Η γνωστή φράση «δε μύρισα τα νύχια μου» ή « θα μυρίσω τα νύχια μου», που σήμερα χρησιμοποιείται όταν κάποιος δεν ξέρει την απάντηση σε κάτι που τον ρωτούν, έχει τις ρίζες της στην αρχαιότητα.
Κατά τη διάρκεια των Αγώνων, κυρίως των Ολυμπιακών, πολλοί θεατές κατά την είσοδο τους στα στάδια, στοιχημάτιζαν για τους νικητές.
Όπως ακριβώς γίνεται και σήμερα δηλαδή, αλλά με πιο σύγχρονα μέσα.
Όσοι ήθελαν και μια «δεύτερη γνώμη» για την πρόγνωσή τους, επισκέπτονταν τα μαντεία.
Οι ιέρειες, πριν να προβλέψουν τους νικητές των αγώνων, βουτούσαν τα δάχτυλά τους σε ένα υγρό που φτιαχνόταν από δαφνέλαιο.
Στη συνέχεια έφερναν τις άκρες των δαχτύλων τους κοντά στη μύτη τους για να εισπνεύσουν το υγρό.
Τότε έπεφταν σε ένα είδος ύπνωσης, (που μοιάζει με μέθη) και έτσι μπορούσαν να δουν το μέλλον και να κάνουν τις προβλέψεις τους.
Η κίνηση τους αυτή έδινε στους επισκέπτες την εντύπωση ότι μύριζαν τα νύχια τους και στη συνέχεια προέβλεπαν το μέλλον.
Έτσι, ακόμα και στις μέρες μας όταν κάποιος δεν ξέρει μια απάντηση, όχι μόνο λέει «θα μυρίσω τα νύχια μου», αλλά συνήθως κάνει και την αντίστοιχη κίνηση.