Του Nicola Paradiselo αναγνώστη του linelife.gr
Τώρα τι να πρωτοσχολιάσεις..
Το ότι μια συμβολική πράξη και συγκεκριμένα το φιλί ενός ζευγαριού προκαλεί αυτά τα σχόλια;
Ότι μέσα σε μια βουλή που ακούγονται ένα σωρό χυδαιότητες μεταξύ του ενός και του άλλου και πως να βγει το ένα κόμμα πάνω από το άλλο και συγκαλύπτονται λογής λογής θέματα, η εικόνα αυτή είναι που χρήζει να ονομαστεί προκλητική;
Οτι ένα φιλί μας παραπέμπει στην έννοια του οργίου;
Οτι ναι μεν όλοι εμφανίζονται ανοιχτόμυαλοι τύπου “εμένα δε με νοιάζει τι κάνει ο άλλος στο κρεβάτι του ή με ποιον ή ποια κοιμάται” ενώ στην ουσία κάνει ένα επικριτικό σχόλιο κάτω από μια φωτογραφία που απεικονίζει ένα φιλί, λες και αναφέρθηκε κανείς στο τι κάνει στο κρεβάτι του ή το με ποια ή ποιον κοιμάται όταν το θέμα είναι, στη συγκεκριμένη περίπτωση, υποτυπώδη δικαιώματα με μία εσάνς ισότητας;
Το ότι οι ετεροφυλόφιλοι άνδρες αν πουν κάτι θετικό για τους ομοφυλόφιλους θα σημάνει ότι δεν είναι οι ίδιοι “πραγματικοί” ετεροφυλόφιλοι λες και ο σεχουαλικός προσανατολισμός του ατόμου είναι κάτι που διακυβεύεται τόσο εύκολα ( και εμμέσως πλην σαφώς δεν φαίνεται να νιώθουν οι ίδιοι την ασφάλεια να υποστηρίξουν το “άλλο” κάτι που θα ήταν λογικό εφόσον υποτίθεται ότι είναι συμφιλιωμένοι και σίγουροι για τη δικιά τους σεχουαλική ταυτότητα);
Το ότι γυναίκες εκφράζονται τόσο κλειστόμυαλα όταν πριν κάποιες δεκαετίες για να έχουν δουλειά, ψήφο και ισότιμα δικαιώματα γενικά με τους άνδρες αγωνίστηκαν με μια σειρά προσπαθειών ή συμβολικών πράξεων;
Οτι αυτή η αντιμετώπιση που βλέπω παραπάνω κι όχι θέτοντας το σαν κάτι αξιοπερίεργο φυσικά, αλλά στη συγκεκριμένη περίπτωση, διαδραματίζεται σε ένα γκρουπ που έχει να κάνει υποτίθεται με τέχνη και πολιτισμό και απαρτίζεται από άτομα που ενδιαφέρονται για αυτά;
Και πάρα πολλοί προβληματισμοί ακόμα στο κεφάλι μου, αλλά θα σταματήσω σε αυτούς.
Δε θα έπαιρνα θέση γιατί δε το συνηθίζω αλλά κάποια στιγμή πρέπει να παίρνεις θέση και να μην περιμένεις καρτερικά να αλλάξει ο κόσμος, γιατί απλά δεν θα το κάνει. Και εν τέλει ας μην αλλάξει και κανένας, δεν πειράζει, ο καθένας είναι υπεύθυνος για την πορεία του σε αυτή τη ζωή. Βλέπω ανθρώπους που είναι τόσο παθιασμένα σίγουροι πως είναι κάτοχοι της μοναδικής αλήθειας. Καμιά παιδεία δυστυχώς. Μα το πιο δυστυχές φαινόμενο είναι πως οι άνθρωποι σήμερα δε προβληματίζονται γενικά κι όχι μόνο στη συγκεκριμένη θεματολογία. Στα λόγια όλοι ανοιχτόμυαλοι και πολιτισμένοι είμαστε, στις πράξεις είναι που αλλάζει το πράγμα.
Συγγνώμη αν ήταν τόσο βαρετό και κουραστικό για σας να διαβάσετε όλο αυτό (αν το διαβάσατε) αλλά και για μένα είναι εξίσου ίσως και περισσότερο (κρατάω κάποιες επιφυλάξεις) είναι να βλέπω συνέχεια ανθρώπους να κρίνουν ο ένας τον άλλο και να ασχολούνται στην ουσία με το τι κάνουν οι άλλοι, παραβλέποντας τι κάνουν οι ίδιοι, προβάλλοντας το επιχείρημα πως δε θέλουν να το κάνουν αν και επανειλημμένα το κάνουν.
Εύχομαι τα καλύτερα. Και ελπίζω ακόμα ( αυτό θα με φάει – το μόνο που ξέρω με σιγουριά ) σε μια κοινωνία με περισσότερους ανθρώπους με την έννοια της ανθρωπιάς.
