Κατηγορία: Όμορφος Κόσμος

Ξέρεις κάτι κανείς δεν είπε πως είναι περίπατος η ζωή.
Είναι ταξίδι ναι αλλά δεν έχει πάντα ήλιο, έχει πότε σύννεφα κι ομίχλη και πότε αέρα δυνατό, ενίοτε βρέχει και χιονίζει και εσύ στέκεσαι στο χαλασμό να αναζητάς κάτι για να πιαστείς.
Kαι την ώρα που λες πάει αυτό ήταν τώρα πέφτω στο πουθενά, εμφανίζεται κάτι και εσύ κρατιέσαι και έρχεται πάλι ο ήλιος.
Και όταν τον συνηθίσεις για τα καλά, όταν έχεις ξεχάσει πως είναι το χιόνι, η βροχή και το χαλάζι ξανά γυρνάει ο τροχός και χάνεις τον ήλιο.

Έτσι είναι η ζωή, ένας δρόμος που πάει μπροστά κι εσύ τον περπατάς. Πότε πεζός, πότε σε ποδήλατο, πότε σε βέσπα, πότε σε διθέσιο αμάξι και πότε σε ελικόπτερο.
Πότε μόνος, πότε με παρέα, πότε με ένα σωρό κόσμο πλάι σου. Αυτό όμως είναι και το όμορφο στη ζωή.

Δεν ξέρεις το αύριο τι θα σου φέρει και τι θα σου πάρει, δεν ξέρεις ποια τρελή ιδέα θα φυτρώσει μέσα σου και θα αρχίσεις να την κυνηγάς σαν τρελός.
Δεν ξέρεις που θα σκαλώσει η ματιά και το μυαλό σου.
Δεν ξέρεις τι είναι να μην έχεις τίποτα μέχρι που να τα χάσεις όλα.
Δεν ξέρεις πως είναι από το τίποτα να συναντήσεις τα πάντα μέσα σε ένα ζευγάρι μάτια!

Προχώρα μπροστά!
Σήκωνε το βλέμμα στον ουρανό καμιά φορά.
Χάριζε ευχαριστώ στο σύμπαν για κάθε μέρα που έρχεται και φεύγει.
Ψάξε την ουσία της διαδρομής ανάμεσα στις πέτρες και τα εμπόδια που θα βρεις.
Κάνε τη διαδρομή και μην το βάζεις κάτω.

Γιατί η ζωή είναι ένα παιχνίδι πότε με εξάρες και πότε με ασσάκια. Προχωράς μέχρι να φτάσεις εκεί που θες κι αν πάλι το «εκεί» σου είναι μικρό και λίγο για σένα κάτσε και μέτρα πόσα σου έδωσε μέχρι να το συναντήσεις!

Ένα ταξίδι είναι η ζωή και αν βρεις και όμορφη παρέα μην το φοβάσαι. Mόνο το χρώμα των ματιών μας αντέχει τον χρόνο όλα τα άλλα χάνονται και ξεθωριάζουν. Πότε με ήλιο, πότε με βροχή, πότε με χαλάζι, πότε με σύννεφα, πότε με ομίχλη.

Κάνε υπομονή γιατί μια νέα μέρα χαράζει!

Νίνα Γραμματικάκη

Πηγή

Μια γρήγορη περιήγηση στο μυθικό βουνό μέσα από την κάμερα του Ιωάννη Μπεϊνά.
Προβλήθηκε στο Grito Rock Festival 2013 (3-3-2013) και στο Ελληνογερμανικό φόρουμ για την Ορεινή Πεζοπορία (7-12-2013).

Το ποιος νομίζεις ότι είσαι είναι επίσης στενά συνδεδεμένο με το πώς θεωρείς ότι σου φέρονται οι άλλοι. Πολλοί άνθρωποι παραπονιούνται ότι οι άλλοι δεν τους φέρονται αρκετά καλά.
«Δε μου δείχνουν κανένα σεβασμό, προσοχή, αναγνώριση, παραδοχή», λένε. «Με θεωρούν δεδομένο». Άλλοτε πάλι, υποψιάζονται κρυμμένα κίνητρα. «Οι άλλοι θέλουν να με χειραγωγήσουν, να με εκμεταλλευτούν. Κανείς δε μ’ αγαπάει».

Το ποιοι νομίζουν ότι είναι, είναι τούτο: «Είμαι ένας ενδεής μικρός που οι ανάγκες του δεν ικανοποιούνται». Αυτή η βασική εσφαλμένη αντίληψη για το ποιοι είναι δημιουργεί δυσλειτουργία σε όλες τους τις σχέσεις.
Πιστεύουν ότι δεν έχουν τίποτα να δώσουν και ότι ο κόσμος ή οι άλλοι άνθρωποι τους στερούν αυτό που χρειάζονται. Ολόκληρη η πραγματικότητά τους βασίζεται σε μια πλανεμένη αίσθηση του ποιοι είναι.

Σαμποτάρει καταστάσεις, αμαυρώνει όλες τις σχέσεις. Αν η σκέψη της έλλειψης είτε πρόκειται για χρήματα, για αναγνώριση ή για αγάπη – έχει γίνει μέρος του ποιος νομίζεις πως είσαι, θα βιώνεις πάντα έλλειψη.

Αντί να αναγνωρίζεις το καλό που υπάρχει ήδη μέσα σου, θα βιώνεις πάντα έλλειψη. Η αναγνώριση του καλού που υπάρχει ήδη στη ζωή σου είναι η βάση για κάθε αφθονία. Η πραγματικότητα είναι: Ό,τι πιστεύεις ότι σου στερεί ο κόσμος, το στερείς εσύ από τον κόσμο. Το στερείς επειδή βαθιά μέσα σου πιστεύεις ότι είσαι μικρός και ότι δεν έχεις τίποτα να δώσεις.

Δοκίμασε αυτό για μια δυο βδομάδες και δες πώς αλλάζει την πραγματικότητά σου: Ό,τι πιστεύεις ότι σου στερούν οι άνθρωποι – έπαινο, εκτίμηση, βοήθεια, στοργή, αποδοχή, φροντίδα, αγάπη κ.λ.π. – δίνε το σ’ αυτούς. Δεν το έχεις; Κάνε απλώς σαν να το έχεις. Έπειτα, λίγο αργότερα από τότε που άρχισες να δίνεις, θα αρχίσεις να λαβαίνεις.

Δεν μπορείς να λάβεις αυτό που δε δίνεις. Η εκροή καθορίζει την εισροή. Ό,τι νομίζεις ότι σου στερεί ο κόσμος το έχεις ήδη, αλλά, αν δεν του επιτρέψεις ν’ αρχίσει να ρέει προς τα έξω, δε θα ξέρεις καν ότι το έχεις. Αυτό περιλαμβάνει και την αφθονία.

Η πηγή κάθε αφθονίας δεν είναι έξω από σένα. Είναι μέρος του ποιος είσαι. Ωστόσο, ξεκίνα την παραδεχόμενος και αναγνωρίζοντας την αφθονία απέξω. Δες πόσο γεμάτη είναι η ζωή γύρω σου.

Η ζεστασιά του ήλιου στην επιδερμίδα σου, η έκθεση υπέροχων λουλουδιών έξω από ένα ανθοπωλείο, το δάγκωμα ενός ζουμερού φρούτου, το άφθονο νερό που σε μουσκεύει πέφτοντας από τον ουρανό.

Η πληρότητα της ζωής υπάρχει σε κάθε σου βήμα. Η αναγνώριση αυτής της αφθονίας που είναι παντού τριγύρω σου αφυπνίζει την αφθονία που βρίσκεται σε νάρκη μέσα σου.

Έπειτα άφησέ τη να κυλήσει προς τα έξω. Όταν χαμογελάς σ’ έναν άγνωστο, υπάρχει ήδη ένα μικρό ξεχείλισμα ενέργειας. Γίνεσαι δότης. Αναρωτήσου συχνά: «Τι μπορώ να δώσω εδώ; Πώς μπορώ να εξυπηρετήσω αυτό τον άνθρωπο, αυτή την κατάσταση;»

Δε χρειάζεται να κατέχεις κάτι για να νιώθεις ότι έχεις αφθονία, μολονότι, αν αισθάνεσαι συνεχώς ότι έχεις αφθονία, είναι σχεδόν σίγουρο ότι θα αρχίσουν να σου έρχονται πράγματα.
Η αφθονία έρχεται μόνο σε όσους την έχουν ήδη.Ακούγεται σχεδόν άδικο, αλλά, φυσικά, δεν είναι. Είναι ένας συμπαντικός νόμος. Τόσο η αφθονία όσο και η ανεπάρκεια είναι εσωτερικές καταστάσεις που εκδηλώνονται ως πραγματικότητά σου. …

Πηγή