Notice: Function _load_textdomain_just_in_time was called incorrectly. Translation loading for the adace domain was triggered too early. This is usually an indicator for some code in the plugin or theme running too early. Translations should be loaded at the init action or later. Please see Debugging in WordPress for more information. (This message was added in version 6.7.0.) in /var/www/vhosts/linelife.gr/httpdocs/wp-includes/functions.php on line 6121
Όμορφος Κόσμος Archives - Σελίδα 2 από 125 - LINE LIFE

Κατηγορία: Όμορφος Κόσμος

  • 2 Φίλοι Περπατούν Και Χαζολογούν Ένα Σαββατόβραδο Πηγαίνοντας Βόλτα Τα Σκυλιά Τους.

    2 Φίλοι Περπατούν Και Χαζολογούν Ένα Σαββατόβραδο Πηγαίνοντας Βόλτα Τα Σκυλιά Τους.

    2 φίλοι περπατούν και χαζολογούν ένα Σαββατόβραδο πηγαίνοντας βόλτα τα σκυλιά τους.
    Ο ένας έχει ένα ντόμπερμαν και ο άλλος ένα τσιουάουα. Καθώς περνάνε έξω απο ένα μπαρ, λέει

    ο ένας:«-Ρε δεν πάμε να πιούμε τίποτα;» .«-Μα αφού έχουμε και τα σκυλιά μαζί μας, δεν θα μας αφήσει ο πόρτας .

    «-Μην ανυσηχείς» λέει ο άλλος! «Κοίτα και ακολούθα». Βγάζει ένα ζευγάρι μαύρα γυαλιά ,τα φοράει και πάει στην πόρτα.
    «Δεν επιτρέπονται ζώα μέσα κύριε» λέει ο πόρτας.

    «Μα είμαι τυφλός και αυτό είναι ο οδηγός μου» λέει ο ψευτοτυφλός.
    «Ντόμπερμαν οδηγός;?! Χρησιμοποιούν και τέτοια τώρα για τέτοιες δουλειές;»
    «Nαι, ακριβώς όπως τα λες. Είναι πολύ καλά»
    «Oκ πέρασε» λέει ο πόρτας.

    Τον βλέπει απο μακριά ο άλλος με το τσιουάουα και σκέφτεται ότι με αυτό τον σκύλο που
    έχει δίπλα του δεν πρόκειται να τον πιστέψουν αλλά αποφασίζει να πάει κι εκείνος. Φοράει μαύρα γυαλιά και πλησιάζει.
    «Επ, δεν επιτρέπονται ζώα μέσα κύριε» λέει πάλι ο πόρτας..

    «Μα είναι ο σκύλος οδηγός μου. Βλέπεις είμαι τυφλός..»
    «Ένα τσιουάουα;?!?!!?!?!!?!?!»

    «Τι;;!?!? Τους πoύστηδες!!! Tσιουάουα μου δώσανε;;!??!»

  • Ανέκδοτο: Πάει κάποιος σε έναν ωτορινολαρυγγολόγο…

    Ανέκδοτο: Πάει κάποιος σε έναν ωτορινολαρυγγολόγο…

    – “Γιατρέ, η γυναίκα μου, έχει μεγάλο πρόβλημα με την ακοή της.”

    – “Δηλαδή;”

    – “Δεν ακούει όταν της μιλάω.”

    – “Θα πάτε στο σπίτι σας και θα της μιλήσετε από διάφορα σημεία του σπιτιού σας, για να δούμε πόσο σοβαρό είναι το πρόβλημά της.”

    Πάει λοιπόν στο σπίτι, ανοίγει την πόρτα και βλέπει ότι η γυναίκα του, είναι στην κουζίνα. Της λέει λοιπόν:

    – “Αγάπη μου, τί καλό θα φάμε σήμερα;”

    Καμία απάντηση από τη γυναίκα του. Πάει λίγο πιο κοντά:

    – “Αγάπη μου, τί καλό θα φάμε σήμερα;”

    Σιωπή. Ωχ, σκέφτεται ο τύπος, έχει μεγαλώσει το πρόβλημα!

    Πάει πιο κοντά:

    – “Αγάπη μου, τί καλό θα φάμε σήμερα;”

    Καμία απάντηση. Πάει λέει, κουφάθηκε τελείως! Πάει αγανακτισμένος, ακριβώς πίσω από το σβέρκο της και της λέει:

    – “Αγάπη μου, τί καλό θα φάμε σήμερα;”

    Και τότε γυρνάει η γυναίκα του και του λέει:

    – “Κοτόπουλο βρε βλάκα. Τέσσερις φορές σου το είπα.”

  • Ο Τοτός Γυρίζει Το Μεσημέρι Από Το Σχολείο, Με Ένα Ποδήλατο

    Ο Τοτός Γυρίζει Το Μεσημέρι Από Το Σχολείο, Με Ένα Ποδήλατο

    – Τι είναι αυτό, ρε κωλόπαιδο; Που το βρήκες; Του φωνάζει η μάνα του.

    – Κάτσε ρε μάνα, να σου εξηγήσω…

    – Λέγε λοιπόν, σε ακούω…

    – Να.. εκεί που καθόμουν στη τάξη, ήρθε δίπλα στο θρανίο η Ελενίτσα, ξαφνικά ένιωσα το χέρι της να με χαϊδεύει από κάτω, τα έχασα.. Eυτυχώς, χτύπησε το κουδούνι να σχολάσουμε και βγήκα από τη δύσκολη θέση…

    Όπως ερχόμουν λοιπόν εδώ, η Ελενίτσα με ακολουθούσε με το ποδήλατο της και μου πρότεινε να πάμε μια βόλτα στο δάσος.

    – Κι εσύ τι έκανες, ρε; Τον ρωτάει μάνα του..

    – Εε… τι να έκανα… πήγα! Εκεί που καθόμασταν λοιπόν κάτω από ένα δέντρο, αρχίζει η Ελενίτσα να βγάζει τη μπλούζα της, μετά βγάζει το σουτιέν της… τα έχασα… και τότε σηκώνει τη φούστα της… ανοίγει τα πόδια της και τι μου λέει;

    – Τι;

    – Έλα, Τοτέ μου, και πάρε ότι πολυτιμότερο έχω..!

    fanpage.gr

  • Οι μεγαλύτεροι έρωτες δεν έγιναν ποτέ σχέση!!

    Οι μεγαλύτεροι έρωτες δεν έγιναν ποτέ σχέση!!

    Είναι κάτι πρόσωπα, που ακόμη και τώρα στο άκουσμα του ονόματός τους τρέμεις.

    Που τα ψάχνεις στο πλήθος και νομίζεις ότι τάχα μου τα βλέπεις και φουντώνεις με τον ίδιο τρόπο, όπως τότε. Οι παλμοί σου εκτοξεύονται και τα πόδια σου δε σε κρατάνε. Δεν έχει σημασία που ο καιρός πέρασε και ο χρόνος στο πέρασμα του έκλεισε τις πληγές. Εσύ, τα θυμάσαι και φουντώνεις ακόμα. Γιατί κάποια πρόσωπα δεν τα ξεπερνάμε ποτέ και τα κουβαλάμε πάντα μέσα μας.

    Οι άνθρωποι αυτοί είναι όσα κάναμε δικά μας, μα ποτέ δεν κατακτήσαμε. Είναι όσα δε συνέβησαν με τον τρόπο που τους άξιζε, με τον τρόπο που δικαιούνταν. Μαζί τους ένιωσες τα πιο ακραία συναισθήματα. Είδες τον εαυτό σου σε μια εκδοχή του, που δε φανταζόσουν ότι υπήρχε. Τους αφέθηκες χωρίς δεύτερη σκέψη, χωρίς δισταγμούς. Γιατί τους γούσταρες πολύ. Τους πόθησες παραπάνω απ’ όσο άντεχες. Και το ένιωσαν κι αυτοί μαζί σου. Άλλωστε, αν δεν ήταν αμοιβαίο δε θα μιλούσαμε για έρωτα.

    Η χημεία σας εκρηκτική, εσύ στην καλύτερη σου εκδοχή και οι στιγμές που ζήσατε οι πιο πολύτιμες αναμνήσεις. Ένταση που δεν κατάφερες να νιώσεις ξανά, πάθος που δεν ήξερες πως υπάρχει. Ποτέ τίποτα επόμενο δεν μπόρεσε να σ’ ολοκληρώσει με τον ίδιο τρόπο. Όσο κι αν θέλησε. Όσο κι αν προσπάθησε.

    Κι αφού όλα ήταν τόσο ιδανικά κι αμοιβαία, τι πήγε λάθος θα μου πεις;

    Η ζωή, μάτια μου. Γιατί παρά τα όσα νιώσατε, δεν καταφέρατε ποτέ να είστε μαζί. Δεν μπήκατε ποτέ σε σχέση, δεν ηρεμήσατε. Δεν ησύχασε ούτε ο έρωτάς σας. Άλλες φορές φταίει το timing, άλλες οι διάφορες συνθήκες και κάποιες άλλες απλώς ο ένας τρόμαξε.

    Οι μεγαλύτεροι έρωτες δε γίνονται ποτέ σχέσεις. Κάποιοι, μάλιστα, λένε πως δεν ξυπνάνε και στα ίδια κρεβάτια. Μερικές φορές είναι ιστορίες που ντρέπεσαι να πεις, ιστορίες που θέλεις να κρύψεις. Λες και υπάρχει ανήθικος έρωτας. Κάποιες άλλες φορές είναι ό,τι πιο όμορφο έχουμε ζήσει, η δική μας παραφροσύνη, που δεν άντεξε μέσα στην τόση πραγματικότητα. Σε κάθε περίπτωση, όμως, είναι οι άνθρωποι που μας μύησαν στον έρωτα, που μας έμαθαν να αγαπάμε κι ας έφυγαν ύστερα από λίγο. Είναι τα πρόσωπα που μπήκαν κάτω από το δέρμα μας και δεν έφυγαν από μέσα μας παρά την προσπάθεα.

    Γι’ αυτό οι έρωτες αυτοί δεν ξεθυμαίνουν και ποτέ, δεν ξεθωριάζουν. Γιατί δεν βρήκαν πουθενά καταφύγιο, γιατί δεν άραξαν σε κανένα λιμάνι, γιατί γεννήθηκαν καταδικασμένοι να πεθάνουν και προκειμένου να σωθούν φώλιασαν μέσα μας.

    Τους έρωτες αυτούς δεν τους ξεχνάς εύκολα. Γιατί μαζί τους μεγάλωσες κι έμαθες. Εξαιτίας τους έγινες αυτό που είσαι τώρα. Μπορεί να μη μιλάς πια γι’ αυτούς, να αλλάζεις θέμα όταν η κουβέντα πάει εκεί και να γυρνάς το κεφάλι από την άλλη. Το μούδιασμα, όμως, κι εκείνο το γνώριμο τσίμπημα το νιώθεις ακόμη.

    Όσα χείλη κι αν φιλήσεις πάντα τα δικά τους θα ζητάς. Σε όσα κρεβάτια κι αν ξαπλώσεις πάντα στα δικά τους θα εύχεσαι να είχες ξυπνήσει. Κι άθελα σου όσα βήματα κι αν κάνεις μπροστά πάντα θα γυρίζεις πίσω.

    Τα πρόσωπα που ερωτευτήκαμε παράφορα και ζήσαμε μαζί τους ένα «παραλίγο μαζί» είναι η μεγαλύτερη κατάρα και η καλύτερη λύτρωση. Είναι τα «αν» που σε στοιχειώνουν ακόμα, είναι το τρίτο ποτό. Είναι τα ξενύχτια, τα τσιγάρα και τα δάκρυα.

    Κι αν δεν το έχεις ζήσει, αν δεν το ‘χεις νιώσει δε θα καταλάβεις καν για τι μιλάω, θα σου φανώ υπερβολική και παράλογη. Αλλά εκείνοι που το ένιωσαν ξέρουν.

    Πηγή: pillowfights.gr

  • Η καλύτερη ιστορία για το πως θα ελέγξετε ένα κακομαθημένο παιδί

    Η καλύτερη ιστορία για το πως θα ελέγξετε ένα κακομαθημένο παιδί

    Συμβαίνει μερικές φορές η πιο αγαπημένη συνήθεια ενός παιδιού να είναι πως να σας εκνευρίσει. Αυτό μπορεί να συμβεί όταν πηγαίνετε έναν περίπατο ή όταν πάτε στο σούπερ μάρκετ.

    Αλλά πώς μπορείτε να κρατήσετε την ψυχραιμία σας σε αυτές τις καταστάσεις, όταν το παιδί σας αρχίζει να συμπεριφέρεται άσχημα και δεν μπορεί να ελεγχθεί;

    Διαβάστε την απάντηση στην ιστορία ενός παππού που ήξερε το μυστικό για την αντιμετώπιση πολύ ιδιότροπων παιδιών.

    Μια γυναίκα σε ένα μπακάλικο συνάντησε έναν παππού με τον κακομαθημένο τρίχρονο εγγονό του.
    Ήταν φανερό ότι τα χέρια του ήταν γεμάτα, με το παιδί να ουρλιάζει για καραμέλες στο διάδρομο με τις καραμέλες, για μπισκότα στο διάδρομο με τα μπισκότα και το ίδιο έκανε για τα φρούτα,τα δημητριακά και τα αναψυκτικά στους αντίστοιχους διαδρόμους τους.

    Εν τω μεταξύ, καθώς ο ηλικιωμένος έψαχνε για αυτά που ήθελε, έλεγε με μια ελεγχόμενη φωνή, ‘Σιγά Άλμπερτ, δεν θα είναι για πολύ.

    Σιγά αγόρι μου,’ Στη συνέχεια ήρθε ένα άλλο ξέσπασμα και η γυναίκα τον άκουσε να λέει ήρεμα, ‘Εντάξει, Άλμπερτ. Δυο λεπτά ακόμη και θα φύγουμε από εδώ. Υπομονή, αγόρι μου.’

    Στο ταμείο, ο μικρός φασαρίας άρχισε να ρίχνει αντικείμενα από τα καλάθια και ο παππούς είπε, και πάλι με μια ελεγχόμενη φωνή, ‘Άλμπερτ, Άλμπερτ, χαλάρωσε φίλε. Μην εκνευρίζεσαι. Θα είσαι σπίτι σε πέντε λεπτά. Μείνε ψύχραιμος Άλμπερτ.’

    Πολύ εντυπωσιασμένη, η γυναίκα βγήκε έξω, όπου ο άνδρας είχε βάλει τα ψώνια και το αγόρι μέσα στο αυτοκίνητο. ‘

    Ξέρετε, κύριε, αυτό δεν με αφορά αλλά είστε καταπληκτικός. Δεν ξέρω πώς τα καταφέρατε εκεί μέσα και όλη την ώρα κρατήσατε την ψυχραιμία σας ενώ με απλά, ήρεμα λόγια λέγατε ότι όλα είναι εντάξει. Ο Άλμπερτ είναι πολύ τυχερός που σας έχει παππού.’

    ‘Ευχαριστώ, κυρία μου’ είπε ο ηλικιωμένος ‘αλλά ο Άλμπερτ είμαι εγώ. Το όνομα του μικρού φασαρία είναι Στηβ.
    Πηγή: tilestwra.com

  • Οι γιαγιάδες κι οι παππούδες ζουν για πάντα στην καρδιά μας.

    Οι γιαγιάδες κι οι παππούδες ζουν για πάντα στην καρδιά μας.

    Η σπουδαιότερη κληρονομιά που αφήνουν πίσω τους οι παππούδες κι οι γιαγιάδες μας δεν είναι υλικά αγαθά αλλά οι εμπειρίες και οι αξίες τους, που συνεχίζουν να υπάρχουν για πολύ καιρό αφού εκείνοι φύγουν.

    Οι γιαγιάδες κι οι παππούδες δεν πεθαίνουν ποτέ, η κληρονομιά που αφήνουν συνεχίζει να ζει ήσυχα μέσα στην καρδιά μας.

    Σε μια κοινωνία που εστιάζει τόσο πολύ στα υλικά υπάρχοντα, λίγα πράγματα εμπλουτίζουν τη ζωή μας περισσότερο από τις αναμνήσεις στοργής, τις ιστορίες που μοιραστήκαμε και τις ιδιαίτερες στιγμές με τις γιαγιάδες και τους παππούδες μας.

    Πολλοί από μας έχουμε κάποια αγαπημένη γιαγιά ή κάποιον αγαπημένο παππού που θυμόμαστε συχνά. Επιπλέον συνεχίζουν να είναι παρόντες στην οικογένειά μας κάθε φορά που κάνουμε κάτι που τους χαρακτήριζε και ήταν ιδιαίτερο για εκείνους: φτιάχνουμε ένα κέικ χρησιμοποιώντας τη συνταγή τους ή αντιμετωπίζουμε τον πονόλαιμο με κάποια από τις σπιτικές θεραπείες τους.

    Κρατάμε τη μνήμη τους ζωντανή εστιάζοντας σε ό,τι είναι πραγματικά σημαντικό στη ζωή των ανθρώπινων όντων: η μνήμη εκείνων που αγαπάμε και οι άνθρωποι που έχουν τη μεγαλύτερη σημασία για μας.

    Θα θέλαμε να σας προσκαλέσουμε να σκεφτείτε πάνω σε αυτό μαζί μας σήμερα.

    Πώς θα πούμε αντίο στις γιαγιάδες και στους παππούδες μας

    Μία από τις πιο δύσκολες στιγμές της ζωής είναι όταν πρέπει να πούμε αντίο σε μια γιαγιά ή έναν παππού κατά την παιδική ηλικία. Για εμάς τους ενήλικες η απώλεια έχει διαφορετικό αντίκτυπο, επειδή έχουμε πολλούς πόρους στη διάθεσή μας για να αντιμετωπίσουμε αυτή την οδυνηρή πραγματικότητα της ζωής.

    Ποιος είναι ο καλύτερος τρόπος να βοηθήσετε ένα παιδί να πει αντίο σε κάποια γιαγιά ή σε κάποιον παππού; Θα σας παρουσιάσουμε μια σειρά από βήματα που μπορείτε να κάνετε για να βοηθήσετε.

    Όταν τα μικρά πονούν

    Κάθε παιδί βιώνει πόνο όταν αντιμετωπίζει την απώλεια κάποιου ατόμου που είναι σημαντικό γι’αυτό. Είναι κάτι που δεν ξεχνιέται και, παρόλο που το παιδί μπορεί να φαίνεται καλά, δίνει ανεπαίσθητα σημάδια κάποιων από τις εσωτερικές διεργασίες που βιώνει.

    Οι ειδικοί της παιδικής ψυχολογίας συνιστούν ειλικρίνεια με τα παιδιά και προσοχή στην επιλογή των λέξεων που χρησιμοποιούμε. Μη χρησιμοποιείτε φράσεις του τύπου «ο παππούς είναι με τους αγγέλους τώρα» ή «η γιαγιά απλώς ξεκουράζεται».
    Αποφεύγετε τη χρήση φράσεων που μπορεί να μπερδέψουν ένα παιδί. Εφόσον αυτή είναι η πρώτη τους εμπειρία από το θάνατο, θα πρέπει να ξέρουν τι σημαίνει: δεν θα ξαναδούν το πρόσωπο που αγαπούν αλλά θα μάθουν να το θυμούνται με αγάπη κάθε μέρα.
    Κάτι άλλο που πρέπει να έχετε υπόψη είναι η ανάγκη για απελευθέρωση των συναισθημάτων σας. Μην κρύβετε τη θλίψη σας για να μην επιτρέψετε στα παιδιά σας να σας δουν να πονάτε, διαφορετικά θα αρχίσουν να θεωρούν αποδεκτό και προτιμότερο το να κρατούν μέσα τους τα συναισθήματά τους.
    Μη φοβηθείτε να εκφραστείτε και αφήστε τα παιδιά να κλάψουν αν το χρειάζονται.
    Θα πρέπει να μπορούμε να αναγνωρίζουμε πότε πονάει ένα παιδί. Πιθανώς να μην μπορέσουν να επεξεργαστούν αμέσως όσα συνέβησαν. Αυτό φαίνεται από τις ζωγραφιές τους, τη σιωπή τους ή ακόμα και από τους εφιάλτες τους.
    Ένα άλλο λάθος που κάνουν πολλοί γονείς είναι ότι δεν επιτρέπουν στα παιδιά τους να αποχαιρετίσουν τη γιαγιά ή τον παππού τους ή δεν τα αφήνουν να παρευρεθούν στην κηδεία. Είτε μας αρέσει είτε όχι, ο αποχαιρετισμός μιας γιαγιάς ή ενός παππού που έχει πεθάνει αποτελεί μέρος της διαδικασίας πένθους του παιδιού.
    Προφανώς, η αντίδραση ενός παιδιού απέναντι στο θάνατο μιας γιαγιάς ή ενός παππού εξαρτάται από την ηλικία του. Ωστόσο μπορούμε να υποθέσουμε ότι μετά την ηλικία των 6 ή 7 ετών ένα παιδί μπορεί ήδη να αποδεχτεί αυτή τη σκληρή πραγματικότητα της ζωής: όλοι τελικά πρέπει να πούμε αντίο στις γιαγιάδες και στους παππούδες μας.

    Η κληρονομιά που αφήνουν πίσω τους

    Μια γιαγιά ή ένας παππούς μπορεί να αφήσει πίσω του ένα σπίτι, ένα περιβόλι με μηλιές ή ακόμα και ένα σετ ασημικών εκατό χρονών. Ωστόσο τίποτα από τα παραπάνω δεν έχει σημασία στη γλώσσα της καρδιάς.

    Οι γιαγιάδες και οι παππούδες υπήρξαν εκείνοι που μας βοήθησαν να γίνουμε αυτοί που είμαστε σήμερα. Ακόμα κι αν έκαναν λάθη, αυτά δεν αναιρούν όλο το καλό που έκαναν για μας.
    Η κληρονομιά που αφήνουν πίσω τους οι γιαγιάδες και οι παππούδες είναι επομένως διπλή και τρομερά ισχυρή. Συμβολίζουν τις οικογενειακές ρίζες και μια κοινή ταυτότητα που δεν μπορούμε και δεν πρέπει να ξεχάσουμε.
    Ένα παιδί θεωρεί για πάντα πολύτιμες τις στιγμές που μοιράστηκε με τις γιαγιάδες και τους παππούδες του. Η σχέση αυτή διαφέρει από εκείνη που έχει με τους γονείς του: είναι ζεστή και καθαρά συναισθηματική.
    Ένα χαλί υφασμένο από χιλιάδες ιστορίες και απογευματινούς περιπάτους προς το σπίτι μετά το σχολείο που ζουν στη μνήμη μας, όπως το κέικ με το χαρακτηριστικό άρωμα που ακόμα θυμόμαστε και η φωνή που δεν θα ξεχάσουμε ποτέ.

    Δεν είναι ποτέ εύκολο να πούμε αντίο σε μια γιαγιά ή έναν παππού που έχει κάνει τόσα πολλά για μας. Ωστόσο εξέλιξη και ωρίμαση σημαίνει ότι πρέπει να αντιμετωπίσουμε αυτούς τους οδυνηρούς αποχαιρετισμούς.

    Αν και έχουν αποβιώσει, ζουν αόρατοι μέσα στην καρδιά μας για να συνεχίσουν να μας νοιάζονται και να παραμένουν ζωντανοί μέσα από το πολύτιμο δώρο που μοιραζόμαστε όλοι: την ικανότητα να θυμόμαστε.

    meygeia.gr

  • Θα πέσετε κάτω από τα γέλια! Το σημείωμα του διαχειριστή που τρέλανε το διαδίκτυο! [photo]

    Θα πέσετε κάτω από τα γέλια! Το σημείωμα του διαχειριστή που τρέλανε το διαδίκτυο! [photo]

    Διαχειριστής που θα έκανε, σίγουρα, λαμπρή καριέρα στο stand up comedy, έθεσε με έναν άκρως χιουμοριστικό τρόπο, στους ένοικους της πολυκατοικίας, το θέμα της αγοράς πετρελαίου.

    Με ανακοίνωσή του δίνει στους ένοικους της πολυκατοικίας … το δικαίωμα επιλογής για τη θέρμανσή τους, με βάση και τις πολιτικές εξελίξεις! Στην πραγματικότητα, όμως, κάποια από τις επιλογές … μάλλον εφιάλτης είναι!

    Ο διαχειριστής, λοιπόν, γνωστοποιεί ότι το πετρέλαιο θέρμανσης της πολυκατοικίας τελειώνει κι ως εκ τούτου πρέπει να αποφασίσουν αν θα προμηθευτούν ποσότητα πετρελαίου ή … αν θα επιλέξουν άλλο τρόπο να ζεσταθούν…

    Οι εναλλακτικές:

    Α. Βάζουμε τώρα με τις ισχύουσες τιμές

    Β. Το δαγκώνουμε μέχρι να φτηνίσει (!)

    Γ. Αφηνόμαστε στην αγκαλιά της Μέρκελ να μας ζεστάνει
    “Μπορώ να πω ότι άργησα να ανέβω σπίτι μιας και έσκασα στα γέλια … όπως καταλάβατε μήνυμα από το διαχειριστή μας …” – αναφέρει σε ανάρτησή της στο facebook, ένοικος της πολυκατοικίας, που θα κληθεί να πληρώσει τη “λυπητερή” μεν, με χαμόγελο δε…

    11459

    Πηγή: emagazine.gr

  • Τι πρέπει οπωσδήποτε να κάνει ένας άντρας για να μη μυρίζει το… “κοντάρι” του;

    Τι πρέπει οπωσδήποτε να κάνει ένας άντρας για να μη μυρίζει το… “κοντάρι” του;

    Άμα απορείς γιατί αποφεύγει να τον κάνει “μάκια”, τότε σκέψου πως μπορεί να…
    μυρίζει το “κοντάρι” σου και απλά δεν θέλει να σε προσβάλει. Μπορεί και να στο λέει με τον δικό της τρόπο και να μην το καταλαβαίνεις.

    Ο ιδρώτας και η υγρασία που έχει η συγκεκριμένη περιοχή σε συνδυασμό με τα φυσικά βακτήρια και το ότι η συγκεκριμένη περιοχή δεν αερίζεται επαρκώς (λογικό), δημιουργούν άσχημες οσμές, που μπορεί να μένουν ακόμα και αν κάνεις δυο φορές την ημέρα μπάνιο.

    Ακόμα και να μην έχεις μυρωδιές οι παρακάτω συμβουλές είναι αρκετά χρήσιμες.

    Πρόσεχε τι τρως
    Ειδικά αν έχεις ραντεβού μην διανοηθείς την προηγούμενη να φας κρεμμύδια και μπαχαρικά. Όλη η μυρωδιά θα πάει σε εκείνο το σημείο.

    Κούρεμα
    Μπορεί να ξυρίζεις στήθος και πόδια αλλά είναι δυνατόν να αφήνεις αυτό το σημείο με τρίχες; Ακόμα και αν φοβάσαι να ξυριστείς εκεί, πάρε το ψαλίδι και… κουρέψου. Οι τρίχες συγκρατούν υγρασία άρα δημιουργούνται οσμές.

    Χρησιμοποίησε συγκεκριμένο σαπούνι
    Αφού έχεις απαλλαχτεί από την τριχοφυΐα που συγκρατεί οσμές και το πρόβλημα παραμένει όσες φορές και αν πλυθείς, χρησιμοποίησε ειδικό αντιβακτηριδιακό σαπούνι για την συγκεκριμένη περιοχή.

    Στέγνωσε τον καλά μετά το μπάνιο
    Ειδικά το καλοκαίρι μην διανοηθείς να στεγνώσεις φυσικά. Σκούπισε και στέγνωσε εντελώς τη συγκεκριμένη περιοχή τουλάχιστον.

    Προσοχή στα εσώρουχα
    Τίποτα άλλο εκτός από βαμβακερό εσώρουχο που αναπνέει. Ειδικά το καλοκαίρι. Και μην σου περάσει από το μυαλό να βάλεις αποσμητικό (έχει γίνει κι αυτό). Θα τσούζει και σε λίγη ώρα όχι μόνο θα μυρίζει… θα βρωμοκοπάει.

    tro-ma-ktiko.blogspot.gr

  • Μια ιστορία που αποδεικνύει, ότι δεν υπάρχει τίποτα πιο σημαντικό από την ευγένεια

    Μια ιστορία που αποδεικνύει, ότι δεν υπάρχει τίποτα πιο σημαντικό από την ευγένεια

    Η ιστορία του Πολ Βιλάρντ Ένα παλιό τηλέφωνο είναι αναμφίβολα ζεστή και ειλικρινή. Μας υπενθυμίζει για μια ακόμη φορά, ότι αυτό που πραγματικά έχει σημασία σε αυτόν τον κόσμο δεν είναι το κύρος, η δημοτικότητα ή η περιουσία, αλλά να γεμίσουν οι καρδιές μας με αγάπη και ευγένεια.

    Διαβάστε παρακάτω μια συγκινητική ιστορία που αποδεικνύει, ότι δεν υπάρχει τίποτα πιο σημαντικό από την ευγένεια.

    Όταν ήμουν πολύ νέος, η οικογένεια μου είχε ένα από τα πρώτα τηλέφωνα στην γειτονιά μας. Θυμάμαι ακόμα το πόσο γυάλιζε η ξύλινη θήκη που ήταν κρεμασμένη στον τοίχο. Θυμάμαι ακόμα και τον αριθμό: 105.

    Ήμουν πολύ μικρός για να φτάσω το τηλέφωνο, αλλά άκουγα την μαμά μου εκστασιασμένος να μιλάει σε αυτό. Μια φορά με σήκωσε ψηλά για να μιλήσω με τον μπαμπά μου που έλειπε σε επαγγελματικό ταξίδι. Μαγικό! Μετά, ανακάλυψα ότι μέσα σε αυτό το κουτί ζούσε ένας εκπληκτικός άνθρωπος, το όνομά της ήταν “Πληροφορίες Παρακαλώ” και δεν υπήρχε τίποτα που να μην γνωρίζει.

    Η πρώτη μου προσωπική εμπειρία με αυτό το τζίνι ήταν μια μέρα που η μαμά μου είχε πάει επίσκεψη σε μια γειτόνισσα. Καθώς έπαιζα στο υπόγειο, χτύπησα το δάχτυλό μου με ένα σφυρί. Πονούσα πολύ και το ασταμάτητο κλάμα μου δεν βοηθούσε, γιατί δεν υπήρχε κανένας στο σπίτι να με παρηγορήσει. Περπατούσα στο σπίτι, πιπιλίζοντας το δάχτυλό μου, όταν βρέθηκα μπροστά στο τηλέφωνο.

    Πήρα γρήγορα το υποπόδιο από το σαλόνι και το έβαλα κάτω από το τηλέφωνο. Σκαρφάλωσα, έλυσα τον δέκτη και τον έβαλα στο αυτί μου. “Πληροφορίες παρακαλώ”, είπα στο ακουστικό. Λίγο αργότερα ακούστηκε μια φωνή. “Πληροφορίες.” “Χτύπησα στο δάχτυλό μου”, είπα και άρχισα να κλαίω. Το κλάμα ήρθε πιο εύκολα τώρα που είχα ακροατήριο. “Δεν είναι η μαμά σου εκεί”, ρώτησε η φωνή από το τηλέφωνο. “Κανείς δεν είναι στο σπίτι εκτός από μένα”, απάντησα.

    “Αιμορραγείς”, με ρώτησε και απάντησα “όχι.” “Χτύπησα το δάχτυλό μου με ένα σφυρί και πονάει πολύ.” “Μπορείς να ανοίξεις το ψυγείο” με ρώτησε και είπα ναι. “Τότε, πάρε ένα παγάκι και βάλτο πάνω στο δάχτυλό σου. Αυτό θα σταματήσει τον πόνο. Πρόσεχε όταν χρησιμοποιείς τον πάγο. Και μην κλαις. Θα είσαι μια χαρά”, μου είπε.

    Μετά από αυτό έπαιρνα την “Πληροφορίες παρακαλώ” για τα πάντα. Ζητούσα βοήθεια για την γεωγραφία και μου έλεγε που είναι η Φιλαδέλφεια . Με βοήθησε στα μαθηματικά. Μετά ήρθε η μέρα που πέθανε ο Πέτεϊ το καναρίνι μας και την πήρα τηλέφωνο, της είπα την ιστορία και μου είπε όλα αυτά που λένε οι ενήλικες για να παρηγορήσουν ένα μικρό παιδί. Αλλά ήμουν απαρηγόρητος.

    Γιατί τα καναρίνια να τραγουδούν τόσο όμορφα και να φέρνουν τόση χαρά στις ζωές των ανθρώπων και να καταλήγουν στον πάτο ενός κλουβιού; Πρέπει να ένιωσε την ανησυχία μου και μου είπε: “Πολ υπάρχουν και άλλοι κόσμοι που μπορεί να τραγουδήσει.” Αυτό με έκανε να νιώσω κάπως καλύτερα.

    Μια άλλη μέρα μιλούσα πάλι στο τηλέφωνο με την γνώριμη πλέον φωνή, όταν η αδερφή μου που της άρεσε πολύ να με τρομάζει, πήδηξε πάνω από τις σκάλες φωνάζοντας και πέσαμε και οι δυο κάτω. Έπεσα από το σκαμνί, τραβώντας μαζί και το ακουστικό από την ρίζα του. Η “πληροφορίες παρακαλώ” δεν ήταν πια εκεί και εγώ φοβόμουν μήπως την είχα πληγώσει, όταν ξερίζωσα το ακουστικό. Λίγα λεπτά αργότερα ήρθε ένας άντρας στο σπίτι μας. “Είμαι ο τεχνικός για το τηλέφωνο.

    Δούλευα σε ένα σπίτι εδώ κοντά και ο χειριστής είπε, ότι μπορεί να υπάρχει κάποιο πρόβλημα σε αυτό τον αριθμό.” Πήρε το ακουστικό από το χέρι μου. “Τι συνέβη;” με ρώτησε. Του εξήγησα και μου είπε, ότι μπορεί να το φτιάξει μέσα σε 1-2 λεπτά. Άνοιξε το τηλέφωνο και έβγαλε από μέσα ένα σωρό καλώδια. Προσπάθησε να το φτιάξει με ένα μικρό κατσαβίδι. Ανεβοκατέβασε τον γάντζο μερικές φορές και μετά είπε στο τηλέφωνο: “Εδώ Πητ, όλα υπό έλεγχο το 105. Η αδερφή του παιδιού τον τρόμαξε και έβγαλε το καλώδιο από το κουτί.” Έκλεισε το τηλέφωνο, χαμογέλασε και έφυγε.

    Όλα αυτά έγιναν σε μια μικρή πόλη του Βορειοδυτικού Ειρηνικού. Στην συνέχεια, όταν ήμουν 9 ετών μετακομίσαμε στην Βοστόνη, δηλαδή στην άλλη άκρη της χώρας και έχασα τον μέντορά μου. Η “Πληροφορίες παρακαλώ” ανήκε σε αυτό το παλιό, ξύλινο τηλέφωνο και για κάποιο λόγο εγώ δεν ήθελα να χρησιμοποιήσω το ολοκαίνουργιο τηλέφωνο που είχαμε στο σαλόνι. Ακόμα και στην εφηβεία αυτές οι παιδικές αναμνήσεις δεν ξεχάστηκαν. Πολλές φορές που ένιωθα αγχωμένος ή ανήσυχος ήθελα να έχω την ασφάλεια που μου παρείχε η φωνή στο τηλέφωνο.

    Μερικά χρόνια αργότερα, όταν ήμουν στο πανεπιστήμιο το αεροπλάνο μου προσγειώθηκε στο Σιάτλ. Είχα περίπου μισή ώρα για να προλάβω την επόμενη πτήση μου και πέρασα 15 λεπτά μιλώντας με την αδερφή μου στο τηλέφωνο που πλέον ήταν παντρεμένη και ευτυχισμένη. Τότε, χωρίς να το σκεφτώ πήρα τηλέφωνο στο τηλεφωνικό κέντρο της πόλης που μεγάλωσα και είπα “Πληροφορίες παρακαλώ.” Ευτυχώς, άκουσα πάλι την ίδια καθαρή φωνή που γνώριζα τόσο καλά. Δεν το είχα σχεδιάσει, αλλά είπα αυθόρμητα “Μπορείτε να μου πείτε παρακαλώ πως να συλλαβίσω την λέξη Λ-Υ-Σ-Η;” “Υποθέτω, ότι το δάχτυλό σου πρέπει να έχει επουλωθεί τώρα”, είπε η φωνή από το ακουστικό. Γέλασα και της είπα “Δεν το πιστεύω, ότι είσαι ακόμα εσύ.

    Αναρωτιέμαι αν έχεις ιδέα πόσο σημαντική ήσουν για μένα όλο αυτό το διάστημα.” “Αναρωτιέμαι, αν εσύ ξέρεις πόσο σημαντικός ήσουν για μένα. Δεν απέκτησα ποτέ παιδιά και πάντα ανυπομονούσα να τηλεφωνήσεις”, απάντησε η φωνή από το τηλέφωνο. Της εξήγησα πόσο συχνά την σκεφτόμουν όλα αυτά τα χρόνια και την ρώτησα αν μπορούσα να της ξανατηλεφωνήσω, όταν θα πήγαινα να επισκεφθώ την αδερφή μου που πλέον έμενε στην πόλη που μεγαλώσαμε, όταν τελειώσει το εξάμηνο. “Φυσικά και μπορείς. Ζήτα για την Σάλι”, μου απάντησε.

    Τρεις μήνες αργότερα ήμουν και πάλι στο αεροδρόμιο του Σιάτλ. Πήρα τηλέφωνο και απάντησε μια άλλη φωνή. Ζήτησα την Σάλι. “Είστε φίλος;” “Ναι, ένας παλιός φίλος.” “Τότε, λυπάμαι που σας το λέω, αλλά η Σάλι εργαζόταν μόνο με μερική απασχόληση τις τελευταίες εβδομάδες, γιατί ήταν άρρωστη. Πέθανε πριν από 5 εβδομάδες.” Πριν προλάβω να το κλείσω, η φωνή από το ακουστικό συνέχισε: “Μήπως είσαι ο Βιλάρντ;” “Ναι.” “Τότε, η Σάλι έχει αφήσει ένα μήνυμα για σένα.” Το άκουσα σαν να ήξερα τι μου είχε γράψει: “Πες του, ότι υπάρχουν και άλλοι κόσμοι που μπορούμε να τραγουδήσουμε. Θα καταλάβει τι εννοώ.”

    Την ευχαρίστησα και έκλεισα το τηλέφωνο. Ήξερα ακριβώς τι εννοούσε η Σάλι.

    [Paul Villard]

    Πηγή

  • Αν θέλεις να προχωρήσεις στη ζωή σου άλλαξε πρώτα αυτά τα 7 πράγματα

    Αν θέλεις να προχωρήσεις στη ζωή σου άλλαξε πρώτα αυτά τα 7 πράγματα

    Της Εύας Μανωλαράκη

    Κανείς δεν μπορεί να πάει πίσω και να ξεκινήσει κάνοντας μια νέα αρχή, αλλά ο καθένας μπορεί να αρχίσει σήμερα και να δημιουργήσει ένα καλύτερο νέο τέλος. Αυτή η ατάκα δεν είναι δική μας αλλά ταιριάζει απόλυτα με το θέμα μας! Αν θέλεις να αλλάξεις τη ζωή σου πρέπει να αλλάξεις όλα όσα σου γράφουμε παρακάτω!

    Εμείς, ξεκινάμε από σήμερα κιόλας!

    Σταμάτα να ασχολείσαι με ανθρώπους που δεν αξίζουν!
    Η ζωή είναι πολύ σύντομη για να περνάς τον λίγο χρόνο ου έχεις στη διάθεση σου με άτομα που χαλάνε την ηρεμία σου και δεν σου συμπεριφέρονται όπως σου αξίζει! Αν κάποιος θέλει να είναι στη ζωή σου και εσύ στην δική τους θα προσπαθήσουν να την προσαρμόσουν έτσι ώστε να είστε όλοι χαρούμενοι! Δεν θα νοιάζονται για τον εαυτό τους και δεν θα σε επικρίνουν! Θα σε υπολογίζουν στη ζωή τους όπως προσπαθείς να κάνεις και εσύ! Αν δεν τα κάνουν αυτά…. Θα βρεις άλλους καλύτερους!

    Σταμάτα να κρύβεσαι από τα προβλήματα σου!
    Αν μαζεύεις όλα τα προβλήματα και τα κρύβεις κάτω από ένα φανταστικό χαλάκι, μάντεψε, κάποια στιγμή αυτό το χαλάκι θα έχει τόσα εξογκώματα που το μόνο που θα καταφέρεις είναι να χτυπάς τα μούτρα σου! Κανένας δεν είναι τέλειος και κανένας δεν έχει μια στρωτή ζωή χωρίς προβλήματα, απλώς πρέπει να μάθεις να τα αντιμετωπίζεις σήμερα ώστε να μην μαζεύονται βουνό και δεν μπορείς να τα λύσεις!

    Σταμάτα να λες ψέματα στον εαυτό σου!
    Μπορείς να πεις όσα ψέματα θέλεις στον εαυτό σου αλλά κατά βάθος θα ξέρεις την αλήθεια! Η ζωή σου όμως θα βελτιωθεί μόνο αν πάρεις ρίσκα, αν αντιμετωπίσεις τις καταστάσεις κατάματα και το βασικότερο… αν μάθεις να είσαι ειλικρινής με τον εαυτό σου θα δεις πως και όλοι οι άλλοι θα είναι πιο ειλικρινείς μαζί σου!

    Σταμάτα να βάζεις τις ανάγκες των άλλων σε προτεραιότητα!
    Είναι πολύ όμορφο να νοιάζεσαι για τους ανθρώπους που έχεις γύρω σου, αλλά όταν οι ανάγκες τους μπαίνουν σε προτεραιότητα και οι δικές σου είναι σε τριτοτέταρτη μοίρα, κάτι κάνεις λάθος! Το πιο επώδυνο πράγμα που μπορείς να κάνεις στον εαυτό σου είναι να χάσεις τον εαυτό σου στην προσπάθεια να αγαπήσεις κάποιον άλλον!

    Σταμάτα να είσαι κολλημένος στο παρελθόν!
    Μπορεί η σχέση που είχες με την Κατερίνα να ήταν εκπληκτική, ή η δουλειά στην προηγούμενη εταιρεία να σε κάλυπτε σχεδόν καθολικά αλλά δεν είναι τυχαίο ότι χρησιμοποιούμε παρελθοντικό χρόνο! Όσα μένεις κολλημένος στο παρελθόν κλείνεις την πόρτα σε όσα πρόκειται να έρθουν τη ζωή σου στο μέλλον και θα δημιουργήσουν κάτι πολύ καλύτερο στο παρόν σου!

    Σταμάτα να φοβάσαι να κάνεις λάθος!
    Πολλές φορές αρνιόμαστε να κάνουμε κάτι ή φοβόμαστε να πάρουμε μία απόφαση καθώς η ιδέα της αποτυχίας μας τρομάζει! Αν δεν κάνεις λάθος όμως δεν πρόκειται να μάθεις! Θα ζεις πάντα μέσα στην γυάλινη φούσκα σου και δεν πρόκειται να αποκτήσεις εμπειρίες! Σκέψου να μην σου είχαν επιτρέψει να κάνεις ποδήλατο για να μην χτυπήσεις τα γόνατα σου… Μην ξεχνάς πως κάθε επιτυχία έχει μέσα της ένα μονοπάτι στρωμένο από αποτυχίες και κάθε αποτυχία οδηγεί στην επιτυχία.

    Σταμάτα να μπαίνεις σε σχέσεις για τους λάθος λόγους!
    Οι σχέσεις πρέπει να επιλέγονται με σύνεση. Είναι καλύτερα να είσαι μόνος παρά να είσαι σε μία σχέση με την πιο όμορφη κοπέλα της παραλίας η οποία όμως πέρα από ένα καλοσχηματισμένο σώμα δεν έχει να σου παρέχει τίποτα άλλο! Δεν υπάρχει καμία ανάγκη να βιαστείς, αν κάτι είναι γραφτό να γίνει, θα συμβεί – στο σωστό χρόνο, με το σωστό πρόσωπο, και για τον καλύτερο λόγο. Οπότε η ομορφιά, τα χρήματα ή η ανάγκη για έναν σύντροφο δεν είναι καλός οδηγός!

    stroumfaki.gr