευτυχισμένος; Αυτό θα σημαίνει πως φταίει κάτι άλλο. Και πόσοι είναι αρκετά γενναίοι, ώστε να θελήσουν να πάρουν την απάντηση που όλοι μας τρέμουμε;

Ο κόσμος έχει αρχίσει να λιγοστεύει και επικρατεί σχεδόν ησυχία. Μόνο καμιά ξαφνική κραυγή από κορίτσια που γελάνε δυνατά προσπαθώντας να γοητεύσουν τους «λάθος» ανθρώπους της παρέας τους. Και μετά πάλι σιωπή. Άραγε, τα κατάφεραν; «Πώς γίνεται να είσαι τόσο έξυπνη και τόσο χαζή ταυτόχρονα;», με ρωτάει και σταματάω να κοιτάζω τα κορίτσια που κραυγάζουν χωρίς προφανή λόγο. «Χρόνια την έχω αυτή την απορία». «Έξυπνος είσαι και φαίνεσαι», του απαντάω. Όχι, δεν είναι τα πράγματα άσπρα ή μαύρα. Υπάρχει και το γκρι. Και το κόκκινο. Και το μπλε. Δεν είναι μόνο ο φόβος μας που μας σπρώχνει στους «λάθος» ανθρώπους ή μας κάνει να επιστρέφουμε σε ανθρώπους που μας έχουν πληγώσει. Υπάρχουν και άλλοι λόγοι.

Επιστρέφω σε έναν πρώην που με πλήγωσε ή μπλέκομαι σε μια κατάσταση που ξέρω πως δεν θα με οδηγήσει πουθενά και για έναν ακόμα πολύ σημαντικό λόγο. Λέω «Αχ τι ωραίο συναισθηματικό αδιέξοδο! Ας μπω!» γιατί θέλω να αλλάξω το τέλος. Γιατί, έτσι, πιστεύω πως θα γιατρέψω την αρχική μου την πληγή. «Αυτή τη φορά θα είναι αλλιώς. Όλα θα είναι διαφορετικά. Το ξέρω πως θα είναι. Πρέπει να είναι. Και αυτή τη φορά θα το ορίσω το τέλος εγώ». Μου θυμίζει αυτόν τον «καταναγκασμό της επανάληψης», που έλεγε ο Φρόυντ, όπου θέλουμε να ξαναζήσουμε ό,τι μας πόνεσε για να αλλάξουμε το τέλος στην ιστορία. Αυτό ακριβώς κάνουμε. Αυτό και άλλους πολλούς ψυχαναγκασμούς. Ανάβουμε το θερμοσίφωνα. Γυρνάμε πίσω να δούμε αν ανάψαμε το θερμοσίφωνα. Σβήνουμε το τσιγάρο. Γυρνάμε πίσω να δούμε αν σβήσαμε το τσιγάρο. Μας πληγώνουν. Γυρνάμε πίσω να δούμε αν μας πληγώσανε αρκετά.

Θέλω να ξαναγράψω την ιστορία, θέλω αυτή τη φορά το τέλος να είναι ευτυχισμένο. Αλλά το κόλπο δεν πιάνει ποτέ. Δεν υπάρχει ευτυχισμένο τέλος, καρδιά μου. Επιστροφές- καταστροφές, σιγοτραγουδάω. Ο Einstein έλεγε πως «παραφροσύνη είναι να κάνεις το ίδιο πράγμα ξανά και ξανά και να περιμένεις διαφορετικά αποτελέσματα». Παράφρονες είμαστε όλοι. Με ή χωρίς χαρτί γιατρού.

«Θα σου παραφράσω έναν Λειβαδίτη», του λέω. «Μου τη δίνει ο Λειβαδίτης», με διακόπτει αυστηρά. «Έχετε λυσσάξει όλοι». «Είσαι ανόητος και δεν είμαι καθόλου σε διάθεση να μπω σε φιλολογική διαμάχη αυτή τη στιγμή» και τον κοιτάζω ατάραχα. Ανοίγω την τσάντα μου, βγάζω το στυλό, παίρνω τα τσιγάρα και γράφω πάνω στο πακέτο: «Αφού έζησα όλο το μαρτύριο της ελπίδας, έφτασα στο πιο απάνθρωπο έγκλημα: να πιστέψω στους- ίδιους- ανθρώπους». «Ποια βλακεία είναι δική του και ποια δική σου;», με μαλώνει ενώ τον βλέπω πως συμφωνεί.

Ίσως, όμως, είναι άδικο να λέμε ότι επαναλαμβάνουμε συνεχώς τα λάθη μας. Δεν επαναλαμβάνουμε όλα τα λάθη μας. Αν βάλεις το χέρι σου στη φωτιά και καείς, δεν το ξαναβάζεις εύκολα. Αν περπατήσεις στο δρόμο ξυπόλητος και κοπείς από γυαλιά, δεν σε βλέπω να ξαναβγαίνεις χωρίς παπουτσάκια. Ίσως, τότε, επαναλαμβάνουμε μόνο τα λάθη που μας άρεσαν. Και, κάπως έτσι, αυτόματα καταρρίπτεται η έννοια του «λάθους».

«Τι γίνεται με το παιδί που γνώρισες τις προάλλες; Πώς πάει;», με ρωτάει. «Εδώ, μωρέ, τα ίδια. Καλά, γενικά. Όπως ακριβώς τα ξέρεις. Και όπως ακριβώς τα ξέρω πλέον και εγώ».

ΥΓ. Το παραπάνω κείμενο αποτελεί προϊόν μυθοπλασίας. Οποιαδήποτε ομοιότητα με πρόσωπα και καταστάσεις είναι εντελώς συμπτωματική. Εκτός από εσάς που αναρωτιέστε εάν γράφω για εσάς. Ναι, για εσάς γράφω.

Πηγή

Το παρακάτω τεστ είναι τόσο απλό και ταυτόχρονα μπορεί να αποκαλύψει πολλά χαρακτηριστικά της προσωπικότητάς μας.

Η στάση που κοιμόμαστε μπορεί να δείχνει πολλά για την ψυχολογική κατάσταση στην οποία βρισκόμαστε εκείνη την περίοδο και σταθερά χαρακτηριστικά της προσωπικότητας μας.

Απλά δείτε τις παρακάτω εικόνες και επιλέξτε μια στάση ύπνου που επιλέγετε συνήθως, για να κοιμηθείτε.

• Αν δεν μπορείτε να κοιμηθείτε χωρίς να κολλήσετε τα γόνατά σας, ενώ είστε ξαπλωμένοι στο πλάι, τότε είστε ένα ήρεμο και έμπιστο άτομο. Δεν είναι εύκολο για κάποιον να σας προσβάλλει και δεν φοβάστε το μέλλον. Δεν χάνετε το χαμόγελό σας ακόμα και στις πιο δύσκολες στιγμές και προσαρμόζεστε εύκολα στις αλλαγές που συμβαίνουν στην ζωή σας.
• Αν προτιμάτε την εμβρυακή θέση, τότε έχετε την ανάγκη να σας προστατεύουν και να σας δείχνουν κατανόηση. Η επιλογή αυτής της στάσης δείχνει, ότι θέλετε να αποκοπείτε από τα προβλήματα που αντιμετωπίζετε στην πραγματικότητα. Η ιδανική διέξοδος για τα ταλέντα σας είναι ο χορός ή η ζωγραφική.
• Αν κοιμάστε μπρούμυτα και με τα χέρια και τα πόδια σας να προεξέχουν, τότε είστε γεννημένος ηγέτης. Είστε παρορμητικοί, σας αρέσει να παίρνεται πρωτοβουλίες και να έχετε τον έλεγχο της προσωπικής και επαγγελματικής σας ζωής. Σχεδιάζετε και οργανώνεται τα πάντα από πριν, γιατί δεν σας αρέσουν οι εκπλήξεις. Η μεγάλη σας επιμονή και το αίσθημα ευθύνης που έχετε σας βοηθούν να επιτυγχάνετε όλους τους στόχους σας.
• Αν κοιμάστε ανάσκελα, τότε είστε ένα θετικό πρόσωπο, που αγαπά την ζωή και την καλή παρέα και έχει συνηθίσει να είναι το επίκεντρο της προσοχής. Είστε πεισματάρης και επίμονος, αλλά με ορθολογικό τρόπο και σας αρέσει να λέτε πάντα την αλήθεια. Οι άνθρωποι που κοιμούνται σε αυτή τη θέση έχουν συχνά πολύ ισχυρές προσωπικότητες.
• Αν κοιμάστε σαν στρατιώτης σε στάση προσοχής, δηλαδή ξαπλωμένοι ανάσκελα και με τα χέρια σας στο πλάι, τότε είστε ένα ευπροσάρμοστο άτομο, που ξέρει ποιοι είναι οι στόχοι της ζωής του και προσπαθεί μόνος του να τους επιτύχει. Μπορεί να γίνεται αυστηρός και απαιτητικός, αλλά περισσότερο από όλα είστε απαιτητικός με τον εαυτό σας.
• Αν κοιμάστε μπρούμυτα με το ένα πόδι λυγισμένο, τότε έχετε μια απρόβλεπτη προσωπικότητα, που του αρέσουν οι περιπέτειες, ενώ η διάθεσή σας μπορεί να αλλάξει τόσο γρήγορα που προκαλεί σύγχυση στους γύρω σας. Συχνά δυσκολεύεστε να πάρε πάρετε μια απόφαση ή να κάνετε μια επιλογή. Σε γενικές γραμμές σας αρέσει η σταθερότητα στην ζωή και την εργασία σας, καθώς και η γαλήνη και η πληρότητα.

Πηγή