Κατηγορία: Όμορφος Κόσμος

Έχετε γενέθλια το φθινόπωρο; Είστε χαρισματικοί!….
Σύμφωνα με μελέτη, όσοι έχουν γενέθλια μέσα τους μήνες Σεπτέμβρη, Οκτώβρη και Νοέμβρη είναι πιο χαρισματικοί από τους άλλους.

Μελέτη από το Πανεπιστήμιο του Essex που δημοσιεύτηκε στην επιθεώρηση «International Journal of Sports Medicine» αναφέρει πως τα παιδιά που γεννιούνται το φθινόπωρο επιτυγχάνουν καλύτερες επιδόσεις σε πολλούς τομείς της ζωής τους, ενώ έχουν καλύτερη φυσική κατάσταση και περισσότερη μυική δύναμη!

Όσοι λοιπόν γεννιούνται το φθινόπωρο τρέχουν κατά 10% πιο γρήγορα, πηδούν κατά 12% ψηλότερα και είναι κατά 15% πιο δυνατοί από κάποιον που γεννήθηκε την άνοιξη, τους μήνες Απρίλιο, Μάιο ή ακόμη και τον Ιούνιο. Όσοι είχαν γεννηθεί τον Οκτώβριο αποδείχτηκαν περισσότερο δυνατοί από τους άλλους. Εξίσου δυνατά ήταν και τα παιδιά που γεννήθηκαν τον Σεπτέμβριο και τον Νοέμβριο.

Τι ακριβώς συμβαίνει τελικά με τα παιδιά που γεννιούνται το φθινόπωρο; Οι έγκυες που γεννούν το φθινόπωρο έχουν αυξημένα επίπεδα βιταμίνης D, η οποία παράγεται από την έκθεση στον ήλιο, σε σχέση με τις μαμάδες που δεν βλέπουν ήλιο κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης τους τον χειμώνα.

Πηγή

Η λουξ σκηνή The Bell Tent είναι αυτό που λένε οι ειδήμονες μία γιούρτα ή αλλιώς μια μεγάλη σκηνή. Και μπορεί εσείς να είστε εξοικειωμένοι με το κάμπινγκ και τις σκηνές, όμως όπως φαίνεται, κάποιοι το θεωρούν μια ξεχωριστή εμπειρία που πρέπει να ζήσουν, και ας το πληρώσουν ακριβά.

Είναι λοιπόν έξω από την πόλη του Bath, στην Αγγλία, και κοστίζει 124 ευρώ το βράδυ για να μείνετε στη σκηνή. Έχει κάποιες παροχές, όπως μια μικρή κουζινούλα και τουαλέτα, και είναι για 2 άτομα. Εντάξει, είναι πολύ όμορφη και καλόγουστη, όμως δεν παύει να είναι απλώς μια σκηνή στο ύπαιθρο… Θα σας έχουν όμως και λουλούδια στο βάζο!

Πηγή

Εύπορη, μοναχική κυρία δημοσιεύει αγγελία ζητώντας σύντροφο:

«Κυρία σεβαστής ηλικίας με αμύθητα πλούτη (κινητά, ακίνητα, καταθέσεις
κλπ) ζητά κύριο να τη συντροφέψει στο υπόλοιπο της ζωής της ο οποίος
θα τηρεί τις εξής 3 προϋποθέσεις…

1. Δε θα την εγκαταλείψει ποτέ,

2. Δε θα την χτυπήσει ποτέ,

3. Να έχει μεγάλο…»

Η αγγελία δημοσιεύεται, η κυρία περιμένει 1 εβδομάδα, 1 μήνα,
1εξάμηνο, 1 χρόνο….

Έχει πια απελπιστεί: «Τι να τα κάνω τα πλούτη όταν δεν έχω έναν
άνθρωπο δίπλα μου! Θα με φάει η μαύρη μοναξιά!».

Κι ενώ η κυρία μοιρολογεί χτυπάει το κουδούνι της πόρτας. Η κυρία
ακούει το κουδούνι και τρέχει να …ανοίξει. Έκπληκτη αντικρίζει έναν
κύριο σε αναπηρικό καρότσι χωρίς χέρια και πόδια.

– «Γεια σας», λέει ο κύριος. «Ήρθα για την αγγελία!!».

Η κυρία μένει έκπληκτη αλλά προσπαθεί να φανεί ψύχραιμη.

– «Δεν ξέρω αν το προσέξατε αλλά υπήρχαν και κάποιες προϋποθέσεις».

– «Το γνωρίζω»

– «Ναι, αλλά χωρίς να θέλω να σας προσβάλω, εσείς δεν έχετε πόδια»

– «Άρα δεν πρόκειται να φύγω ποτέ μακριά σας»

– «Ε, ναι….Ίσως έχετε δίκιο αλλά και πάλι χωρίς να θέλω να σας
στενοχωρήσω εσείς δεν έχετε και χέρια…»

– «Άρα δεν πρόκειται ποτέ να σας χτυπήσω!»

-«Ίσως έχετε και πάλι δίκιο αλλά δεν ξέρω αν προσέξατε ότι υπήρχε και
τρίτη προϋπόθεση!»

– «Και πως νομίζεις ότι χτύπησα το κουδούνι;…»

Πηγή

Η συγκεκριμένη μαθηματική εξίσωση «4×4+4×4+4-4×4=?» έχει προκαλέσει μια μικρή φρενίτιδα στους χρήστες του facebook εδώ και καιρό.

73% των ανθρώπων αδυνατούν να δώσουν σωστή λύση σε αυτή την μαθηματική εξίσωση.

Μπορείτε να γράψετε την απάντηση σας στα σχόλια από κάτω.
Πηγή

Ένας σκύλος ράτσας Golden Retriever “δαμάζει” τα κύματα και βοηθά παιδιά και ενήλικες με κινητικά προβλήματα να κάνουν σερφ, με σκοπό να βελτιώσουν την κατάστασή τους. Η Ricochet, εκπαιδεύτηκε από κουτάβι για να γίνει οδηγός τυφλών, ωστόσο πρόσφατα η ιδιοκτήτριά της, Judy Fridono ανακάλυψε το κρυφό ταλέντο της.

Συγκεκριμένα, ανεβαίνει στη σανίδα του σερφ μαζί με άτομα που έχουν αναπηρία και τους βοηθά να μάθουν πώς να χειριστούν το σώμα τους μέσα στη θάλασσα. “Το πιο αξιοσημείωτο πράγμα για τη Ricochet είναι πως μπορεί να συνδεθεί άμεσα με τους ανθρώπους και να αναπτύξει ένα βαθύ δεσμό μαζί τους από την πρώτη στιγμή. Είτε πρόκειται για παιδιά με ειδικές ανάγκες, είτε για τραυματίες, όλοι αποκτούν μια εμπειρία γεμάτη χαρά”, λέει η Fridono.

Ο αξιαγάπητος σκύλος φοράει τη “στολή” του και αφήνεται στα κύματα μαζί με τον συνοδηγό του, που απολαμβάνει μια μοναδική εμπειρία που του κάνει πολύ καλό ψυχολογικά.

Δείτε τις φωτογραφίες

newsitamea.gr

Πηγή

Έχουν βγει εφαρμογές που δείχνουν ποιο τραγούδι και ποια ταινία ήταν στο νούμερο 1 την ημέρα που γεννηθήκατε. Τώρα μαθαίνουμε και ποια λέξη!

Οι ειδικοί του Oxford English Dictionary κατέγραψαν τις λέξεις που αναγνωρίστηκαν επίσημα κάθε χρονιά από το 1900.

Έτσι λοιπόν μπορούμε πλέον να δούμε ποια λέξη ήρθε στον κόσμο την ίδια χρονιά με εμάς και να καταλάβουμε τι συνέβαινε τη χρονιά εκείνη!

Δείτε και εσείς τη λέξη σας εδώ.

Πηγή

Πως θα βρούμε τον ιδανικό σύντροφο αν προσπερνάμε ανθρώπους για όλους τους λάθος λόγους;

Τους ξεγράφουμε γιατί δεν είναι αρκετά ευκατάστατοι ή επειδή δεν μοιάζουν με το ιδανικό ταίρι που έχουμε φαvτασιωθεί, οπότε αμέτρητες ευκαιρίες για ευτυχία χάνονται μέσα από τα χέρια μας εξαιτίας της επιπολαιότητάς μας.

Ίσως μας πάρει χρόνο, αλλά τουλάχιστον οι περισσότεροι από εμάς κάποια στιγμή συνειδητοποιούμε ότι το χιούμορ, η προσωπικότητα, η εξυπνάδα και η αυθεντική έλξη είναι το κλειδί για να βρει κανείς τον ιδανικό σύντροφο. Μερικές φορές όμως, αυτή η συνειδητοποίηση έρχεται πολύ αργά…

«Ένα φτωχό αγόρι ήταν ερωτευμένο με την κόρη ενός πλούσιου άνδρα.

Μια ημέρα, το αγόρι αποφάσισε να της κάνει πρόταση γάμου. Όμως η απάντηση που πήρε ήταν η εξής, «Ο μηνιαίος μισθός σου ισοδυναμεί με τα καθημερινά μου έξοδα. Πως μπορώ να μπλέξω μαζί σου;»

Συνέχισε λέγοντας, «Πως μπόρεσες να σκεφτείς κάτι τέτοιο; Δεν θα μπορούσα ποτέ να σε αγαπήσω, γι” αυτό ξέχασέ με και αρραβωνιάσου κάποια άλλη της τάξης σου.»

Όμως για κάποιο λόγο το αγόρι δε μπόρεσε να την ξεχάσει τόσο εύκολα.

Περίπου 10 χρόνια αργότερα, σκόνταψε ο ένας πάνω στον άλλο σε ένα πολυκατάστημα.

Αυτή χωρίς να χάσει λεπτό του είπε, «Δεν το πιστεύω! Εσύ; Πως είσαι; Πλέον είμαι παντρεμένη και ξέρεις πόσο χρήματα βγάζει ο σύζυγός μου; 14.000€ το μήνα! Μπορείς να το ανταγωνιστείς αυτό; Και είναι επίσης πολύ έξυπνος.»

Τα μάτια του άντρα γέμισαν δάκρυα ακούγοντας αυτές τις λέξεις να βγαίνουν από το στόμα της γυναίκας για την οποία νοιαζόταν όλα αυτά τα χρόνια.

Λεπτά αργότερα, ο σύζυγός της εμφανίστηκε. Όμως πριν η γυναίκα προλάβει να πει κουβέντα, ο σύζυγός της είδε τον άντρα και είπε, «Κύριε, εδώ είσαστε! Και βλέπω πως γνωρίσατε ήδη την γυναίκα μου!»

Έπειτα γύρισε στη γυναικά του και της είπε, «Αυτός ο κύριος είναι το αφεντικό μου, που τρέχει το πρότζεκτ των 90 εκατομμυρίων στο οποίο δουλεύω!»

«Και αν θέλεις να μάθεις κάτι περίεργο γι” αυτόν, κάποτε αγαπούσε μια δεσποινίδα όμως δεν μπόρεσε να κερδίσει την καρδιά της. Αυτός είναι ο λόγος που παρέμεινε ανύπαντρος μέχρι τώρα.»

Και συνέχιζε λέγοντας, «Πόσο τυχερή θα ήταν αυτή η γυναίκα αν είχε παντρευτεί τον άντρα που βλέπεις αυτή τη στιγμή;»

Η γυναίκα τον κοίταξε σοκαρισμένη αλλά δεν μπορούσε να πει λέξη.»

Τελικά, η ζωή είναι πολύ μικρή και είναι σαν καθρέπτης. Μπορείς να δεις μόνο όσα αντικατοπτρίζει. Για αυτό μην είστε τόσο αλαζόνες ή υπερήφανοι κοιτάζοντας αφ” υψηλού τους άλλους λόγω της κατάστασης στην οποία βρίσκονται αυτή τη στιγμή… Τα πράγματα αλλάζουν με τον καιρό. Μην υποτιμάτε κανέναν, γιατί ο καθένας έχει μια διαφορετική ιστορία!

Πηγή

Έφτιαξε προσθετικά μέλη για τα χέρια και τα πόδια του, έτσι ώστε να μπορεί να περπατήσει στα τέσσερα, όσο το δυνατόν πιο άνετα. Σκέφτηκε να κατασκευάσει και μια τεχνητή μεγάλη κοιλία, που χρησιμοποιούν τα μυρηκαστικά για να πέψουν ξανά το φαγητό τους, χρησιμοποιώντας πραγματικά βακτήρια εντέρου από κατσίκες. Μίλησε, επίσης, με έναν εμπειρογνώμονα κατσικών για να μάθει περισσότερα για το ζώο που ήθελε να γίνει.

Το καλύτερο, όμως, είναι ότι ο Thomas Thwaites κανόνισε να ζήσει σαν κατσίκι, για λίγες μέρες, σε ένα αγρόκτημα στις ελβετικές Άλπεις, ανάμεσα σε πραγματικές κατσίκες που βόσκουν.

«Ήμουν σε θέση να συμβαδίσω για κανα χιλιόμετρο μαζί τους, σε αυτήν τη βραχώδη πλευρά του βουνού. Στη συνέχεια, “έφαγα τη σκόνη τους”«, είπε ο Thwaites, μέσω Skype. «Γι” αυτό, πέρασα το υπόλοιπο της ημέρας προσπαθώντας να καλύψω τη διαφορά. Τελικά, συναντηθήκαμε πάλι. Ήταν πολύ ωραία στον μαλακό χορταριασμένο βοσκότοπο. Βέβαια, στην πραγματικότητα, η κατάβαση του βουνού ήταν τρομακτική. Διότι, αν έπεφτα δεν είχα ελεύθερα χέρια για να σταματήσω την επερχόμενη σύγκρουσή μου με κάποιον βράχο

Ο Thwaites είναι ένας εννοιολογικός σχεδιαστής με έδρα την Αγγλία και με ενδιαφέρον για την τεχνολογία, την επιστήμη και το μέλλον της έρευνας. Μερικά από τα προηγούμενα projects του περιλαμβάνουν στοχασμούς σχετικά με το μέλλον της γενετικής μηχανικής και ενός υποθετικού θεού-υπηρέτη, του Nebo. Το τελευταίο project του έχει σχέση με το πώς οι άνθρωποι θα μπορούσαν να πάνε ένα βήμα παραπέρα τον εαυτό τους, στο μέλλον.

«Ο μετα-ανθρωπισμός, η τεχνολογία και παρόμοια πράγματα, θα μπορούν να επιτρέψουν στους ανθρώπους να επιτύχουν τους στόχους τους. Υποθέτω ότι οι επιθυμίες μερικών ανθρώπων δεν είναι, μόνο, να γίνουν ιδιοφυίες«, εξήγησε ο Thwaites.

Με άλλα λόγια, στέκεται στο ότι κάποιοι μπορεί να προτιμούν να μην εξελιχθούν, αλλά «να γυρίσουν προς τα πίσω».

«Το να είσαι ένα μη ανθρώπινο ον και να είσαι ζώο είναι πολύ πιο ήρεμο και απλό«, έγραψε ο Thwaites σε ένα άλλο e-mail.

Ήθελε να διερευνήσει πώς θα ήταν να ζει σαν ένα πλάσμα χωρίς τις κοινές ανθρώπινες ανησυχίες και να το πράξει όσο το δυνατόν πιο αυθεντικά με την τεχνολογία που υπάρχει σήμερα. «Η βιοϊατρική φιλανθρωπία Wellcome Trust είπε «προχώρα» και μου έδωσε ένα μικρό βραβείο«, έγραψε.

Έθεσε ως στόχο του τη διέλευση των ελβετικών Άλπεων και βρήκε έναν συμπαθητικό γιδοβοσκό που ήταν πρόθυμος να τον αφήσει να ζήσει ανάμεσα στο κοπάδι του, τον Σεπτέμβριο του 2014. Αλλά, το να ζεις σαν κατσίκα -πόσο μάλλον σε βραχώδη και επικλινή εδάφη- δεν ήταν καθόλου εύκολο. Υπήρχε μόνο λίγος χρόνος για να συνηθίσει τα πρόσθετα μέλη στο σώμα του, τα οποία ήταν ένα οδυνηρό και βαρύ φορτίο όταν κατηφόριζε το βουνό. Είχε πάρα πολύ κρύο και βροχή για να κοιμηθεί όπως και οι κατσίκες, έξω. Έτσι, ο Thwaites και η ομάδα του έστηναν camping κάθε βράδυ. Φυσικά, υπήρχε και το θέμα του να πειστούν οι κατσίκες ότι αυτός ο αστείος άνθρωπος, με τα προσθετικά άκρα και το κράνος, ήταν «ένας από αυτούς».

«Βρισκόμουν στο υψηλότερο σημείο του λόφου, σε σχέση με το υπόλοιπο κοπάδι, όταν παρατήρησα ότι όλες οι άλλες κατσίκες είχαν σταματήσει το μάσημα και με κοιτούσαν«, θυμάται. «Δεν είχα φοβηθεί καθόλου πιο πριν, αλλά ξαφνικά αντιλήφθηκα τα πολύ αιχμηρά κέρατά τους«.

«Μια συγκεκριμένη κατσίκα, που έκανα παρέα, φάνηκε να εκτονώνει την κατάσταση«, είπε γελώντας.

Ένας άλλος αγρότης, του οποίου το κοπάδι έβοσκε με τον Thwaites, θεώρησε ότι τα κατσίκια τον είχαν δεχτεί μια χαρά. Συνολικά, ταξίδεψε με τις κατσίκες για τρεις ημέρες και πέρασε άλλες τρεις ημέρες σαν ένα μοναχικό κατσίκι.

Ο Thwaites θα παρουσιάσει φωτογραφίες και άλλο υλικό από το έργο του, στο Studio1.1 Gallery του Λονδίνου, από τις 3 έως τις 17 Σεπτεμβρίου. Έχει, επίσης, ένα βιβλίο, που βγάζει την άνοιξη με την Princeton Architectural Press, με τον δοκιμαστικό τίτλο «Ο Άνθρωπος-Κατσίκα: Πώς Έκανα Διάλειμμα από την Ανθρώπινη Ζωή«.

«Νομίζω ότι είναι ένα κομμάτι ενός συνεχιζόμενου πράγματος. Μοιάζει τόσο κοντινό για τον άνθρωπο να είναι σε θέση να καλπάζει και να βόσκει«, είπε ο Thwaites. «Δεν ξέρω πόσο κοντά θα φτάσω στην αυθεντική πραγματικότητα, αλλά στο μυαλό μου, στη φαντασία μου, απέχω μόνο ένα πρωτότυπο.

Πηγή

Υπήρχε μια εποχή που τα πλοία δεν άραζαν στο λιμάνι της Μυκόνου. Ούτε στο παλιό, ούτε στο καινούργιο.

Τα πλοία έριχναν άγκυρα έξω από το λιμάνι και οι επιβάτες, φορτωμένοι με τις βαλίτσες τους και ότι άλλο είχαν, έμπαιναν στα μικρά βαρκάκια που τους πήγαιναν μέχρι το λιμάνι. Όταν είχε αέρα και κύμα, η «απόβαση» στη Μύκονο θύμιζε και λίγο λούνα παρκ εκ του φυσικού. Αυτοκίνητα δεν υπήρχαν, εκτός από τα λεωφορεία, κάποια ταξί, μικρά φορτηγάκια και ελάχιστα ιδιωτικά κάποιων κατοίκων του νησιού.

Οι γνωστές παραλίες που θα πήγαινε κανείς συνήθως ήταν ο Άγιος Στέφανος, ο Ορνός, ο Πλατύ Γιαλός και η Ψαρού. Οι περισσότερες από τις βόρειες παραλίες δεν «υπήρχαν». Τις μάθαμε αργότερα γύρω στα μέσα της δεκαετίας του `70, όταν φτιάχτηκε το λιμάνι για να αράζουν τα φέρυ-μποουτ.

Πηγή

Η μητέρα μας. Αυτή που τώρα στέκεται στο περιθώριο της ζωής μας. Αυτή που την μαλώνουμε όταν κακομαθαίνει τα παιδιά μας και όταν μας στέλνει φασολάκια στο τάπερ, ενώ ξέρει ότι δεν τα πολυτρώμε.
Εκείνη είναι ο μοναδικός άνθρωπος στον κόσμο που πόνεσε, έκλαψε και αγάπησε και το τελευταίο εκατοστό της ύπαρξής μας, όσο κανένας άλλος. Δεν μας μίλησε ποτέ για όλα αυτά. Τα καταλάβαμε όμως, όταν γίναμε και εμείς μαμάδες, από πρώτο χέρι. Διαβάστε τις υπέροχες σκέψεις μιας μαμάς:

Την έκανες να κλάψει… πολύ

Έκλαψε όταν έμαθε ότι είναι έγκυος. Έκλαιγε όταν σε γεννούσε. Έκλαψε την πρώτη φορά που σου φώναξε. Έκλαψε από χαρά. Έκλαψε από φόβο. Έκλαψε από ανησυχία. Έκλαψε γιατί νιώθει τόσο δυνατά συναισθήματα για εσένα. Νιώθει τον πόνο σου και την χαρά σου και τα μοιράζεται μαζί σου, είτε το καταλαβαίνεις είτε όχι.

Ήθελε εκείνο το τελευταίο κομμάτι γλυκού

Αλλά όταν σε είδε να το κοιτάζεις με τα μεγάλα ματάκια σου και να γλύφεις το στόμα σου με αυτή τη μικροσκοπική γλωσσίτσα, δεν μπορούσε να το φάει. Ήξερε ότι θα την έκανε πολύ πιο χαρούμενη να γεμίσεις την δική σου κοιλίτσα με αυτό, παρά την δική της.

Πονούσε

Όταν της τραβούσες τα μαλλιά, πονούσε. Όταν την άρπαζες με αυτά τα κοφτερά νυχάκια σου που είναι τόσο δύσκολο να κόψει κανείς, πονούσε. Όταν την δάγκωνες ενώ έπινες γάλα από το στήθoς της, πονούσε επίσης. Της κλωτσούσες τα πλευρά όταν σε είχε στην κοιλιά της. Της τέντωσες το στομάχι όσο δεν πάει για εννέα μήνες. Έκανες το σώμα της να συσπάται με φριχτούς πόνους καθώς ερχόσουν σε αυτόν τον κόσμο.

Φοβόταν πάντα

Από την πρώτη στιγμή της σύλληψής σου, έκανε ό,τι μπορούσε για να σε προστατεύσει. Έγινε ο φύλακας-άγγελός σου. Ήταν η κυρία που έλεγε όχι στο μικρό κοpιτσάκι του διπλανού σπιτιού που ζητούσε να σε πάρει αγκαλιά και ένιωθε άσχημα κάθε φορά που το έκανε, αλλά στο μυαλό της κανείς άλλος δεν μπορούσε να σε κρατήσει με ασφάλεια όπως εκείνη. Η καρδιά της σταμάτησε να χτυπά για μερικά δευτερόλεπτα όταν έκανες τα πρώτα σου βήματα. Έμενε ξάγρυπνη μέχρι αργά το βράδυ, για να βεβαιωθεί ότι επέστρεψες καλά και ξυπνούσε πολύ νωρίς κάθε πρωί για να σε αποχαιρετίσει για το σχολείο. Κάθε φορά που έπεφτες, που χτυπούσες, ήταν κοντά σου. Σε έπαιρνε αμέσως αγκαλιές με κάθε κακό όνειρο και κάθε πυρετό. Ήταν εκεί για να είναι βέβαιη ότι είσαι εντάξει.

Το ξέρει ότι δεν είναι τέλεια

Είναι ο χειρότερος κριτής του εαυτού της. Ξέρει όλα της τα ελαττώματα και μερικές φορές μισεί τον εαυτό της γι” αυτά. Είναι ακόμα πιο σκληρή με τον εαυτό της για ό,τι έχει να κάνει με εσένα, ωστόσο. Ήθελε να είναι η τέλεια μαμά – να μην κάνει ποτέ λάθη. Αλλά επειδή είναι άνθρωπος, μερικές φορές έκανε λάθη. Το πιθανότερο είναι ότι ακόμα προσπαθεί να συγχωρέσει τον εαυτό της γι” αυτά.

Σε κοιτούσε όταν κοιμόσουν

Υπήρχαν βράδια που έμενε ξύπνια μέχρι τις 3.00 το πρωί και προσευχόταν να σε πάρει επιτέλους ο ύπνος. Μετά βίας κρατούσε τα μάτια της ανοιχτά και σου τραγουδούσε, ενώ μέσα της έλεγε «σε παρακαλώ, σε παρακαλώ, κοιμήσου«. Και όταν τελικά κοιμόσουν, σε άφηνε στην κούνια σου και όλη η κούραση αυτόματα έφευγε για μερικά δευτερόλεπτα, καθώς καθόταν δίπλα σου και κοιτούσε το τέλειο, αγγελικό σου προσωπάκι, νιώθοντας περισσότερη αγάπη από όση μπορούσε ποτέ να φανταστεί, παρά τα εξαντλημένα χέρια της και τα μάτια της που έτσουζαν.

Σε κουβαλούσε περισσότερο από εννέα μήνες

Το ήθελες. Γι’αυτό το έκανε. Είχε μάθει να σε κρατάει ενώ καθάριζε. Είχε μάθει να σε κρατάει ενώ έτρωγε. Είχε μάθει να σε κρατάει ακόμα κι όταν κοιμόταν, γιατί μερικές φορές δεν υπήρχε άλλος τρόπος να κοιμηθεί. Τα χέρια της κουράζονταν τόσο πολύ, η πλάτη της πονούσε, όμως σε κρατούσε, γιατί την ήθελες κοντά σου. Σε χάιδευε, σε αγαπούσε, σε φιλούσε, έπαιζε μαζί σου. Ένιωθες ασφάλεια στην αγκαλιά της. Ήσουν χαρούμενη στην αγκαλιά της. Ήξερες ότι αγαπιέσαι στην αγκαλιά της, γι” αυτό σε κρατούσε όσο συχνά και για όση ώρα το χρειαζόσουν.

Ράγιζε η καρδιά της κάθε φορά που έκλαιγες

Δεν υπήρχε για εκείνη πιο λυπητερός ήχος από το κλάμα σου ή εικόνα πιο τρομακτική από τα δάκρυά σου να κυλούν στο τέλειο πρόσωπό σου. Έκανε ό,τι ήταν δυνατόν για να σταματήσεις να κλαις και όταν δεν τα κατάφερνε, η καρδιά της έσπαγε σε χίλια κομμάτια.

Σε έβαζε πάνω απ” όλα

Μπορούσε να μην φάει, να μην κάνει μπάνιο, να μην κοιμηθεί. Πάντα έβαζε τις ανάγκες σου πάνω από τις δικές της. Μπορούσε να περνά όλη την ημέρα για να καλύψει τις ανάγκες σου, και στο τέλος της ημέρας δεν είχε άλλη ενέργεια για τον εαυτό της. Την επόμενη μέρα, όμως, ξυπνούσε και τα έκανε όλα πάλι από την αρχή, γιατί σήμαινες τόσο πολλά για εκείνη.

Θα τα έκανε όλα ξανά
Το να είσαι μαμά είναι μία από τις πιο δύσκολες δουλειές που μπορεί να κάνει κάποιος και μερικές φορές σε φτάνει στα όριά σου. Κλαις, πονάς, προσπαθείς, αποτυγχάνεις και νιώθεις περισσότερη αγάπη απ’όση μπορεί να χωρέσει η καρδιά σου. Παρ’όλον τον πόνο, την λύπη, τα ξενύχτια και το πρωινά ξυπνήματα στα οποία υπέβαλλες τη μαμά σου, όμως, θα τα έκανε όλα ξανά από την αρχή για εσένα, γιατί είσαι ό,τι πιο πολύτιμο έχει.
Γι” αυτό την επόμενη φορά που θα την δεις, πες της ένα ευχαριστώ. Δείξε της ότι την αγαπάς. Όσες φορές κι αν το ακούσει, ποτέ δεν της είναι αρκετό.
Πηγή