Κατηγορία: Ψυχολογία

Συμβουλές για να σταματήσουμε να σκεφτόμαστε αρνητικά…

Ένα είδος θεραπείας που ονομάζεται Γνωσιακή Συμπεριφορική Θεραπεία (CBT) -η οποία επικεντρώνεται στην αλλαγή της συμπεριφοράς, αντί για συνομιλίες σχετικά με την παιδική ηλικία, για παράδειγμα- μπορεί να είναι ένα αποτελεσματικό ενισχυτικό ή ακόμη και να υποκαταστήσει τα φάρμακα.

Η θεραπεία αυτή εστιάζεται σε αυτό που φαίνεται να κάνετε και να σκέφτεστε και το οποίο σας δημιουργεί κατάθλιψη. Μερικές από τις πρακτικές της μπορούν να πραγματοποιηθούν στο σπίτι, χωρίς ειδική εκπαίδευση.

1. Μην καταστροφολογείτε

Ένας τρόπος για να σαμποτάρετε τον εαυτό σας είναι να πάρετε ένα μόνο συμβάν και να το αντιμετωπίσετε ως μια συνεχή πηγή αρνητικότητας. Αυτό το συνηθίζουν πολλοί άνεργοι που, ενώ μπορεί να έχουν χάσει τη δουλειά τους λόγω της κρίσης, προσωποποιούν το γεγονός.

Είναι επίσης ανθυγιεινό να καταστροφολογείτε και να επικεντρώνεστε πάντα στα αρνητικά που έχουν συμβεί ή πρόκειται να συμβούν. Για παράδειγμα, μην αφήνετε τις ανησυχίες για τα οικονομικά σας να σας οδηγήσουν στο συμπέρασμα ότι σύντομα θα είστε άστεγοι.

Αντί να σκέφτεστε, «δε θα βρω ποτέ άλλη δουλειά», προσπαθήστε να πείτε στον εαυτό σας: «Θα ξαναβρώ σύντομα άλλη δουλειά. Απλά μπορεί να πάρει κάποιο χρόνο».

2. Σταματήστε να μουρμουρίζετε

Μαλώνετε με κάποιον συνάδελφο ή διαφωνείτε με έναν φίλο και μετά το σκέφτεστε συνεχώς, μεγεθύνοντας το θυμό, το άγχος και τη λύπη σας που σχετίζεται με τη μνήμη; Το να σκέφτεστε και να ξανασκέφτεστε τα αρνητικά γεγονότα, συνδέεται με μεγαλύτερο κίνδυνο να πέσετε ή να παραμείνετε σε κατάθλιψη.

Προσπαθήστε να αποσπάσετε τη σκέψη σας από αρνητικά γεγονότα, βάζοντας στο μυαλό σας κάτι πιο ευχάριστο.

3. Ξεκουράστε την… κρυστάλλινη σφαίρα σας

Πολύ λίγοι (αν υπάρχουν) από εμάς μπορούν να… προβλέψουν το μέλλον. Όμως, οι καταθλιπτικοί είναι συχνά πεισμένοι πως ξέρουν τι θα συμβεί κάποια στιγμή στο μέλλον. Και είναι συνήθως κακό, αν όχι εντελώς καταστροφικό. Ευτυχώς, οι ολέθριες προβλέψεις τους, σπάνια γίνονται πραγματικότητα.

Προσπαθήστε να μείνετε στο παρόν. Είναι πολύ πιο εύκολο να το διαχειριστείτε και λιγότερο πιθανό να χάσετε τον έλεγχο.

4. Μην «κολλάτε» στο παρελθόν

Δεν έχει κανένα νόημα να λέτε στον εαυτό σας ότι θα έπρεπε να είχατε κάνει αυτό ή θα έπρεπε να είχατε κάνει το άλλο. Δεν μπορείτε να αλλάξετε το παρελθόν, αλλά μπορείτε να ζήσετε στο παρόν.

Δεχτείτε ότι έχετε πάρει τις καλύτερες αποφάσεις που θα μπορούσατε, δεδομένων των καταστάσεων τότε που τις πήρατε. Εκ των υστέρων τα πράγματα δείχνουν πάντα διαφορετικά, οπότε καλύτερα να προσπαθήσετε να το αφήσετε και να μην μετανιώνετε.

5. Μιλήστε με άλλους ανθρώπους

Ένα χαρακτηριστικό της κατάθλιψης είναι η απομόνωση. Και μπορεί να συμβεί εύκολα, αν δεν εργάζεστε, ή αποφεύγετε τους ανθρώπους επειδή είστε πιεσμένοι. Αλλά το να έχετε έναν κοινωνικό κύκλο, είναι μια ευκαιρία για να λάβετε υποστήριξη, ίσως ακόμα και από ανθρώπους που βρίσκονται στην ίδια ή σε παρόμοια κατάσταση.

Μόλις αρχίσετε να ξαναβρίσκεστε με ανθρώπους, θα δείτε ότι μπορούν να σας καταλάβουν ή να σας ενθαρρύνουν. Η παραμονή στο σπίτι θα μεγεθύνει την κατάθλιψή σας.

6. Μείνετε σε μια ρουτίνα

Ακόμα κι αν δεν σας αρέσει ιδιαίτερα, φροντίστε να ξυπνάτε μια συγκεκριμένη ώρα, να τρώτε την ίδια ώρα κάθε μέρα (ακόμα κι αν δεν πεινάτε) και αποφύγετε να χαλαρώνετε στον καναπέ κατά τη διάρκεια της ημέρας για να μπορείτε να κοιμάστε καλά τη νύχτα.

Τα άτομα που πάσχουν από κατάθλιψη τείνουν να τρώνε ή να κοιμούνται άστατες ώρες. Ακόμα και αν είστε άνεργοι ή αισθάνεστε άσχημα, είναι πολύ σημαντικό να καθιερώσετε μια καθημερινή ρουτίνα όσο καλύτερα μπορείτε.

Αυτό θα σας δώσει μια αίσθηση κανονικότητας που μπορεί να βοηθήσει στην καταπολέμηση της κατάθλιψης. Εάν μπορείτε να συμπεριλάβετε την κοινωνικοποίηση στη ρουτίνα σας, τόσο το καλύτερο.

7. Αποφύγετε τις ακραίες σκέψεις

Το μαύρο και το άσπρο είναι καλά για τις… ζέβρες, αλλά όχι για τις σκέψεις. Οι καταθλιπτικοί άνθρωποι τείνουν να σκέφτονται ακραία: «Είμαι χαμένος», «Κανείς δεν μ ‘αγαπάει», «Ποτέ δεν θα βρω δουλειά». Αλλά τέτοιες σκέψεις μπορεί να σας κάνουν πολύ κακό.

Προσπαθήστε να σκεφτείτε σε αποχρώσεις του… γκρι, λένε οι ειδικοί. Αντί του «κανείς δεν με αγαπάει», προσπαθήστε να σκεφτείτε: «πολλοί άνθρωποι, (αν όχι όλοι) με αγαπούν».

8. Η πραγματικότητα ελέγχει τις σκέψεις σας

Εάν είστε καταθλιπτικοί, θα έχετε σίγουρα αρνητικές σκέψεις. Ωστόσο αυτές, σπάνια συμβαίνουν στην πραγματικότητα.

Μόλις εντοπίσετε μια αρνητική σκέψη, ρωτήστε τον εαυτό σας, «Πού είναι η απόδειξη ότι είμαι ο χειρότερος άνθρωπος στη γη;» Μάλλον δεν θα υπάρχει.

Δεν μπορείτε να φέρνετε συνεχώς στο μυαλό σας τέτοιες σκέψεις και να πιστεύετε πως είναι αληθινές. Θα πρέπει να καταλήξετε σε κάποια αδιάσειστα στοιχεία. Και αν ανησυχείτε για το τι σκέφτονται οι άλλοι για σας, τότε αυτό που έχετε να κάνετε είναι να τους ρωτήσετε.

9. Βάλτε έξυπνους στόχους

Επιλέξτε μερικούς απλούς, σαφείς στόχους που μπορείτε εύκολα να ρυθμίσετε και να ακολουθήσετε. Οι στόχοι αυτοί θα πρέπει να είναι «έξυπνοι», που σημαίνει «συγκεκριμένοι, μετρήσιμοι, εφικτοί, περιορισμένης χρονικής διάρκειας και να περιλαμβάνουν επιβράβευση.

Έτσι, για παράδειγμα, το να αποφασίσετε ότι θα έχετε βρει δουλειά μέχρι το τέλος της εβδομάδας, δεν είναι ρεαλιστικό. Αλλά το να αποφασίσετε ότι θα στείλετε 10 βιογραφικά μέχρι το τέλος της εβδομάδας, είναι «έξυπνος» στόχος.

10. Προσποιηθείτε λίγο

Γράψτε όλα τα πράγματα που σας αρέσουν, αλλά έχετε σταματήσει να τα κάνετε γιατί είστε λυπημένοι και έχετε κατάθλιψη. Αυτά μπορεί να είναι το να πηγαίνετε σινεμά, να έχετε κοινωνικές συναναστροφές με φίλους, ή απλά για καφέ και εφημερίδα.

Στη συνέχεια, προσπαθήστε να επανεντάξετε τις εν λόγω δραστηριότητες στη ζωή σας, ακόμα κι αν δεν αισθάνεστε καμία όρεξη. Επίσης, επικεντρωθείτε σε εργασίες που μπορεί να σας δώσουν μια αίσθηση κυριαρχίας ή ολοκλήρωσης, είτε πρόκειται για την τακτοποίηση του σπιτιού σας ή την πληρωμή των λογαριασμών.

11. Μην αρνείστε την κατάθλιψη

Εάν δεν είστε καλά, το να το αρνείστε, θα κάνει τα πράγματα χειρότερα. Μερικοί άνθρωποι δεν δέχονται ότι είναι καταθλιπτικοί και τιμωρούν τον εαυτό τους νομίζοντας ότι είναι τρελοί ή αδύναμοι. Αυτό μπορεί να σας οδηγήσει μόνο βαθύτερα στην κατάθλιψη, ενώ η αποδοχή μπορεί να ανακουφίσει τον πόνο.

Σε γενικές γραμμές, γνωρίζοντας και αναγνωρίζοντας ότι έχετε κατάθλιψη, μπορεί να σας επιτρέψει να λάβετε μέτρα για να είστε καλύτερα ή να ακολουθήσετε κάποια θεραπεία, παρά να προσποιείστε ότι όλα είναι καλά.

12. Φερθείτε καλά στον εαυτό σας

Αναλογιστείτε τι εικόνα έχετε, όταν κάνετε σκέψεις ή μιλάτε για τον εαυτό σας και συγκρίνετέ την με τον τρόπο που μιλάτε για όλους τους άλλους. Αν υπάρχει αναντιστοιχία, προσπαθήστε να είστε πιο ευγενικοί με τον εαυτό σας.

Συχνά είμαστε καλοί για όλους τους άλλους, αλλά όχι για εμάς του ίδιους. Θα ήταν προτιμότερο λοιπόν να χρησιμοποιούμε ένα ενιαίο πρότυπο.

Πηγή

Σκεφτείτε έναν άνθρωπο είτε αρσενικό είτε θηλυκό που έχει εκφραστικά μάτια. Όταν το αντικρύσετε και μαγνητίζεστε από τα μάτια του γιατί να συμβαίνει αυτό;

Ο μαγνήτης είναι ένα στοιχείο της φύσης που έχει την ικανότητα να έλκει τα μέταλλα και για την ακρίβεια τον σίδηρο.

Τι υποδηλώνουν λοιπόν τα μάτια που μαγνητίζουν; Θά λέγαμε εύλογα λαμβάνοντας υπόψην την συμπεριφορά του μαγνήτη προς τα μέταλλα ότι λειτουργούν ακριβώς με την ίδια έννοια.

Η μόνη διαφορά είναι ότι τα μάτια μαγνητίζουν την ενέργεια των άλλων ατόμων. Είναι κάτι ακαθόριστο και πάνω από τις φυσικές δυνάμεις.

Είναι κατά κάποιο τρόπο το υπερβατικό, το μεταφυσικό που δεν μπορούμε εύκολα να δώσουμε την εξήγηση του.

Μπορούμε όμως να το προσεγγίσουμε προς την έννοια του αν λάβουμε σοβαρά υπόψην την ενέργεια που διαχέεται στο περιβάλλον η οποία εκλύεται, συγκρούεται, διασπάται και συνεχώς κάνει τον ίδιο κύκλο.

Παράδειγμα που μπορούμε να δούμε από τον αέναο κύκλο του ύδατος που εξατμίζεται από τις επιφάνειες των θαλασσών, των λιμνών των ποταμών κ.λ.π. που ανεβαίνει στα υψηλότερα στρώματα της ατμόσφαιρας δημιουργεί τα σύννεφα τα οποία μεταξύ τους συγκρούονται και δημιουργούν τους κεραυνούς και τις βροντές και στο τέλος ωριμάζουν και έχουμε την βροχή.

Κάπως έτσι λοιπόν θα μπορούσαμε να περιγράψουμε και τον μαγνητισμό που συμβαίνει με τα μάτια.
Δεν είναι τυχαίο ότι στο σύνολο τους οι γυναίκες βάφουν τα μάτια τους ώστε με αυτόν τον τρόπο να προκαλέσουν με ότι αυτό συνεπάγεται.

Θα λέγαμε λοιπόν ότι τα εκφραστικά μάτια υποδηλώνουν την εσωτερική ενέργεια του ατόμου και κατά κύριο λόγο την ψυχή. Η ψυχή κατά μία έννοια είναι πυρ. Όσο δυνατό είναι το εσωτερικό πυρ-ψυχή αυτό φαίνεται στα μάτια του ατόμου που μπορούν να μαγνητίζουν.

Αν αναλύαμε την λέξη καθρέπτης θα βρίσκαμε τις εξής έννοιες: καθ-ρ-έπτης(7) δηλαδή κάθε ροή φωτοενεργειών του μυστηρίου. Σημειωτέον ότι η φύση είναι ένα μυστήριο μιας ανώτερης δημιουργίας.

Μέσα από έναν καθρέπτη μπορούμε να βλέπουμε το πρόσωπο μας το σώμα μας κ.λ.π. διαμέσου της όρασης μας, δηλαδή μπορούμε να συγκρίνουμε την εικόνα που βλέπουμε με αυτό που εκφράζεται από το εσωτερικό μας πυρ-ψυχή.

Άρα τα μάτια είναι το μέσο που χρησιμοποιείται για να αποκωδικοποιούμε τα πάντα που είναι γύρω μας.
Μέσα λοιπόν από αυτήν την προσέγγιση θα λέγαμε ότι «τα μάτια είναι ο καθρέπτης της ψυχής»;

ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΙΚΉ ΠΡΟΣΈΓΓΙΣΗ

Οι επιστήμονες με τη σειρά τους ισχυρίζονται ότι έχουν ανακαλύψει μεθόδους με την βοήθεια των οποίων μπορούν να ανιχνεύσουν και να αναγνωρίσουν διάφορα χαρακτηριστικά της προσωπικότητας ενός ατόμου, όπως η νευρικότητα, η παρορμητικότητα και η ευγένεια.

Η ερευνητική ομάδα από το πανεπιστήμιο του Orebro μελέτησε τις ίριδες των ματιών 428 εθελοντών.

Οι ειδικοί ανέφεραν ότι αυτή η έρευνα έδειξε ότι ορισμένες πτυχές της προσωπικότητας του ατόμου προσδιορίστηκαν μέσω της γενετικής.

Κατά τη διάρκεια της πειραματικής διαδικασίας τραβήχτηκαν φωτογραφίες της ίριδας του ματιού των συμμετεχόντων και συμπληρώθηκαν ερωτηματολόγια τα οποία αφορούσαν την προσωπικότητα τους.

Οι επιστήμονες μελέτησαν τις ρυτιδώσεις, κρύπτες και πτυχές που σχηματίζει η ίριδα σε κάθε άτομο ξεχωριστά.

Μετά από τις παραπάνω εξετάσεις βρέθηκε ότι κατά μέσο όρο τα άτομα τα οποία διέθεταν περισσότερες κρυπτές στην ίριδα του ματιού τους ήταν ευγενικά, ένθερμα και έμπιστα ενώ τα άτομα τα οποία είχαν μεγαλύτερο ποσοστό ρυτιδώσεων στην ίριδα του ματιού τους ήταν πιο αγχωτικά, περισσότερο παρορμητικά και πιο επιρρεπείς σε καταχρήσεις.

Οι ερευνητές πρότειναν επίσης ότι πολύ σημαντικό ρόλο στην όλη διαδικασία της αναγνώρισης έχει ένα γονίδιο που ονομάζεται PAX6.

Είναι γνωστό ότι αυτό το γονίδιο βοηθάει στον έλεγχο της ανάπτυξης της ίριδας του ματιού σε ένα έμβρυο.

Προηγούμενες μελέτες έχουν δείξει ότι η διαφοροποίηση αυτού του γονιδίου σχετίζεται με την αυξημένη παρορμητικότητα και της έλλειψη κοινωνικής συμπεριφοράς σε ένα άτομο.

Η παραπάνω ερευνητική ομάδα, της οποίας ηγείται ο ηθολόγος Δρ. Matt Larsson, είπε: «Τα αποτελέσματα της παραπάνω έρευνας υποστηρίζουν ότι άτομα με διαφορετικούς σχηματισμούς της ίριδας τείνουν να διαθέτουν διαφορετικά χαρακτηριστικά προσωπικότητας».

«Οι διαφορές στην ίριδα μπορούν να χρησιμοποιηθούν ως δείκτες διαφοροποίησης ανάμεσα στον χαραχτήρα των ατόμων».

Ο Δρ. George Fieldman, ψυχολόγος από το Buckinghamshire Chilterns University College, είπε: «Η έρευνα αυτή είναι αρκετά ενδιαφέρουσα, αποδεικνύει ότι μερικές πτυχές της προσωπικότητας μας έχουν γενετική βάση ενώ η αναγνώριση πιο συγκεκριμένων χαρακτηριστικών μέσω της ανατομίας των ματιών είναι πολύ σημαντική».

«Είναι εκπληκτική αυτή η δυνατότητα. Όπως φαίνεται λοιπόν το παλιό ρητό το οποίο αναφέρει ότι τα μάτια αποτελούν τον καθρέπτη της ψυχής μας, έχει κάποια επιστημονική βάση».

Πρόσθεσε επίσης ότι η παραπάνω έρευνα είναι μονάχα η αρχή για την μελλοντική ανάπτυξη ασφαλών τεχνικών οι οποίες θα μπορούν να χρησιμοποιηθούν για την ανάλυση της ανθρώπινης ψυχολογίας.

Τα αεροδρόμια, συμπεριλαμβανομένων αυτών του Heathrow, του Manchester και του Gatwick εφαρμόζουν ήδη αυτή την τεχνική για την αναγνώριση ατόμων, δεν έχουν προχωρήσει όμως ακόμα στην ανίχνευση των χαρακτηριστικών της ανθρώπινης προσωπικότητας.

Παρόλα αυτά ο Fieldman σχολιάζει: «Οι υπηρεσίες ασφαλείας θα πρέπει να χρησιμοποιούν τέτοιου είδους τεχνολογίες με σύνεση. Δε θα ήταν λογική μια σύλληψη η οποία θα βασίζεται μόνο στον εντοπισμών ορισμένων ύποπτων χαρακτηριστικών».

Για να κάνουμε τους πάντες να υποκύπτουν στις επιθυμίες μας, το μόνο που χρειάζεται είναι να τους δώσουμε ένα λόγο, ακόμη κι αν αυτός είναι εντελώς αβάσιμος!

Πηγή

Πότε αρχίζει η «μέση ηλικία»; Για τους πολύ νέους, μεσήλικας μπορεί να θεωρείται και κάποιος με ηλικία γύρω στα 35 με 40. Οι σημερινοί σαραντάρηδες όμως, μέση ηλικία μπορεί να θεωρούν τα 55 έτη και άνω.

Συνήθως τα 45 χρόνια είναι η αρχή της μέσης ηλικίας, κάτι που δεν έχει τελικά τόση μεγάλη σημασία, όσο έχει η ψυχολογία των ανθρώπων σε αυτή τη φάση της ζωής τους και η γνωστή σαν «κρίση μέσης ηλικίας», όπως διαμορφώνεται μετά από κάποια χρόνια ζωής.

Είναι λοιπόν κάτι που πρέπει να φοβόμαστε; Μελέτες έχουν δείξει ότι οι περισσότεροι ερωτηθέντες σχετικά με την κρίση της μέσης ηλικίας, αποδέχονται ότι πραγματικά υπάρχει κάποιο πρόβλημα, καθώς και αλλαγές και όλοι είναι πρόθυμοι να περιγράψουν σε τι αφορούν αυτά.

Σχετικά με τις γυναίκες, εκείνες επηρεάζονται και από αλλαγές που συνοδεύουν την εμμηνόπαυση, οπότε οι συμπεριφορές τους δεν σχετίζονται απόλυτα με την κρίση που αφορά τους άνδρες. Συνήθως η κρίση της μέσης ηλικίας, αφορά τους άνδρες, οι οποίοι σύμφωνα με αναφορές γυναικών σε έρευνες που έχουν γίνει, γίνονται εγωιστές και παρορμητικοί.

Επίσης η κρίση αυτή είναι ιδιαίτερα σκληρή με άνδρες υψηλού μορφωτικού επιπέδου, καλλιτέχνες, συγγραφείς κλπ. Οι διανοούμενοι και ευφυείς άνδρες, αντιμετωπίζουν περισσότερα προβλήματα με τη ψυχοσύνθεσή τους στη μέση ηλικία. Παρατηρείται επίσης και μεγάλο ποσοστό θνησιμότητας σε άνδρες αυτής της κατηγορίας, χωρίς αυτό βέβαια να σημαίνει ότι δεν είναι κάτι που δεν μπορούν να αποφύγουν.

Σύμφωνα με τους ειδικούς λοιπόν, οι άνδρες άνω των 40 ετών, ιδιαίτερα οι ιδιοφυείς, εξαντλώντας όλη τη δυναμική που είχαν νεότεροι, αρχίζουν να αντιμετωπίζουν προβλήματα με την ισορροπία τους. Αυτό τους κάνει συχνά να παραιτούνται από την ενεργό δράση ή απλά να εξαφανιστούν από το προσκήνιο λόγω αδυναμίας.

Άλλοι αρχίζουν να παρουσιάζουν αγωνία και φόβο για τις μέχρι τώρα δραστηριότητές τους και γίνονται ιδιαίτερα ανασφαλείς, όταν έχουν περάσει τα 50 χρόνια ζωής. Γι” αυτό και σε πολλές περιπτώσεις ανακάμπτουν και δημιουργούν το καλύτερό τους έργο, όταν περνούν αυτήν την κρίση.

Σε πολλές περιπτώσεις, η μέση ηλικία κάνει αυτούς τους ανθρώπους πιο παραγωγικούς και δραστήριους, σχεδόν όσο ήταν πιο νέοι, μετριάζοντας όμως την επιπολαιότητα της εφηβείας και κάνοντάς τους πιο δημιουργικούς.

Πέρα όμως από τους διανοούμενους, τους εφυείς και έξυπνους ανθρώπους, η κρίση της μέσης ηλικίας αφορά και τους απλούς, καθημερινούς ανθρώπους. Πολλοί αρχίζουν να λυπούνται για τα λίγα χρόνια ζωής, που αισθάνονται ότι τους απομένουν. Αρχίζουν να συνειδητοποιούν ότι η ζωή τελειώνει κάποτε και ίσως να μην έχουν κάνει ή να μην προλάβουν να κάνουν όσα ονειρεύονταν πιο νέοι. Η περίοδος που ο άνθρωπος δεν είναι ούτε νέος αλλά ούτε και πολύ μεγάλος, του δημιουργεί συχνά συναισθηματική φόρτιση, που εκφράζεται με πολλούς τρόπους.

Για κάποιους απομυθοποιούνται πρόσωπα, επιλογές και καταστάσεις που ίσχυαν μέχρι τώρα. Για άλλους κυριαρχεί η αλαζονεία για όσα πέτυχαν ή η πλήρης απογοήτευση και τα ελάχιστα επιτεύγματα ή τα λάθη τους. Η σύγκριση των νεανικών τους χρόνων με τη σημερινή τους ζωή, είναι αναπόφευκτη.Η αμφισβήτηση βρίσκεται παντού, στον τρόπο ζωής, στις επιλογές, στις ξαφνικές αλλαγές, σαν μια δεύτερη και τελευταία ευκαιρία. Για όσους αισθάνονται ότι με τις μέχρι τώρα επιλογές τους περισσότερο έχασαν παρά κέρδισαν, η επανεξέταση της ζωής τους μπορεί να επιφέρει κατάθλιψη, άγχος και παρορμητικές κινήσεις.

Ένα καλός τρόπος να αντιμετωπίσει ένας μεσήλικας παρόμοιες καταστάσεις, είναι να εστιάσει σε ό,τι έχει πετύχει μέχρι τώρα, να αισθανθεί την πραγματικότητα και να δώσει βάρος σε αξίες που κάνουν όμορφη τη ζωή του, π.χ. τα παιδιά, η οικογένεια, η επαγγελματική ζωή που διήνυσε, με τα όποια προβλήματά της κλπ. Ακόμα και αν αυτά του φαίνονται λίγα, είναι η ζωή του και πρέπει να σταθεί ήρεμα και αγαπώντας το παρελθόν, τα λάθη και τις επιλογές του, να συνεχίσει να απολαμβάνει τη ζωή του στο μέλλον, ακόμα κι αν δεν υπάρχουν φιλοδοξίες ή νέες ευκαιρίες.

Η ισορροπία είναι αυτό που χρειάζεται κανείς στη μέση ηλικία και η σωστή αυτοκριτική, έτσι ώστε να αποτραπούν βεβιασμένες κινήσεις, όπως η εγκατάλειψη μια καλής δουλειάς ή της οικογένειας ή συντρόφου.

Τα προβλήματα που εμφανίζονται σε όσους περνούν με άσχημο τρόπο αυτήν την κρίση, μπορούν να είναι ένα διαζύγιο, το αλκοόλ ή η κατάθλιψη, ακόμα και έλλειψη ενδιαφέροντος για εργασία.

Τέλος, οι ειδικοί έχουν καταλήξει στο συμπέρασμα, ότι η μέση ηλικία δεν είναι κάτι που πρέπει να μας αγχώνει ούτε να ασχοληθούμε ιδιαίτερα με αυτό. Μπορεί να πρόκειται αληθινά για μια «κρίση», αλλά εφόσον αφορά το μέσον της ζωής, θα πρέπει πολύ χαλαρά και με επιείκεια να εκτιμήσουμε το παρελθόν και να αναθεωρήσουμε τη στάση μας με θετικό τρόπο απέναντι στη ζωή, για το μέλλον που είναι μπροστά.

Πηγή

Βρετανοί επιστήμονες βρήκαν μια μικρή και εξελικτικά αρχαία περιοχή στον εγκέφαλο, όχι μεγαλύτερη από μισό μπιζέλι, που «πυροδοτεί» το ενστικτώδες αίσθημα σε έναν άνθρωπο ότι κάτι κακό πρόκειται να του συμβεί.

Η περιοχή, την οποία οι νευροεπιστήμονες αποκαλούν ηνία, πιστεύεται ότι παίζει ρόλο-κλειδί στον τρόπο που οι άνθρωποι προβλέπουν τις άσχημες εμπειρίες και μαθαίνουν από αυτές για να μην τους ξανασυμβούν. Όμως, έπειτα από ένα σημείο, αυτή η θετική όψη του νομίσματος μπορεί να μετατραπεί σε αρνητική.

Όσο πιο πιθανό θεωρεί κάποιος ότι θα συμβεί κάτι που φοβάται (άσχετα από το αν όντως συμβεί), τόσο περισσότερο η ηνία ενεργοποιείται. Οι επιστήμονες υποπτεύονται ότι όταν η εν λόγω εγκεφαλική περιοχή υπεραντιδρά, τότε ο άνθρωπος τείνει να κατακλύζεται από έλλειψη κινήτρων και απαισιοδοξία, εστιάζοντας κατά προτίμηση στα αρνητικά πράγματα παρά στα θετικά, γεγονός που διευκολύνει την εμφάνιση κατάθλιψης. Αν αυτό όντως συμβαίνει -κάτι που ήδη ερευνάται- τότε μπορεί να βρεθεί μια νέα θεραπευτική οδός για την κατάθλιψη.

Προηγούμενα πειράματα με ζώα είχαν δείξει ότι η ηνία ενεργοποιείται, όταν δυσάρεστα συμβάντα συμβαίνουν ή πρόκειται να συμβούν, ενώ έχει επίσης διαπιστωθεί ότι καταστέλλει τη δράση της ντοπαμίνης, μιας ουσίας που παίζει ζωτικό ρόλο για την ομαλή λειτουργία του εγκεφάλου και του ψυχισμού. Όμως έως σήμερα είχε αποδειχτεί δύσκολη η μελέτη στους ανθρώπους αυτής της περιοχής, που έχει διάμετρο μικρότερη των τριών χιλιοστών.

Οι ερευνητές του Ινστιτούτου Γνωσιακής Νευροεπιστήμης του University College του Λονδίνου, με επικεφαλής τον δρα Τζόναθαν Ρόιζερ, που έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο περιοδικό της Εθνικής Ακαδημίας Επιστημών των ΗΠΑ (PNAS), σύμφωνα με το BBC, κατάφεραν για πρώτη φορά να «φωτίσουν» τη λειτουργία της συγκεκριμένης νευρωνικής δομής σε 23 εθελοντές, που υποβλήθηκαν σε λειτουργική μαγνητική εγκεφαλική απεικόνιση (fMRI).

Οι εθελοντές παρακολούθησαν μια σειρά από εικόνες και, ύστερα από λίγα δευτερόλεπτα, μερικές εικόνες συνοδεύονταν από τιμωρία (ήπιο ηλεκτροσόκ), άλλες από ανταμοιβή (χρήματα) και οι υπόλοιπες από τίποτε από τα δύο. Αφού οι συμμετέχοντες στο πείραμα είχαν πια μάθει να συσχετίζουν μια εικόνα με ένα μελλοντικό αρνητικό, θετικό ή ουδέτερο εpέθισμα, διαπιστώθηκε ότι κάθε φορά που έβλεπαν την εικόνα που είχε συνδεθεί με το επερχόμενο ηλεκτροσόκ, «άναβε» η περιοχή της ηνίας στον εγκέφαλό τους.

Οι επιστήμονες πιστεύουν ότι η εν λόγω περιοχή εξελίχτηκε για να βοηθά τα ζώα -και τους ανθρώπους- να μαθαίνουν από τις άσχημες εμπειρίες τους, έτσι ώστε να τις αποφεύγουν έγκαιρα στο μέλλον. Όμως αυτή η αντίδραση, αν είναι υπερβολική, μπορεί να γυρίσει «μπούμερανγκ» και να δημιουργεί υπερβολική ανησυχία, απαισιοδοξία και τελικά κατάθλιψη. Στο μέλλον, η κατάλληλη «χειραγώγηση» της εν λόγω περιοχής, φαρμακευτικά ή με άλλο τρόπο, μπορεί να μειώσει τα συμπτώματα της κατάθλιψης.

Πηγή

Στην μακρινή μας Ινδία διηγούνται ένα παραμύθι, απ’ αυτά που σου αφήνουν κάποιο χαμόγελο, γιατί έχουν ένα αναπάντεχα διδακτικό τέλος.

Μια φορά και έναν καιρό ήταν ένας αυτοκράτορας, που είχε διαλέξει σαν προσωπικό του σύμβουλο ένα πολύ σοφό γέροντα που όμως είχε ένα μεγάλο ελάττωμα, συνεχώς επαναλάμβανε, «ότι σου συμβαίνει είναι για το καλό σου… ότι σου συμβαίνει είναι για το καλό σου»…

Ο αυτοκράτορας όμως παρόλο που το «ελάττωμα» του σοφού τον εκνεύριζε, τον κρατούσε κοντά του γιατί οι συμβουλές και η σοφία του, τού ήταν πολύ χρήσιμα και γι΄ αυτό το λόγο, τον έπαιρνε πάντα μαζί του, ειδικά όταν απομακρυνόταν από το παλάτι.

Μια βροχερή μέρα, ο αυτοκράτορας αποφάσισε να καλλωπιστεί και αφού τον έπλυναν οι γυναίκες της αυλής, ζήτησε από τον κουρέα να τον ξυρίσει και να του κάνει μανικιούρ.

Την ώρα όμως που ο κουρέας του έκοβε τα νύχια, ακούστηκε ένας κεραυνός τόσο δυνατός που ο αυτοκράτορας και ο κουρέας τρόμαξαν τόσο πολύ που ο κουρέας έκοψε το μικρό δαχτυλάκι του αυτοκράτορα… Κραυγές, πόνου και θυμού κυρίευσαν τον αυτοκράτορα που έπεσε πάνω στον κουρέα με μεγάλη οργή: «Γρήγορα στην φυλακή, ανάξιε, έκοψες το δάχτυλο του αυτοκράτορα, θα σαπίσεις μέσα στην φυλακή για τα υπόλοιπα χρόνια της ζωής σου!» Τότε επενέβη ο σοφός γέρος και άρχισε πάλι να επαναλαμβάνει: «ότι σου συμβαίνει είναι για το καλό σου…, ότι σου συμβαίνει είναι για το καλό σου»…

Ο αυτοκράτορας γεμάτος οργή, φώναξε: «Φτάνει πια, με αυτές τις ανοησίες, σε βαρέθηκα όλα αυτά τα χρόνια και εσύ στην φυλακή, έτσι θα μπορείς ν’ ακούς μόνος σου τις βλακείες σου μέχρι το τέλος της ζωής σου!»

Ο αυτοκράτορας, φώναξε, ούρλιαξε, παρακάλεσε, αλλά τίποτα. Εκείνοι είχαν αποφασίσει να τον θυσιάσουν στη θεά Κάλι που ήταν η θεά του κακού και γιόρταζε εκείνη τη μέρα. Τον έντυσαν λοιπόν με το ειδικό ράσο, τον άλειψαν με το ιερό τους λάδι, τον έδεσαν στον βωμό και ενώ ο αρχηγός ήταν έτοιμος να του μπήξει το μαχαίρι στην καρδιά, είδε, με τρόμο, πως από το θύμα έλλειπε ένα μέλος- το μικρό του δαχτυλάκι, βρίζοντας και φτύνοντας τον έλυσε, γιατί δεν επιτρεπόταν να θυσιάσουν κάποιον που δεν ήταν αρτιμελής και έτσι τον άφησαν να φύγει…

Ακόμα ζαλισμένος, ο αυτοκράτορας γρήγορα έτρεξε στο παλάτι του και στο δρόμο κατάλαβε τι είχε γίνει,ο σοφός γέροντας είχε δίκιο και ευτυχώς που σε εκείνο το ατύχημα τού έκοψε ο κουρέας το δάχτυλο και έτσι σώθηκε η ζωή του. Τι σημασία είχε ένα δαχτυλάκι λιγότερο μπροστά στον κίνδυνο που είχε διατρέξει; Καλύτερα ζωντανός και με ένα δάχτυλο λιγότερο παρά νεκρός!

Φτάνοντας στο παλάτι ο αυτοκράτορας, πήγε αμέσως στις φυλακές και ελευθέρωσε τον κουρέα και μετά πήγε στον σοφό γέροντα, μπήκε στο κελί τον αγκάλιασε και του είπε: «Φίλε μου, συγχώρεσε με, για το κακό που σου έκανα, τι τυφλός που ήμουνα. Με συνέλαβαν οι αιρετικοί της θεάς Κάλι και ενώ ήταν έτοιμοι να με θυσιάσουν, είδαν πως μου έλειπε το μικρό μου δαχτυλάκι και με άφησαν να φύγω, είχες δίκιο φίλε μου, «ότι μας συμβαίνει είναι για το καλό μας!» Συγχώρεσε με φίλε μου, θα είσαι πάντοτε κοντά μου και όλο το βασίλειο σου ανήκει…

Αλλά τώρα πες μου σε παρακαλώ πολύ, εσύ, που σε έβαλα φυλακή, «που είναι το καλό που συνέβηκε σε σένα;» Με ηρεμία ο γέροντας κοίταξε τον αυτοκράτορα και του απάντησε: «Βλέπετε εξοχότατε, εάν δεν με είχατε φυλακίσει θα σας είχα συνοδέψει, όπως πάντα, στο κυνήγι σας στο δάσος και σε εμένα δεν λείπει κανένα δάχτυλο…! «Ότι μας συμβαίνει είναι για το καλό μας».

Πηγή: diaforetiko.gr

Μάθημα 1ο: Δε συμβιβάζομαι στο λίγο

Κάποιοι άνθρωποι φοβούνται τον έρωτα, με αποτέλεσμα να παραιτούνται από όσα επιθυμούν, να υποχωρούν και να αρκούνται στο λίγο. Μια νέα γυναίκα συνάπτει ερωτική σχέση με έναν παντρεμένο άντρα περιμένοντας να χωρίσει με τη γυναίκα του. Κι όμως, όσο συμβιβάζεται σε μια ζωή στηριγμένη στο ψέμα, δεν πρόκειται να χαρεί τον έρωτα στην ολότητά του.

Μάθημα 2ο: Κερδίζω από τη διαφορετικότητα

Σε κάθε σχέση υπάρχει διαφορετικότητα. Ο άλλος μας δυσκολεύει και μόνο με την ύπαρξή του. Μέσα από τη διαφορετικότητα των συντρόφων, από τον πλούτο που φέρνει ο καθένας στη σχέση μπορούν να ωφεληθούν και οι δύο, να διακινδυνεύσουν το άνοιγμα σε κόσμους άγνωστους. Ο έρωτας ευδοκιμεί σε περιβάλλοντα, όπου οι σύντροφοι αφήνουν χώρο ο ένας στον άλλο για «ανυποχώρητες διαπραγματεύσεις μέσα σε φιλιά και αγκαλιές».

Μάθημα 3ο: Ερωτεύομαι σημαίνει ενεργώ

Η συνάντηση με το άλλο πρόσωπο είναι θέμα τύχης, αλλά η συμπόρευση είναι θέμα προσωπικής απόφασης του κάθε συντρόφου χωριστά. Ο έρωτας δε χαρίζεται σε κανέναν. Είναι στάση ζωής και απαιτεί δέσμευση και υπεράσπιση στην καθημερινότητα του ζευγαριού. Ερωτήματα όπως «Πώς θέλω να είμαι στη σχέση;», «Πώς θέλω να με νιώθει ο σύντροφός μου;» είναι σημαντικό να απαντηθούν και να απαντιούνται συνέχεια.

Μάθημα 4ο: Κάθε λειτουργική συντροφική σχέση είναι θεραπευτική

Η συντροφική σχέση παρέχει το πλαίσιο μέσα στο οποίο επικοινωνούνται τα εύκολα και τα δύσκολα, όπως συμβαίνει ανάμεσα σε θεραπευτή και θεραπευόμενο. Η απουσία ή έλλειψη σεβασμού μετατρέπει τη σχέση σε πεδίο μάχης, όπου καθένας εκφράζει το χειρότερο εαυτό του, ξεδιπλώνει τις πιο σκοτεινές πλευρές του επικίνδυνα, πληγώνει και αναπόφευκτα πληγώνεται. Όταν η επικοινωνία στηρίζεται στην τρυφερότητα και το σεβασμό, τότε διευκολύνεται η ροή της κοινής ζωής του ζευγαριού και ενισχύεται η ανάπτυξη των δυο μερών, με τρόπο που η σχέση λειτουργεί θεραπευτικά και οι παλιές πληγές κάθε συντρόφου επουλώνονται.

Μάθημα 5ο: Επιλέγω τον σύντροφο που είναι και καλός φίλος

Στο παρελθόν, οι άνθρωποι αρκετά συχνά «σήκωναν» ο ένας τον άλλο μέσα στη σχέση. Αντιθέτως, όσο περνούν τα χρόνια, οι άνθρωποι αναζητούν συντρόφους που να μπορούν να εκφράζονται με οικειότητα και εμπιστοσύνη και δημιουργούν ισότιμες σχέσεις. Μοιράζονται αμοιβαία σκέψεις και συναισθήματα, επιτεύγματα και δυσκολίες, μυστικά και αστεία, μαθαίνουν να ζητούν και να δέχονται βοήθεια, να είναι καλοί φίλοι.

Μάθημα 6ο: Η μιζέρια σκοτώνει τον έρωτα

Ο έρωτας πεθαίνει μέρα τη μέρα μέσα στο γάμο, όπως πεθαίνει και εκτός γάμου, όσο οι σύντροφοι τον θάβουν, όσο αφήνουν τη μιζέρια να κατατρώει σα σαράκι το υφαντό της σχέσης τους. Μετατρέπονται σε νεκροθάφτες του έρωτά τους, καθώς μοιράζονται μόνο προβλήματα κι έννοιες, καθώς αλληλοκατηγορούνται μπροστά στις δυσκολίες και ψάχνουν για τον υπαίτιο της συμφοράς, αντί να συσπειρώνονται και να ενώνουν τις δυνάμεις τους για την αντιμετώπισή της.

Μάθημα 7ο: Είμαι ερωτικός κάθε στιγμή της ζωής μου

Ο έρωτας δεν αφορά μόνο τον τρόπο που σχετίζεται ένας άνθρωπος με έναν άλλο άνθρωπο, αλλά και τον τρόπο που αλληλεπιδρά με τον κόσμο γύρω του, με τη φύση, με τα ζώα, με τα πάντα. Όσο μαθαίνει να απολαμβάνει τον εαυτό του μέσα στον κόσμο, να ευγνωμονεί για όσα έχει και να χαίρεται για όσα είναι, ο έρωτας ανθίζει στον κήπο της ψυχής του. «Ερωτικός είναι ο άνθρωπος που ζει με τρυφερότητα και πάθος κάθε του στιγμή, ακόμα και στη μοναξιά του».

Μάθημα 8ο: Ζητώ ενδιαφέρων άνθρωπο για σχέση

Κανείς μας δε χρειάζεται αποκατάσταση και σύντροφο-πατερίτσα για να πορευτεί στη ζωή του. Το ζητούμενο δεν είναι η σχέση, αλλά να γίνεται η ζωή μας πιο συναρπαστική. Για το λόγο αυτό, επιλέγουμε να μοιραζόμαστε τη ζωή μας με ανθρώπους που είναι ενδιαφέροντες. Αυτό προαπαιτεί ότι κι εμείς είμαστε άνθρωποι δραστήριοι και ελκυστικοί σε σώμα και πνεύμα.

Μάθημα 9ο: Επιλέγω να είμαι σε σχέση, γιατί με συμφέρει

«Γιατί να είμαι σε σχέση αν δεν είναι προς το συμφέρον μου;». Αλλιώς, καλύτερα να μένω μόνος. Το συμφέρον μου είναι να αγαπώ και να αγαπιέμαι, να κερδίζω από τη σχέση, την επαφή, το μοίρασμα, να γίνομαι κάθε μέρα καλύτερος άνθρωπος.

Το άρθρο περιέχει αποσπάσματα από την ομιλία του Δημήτρη Καραγιάννη στη Στοά του Βιβλίου, το Σάββατο 13 Δεκεμβρίου 2014, στην παρουσίαση του βιβλίου του «Έρωτας ή τίποτα».

Ευγενία Δουβαρά, Ψυχολόγος

Πηγή

Πηγή

Παρά τα βήματα και τις προσπάθειες που γίνονται παγκοσμίως για την εξάλειψη του στίγματος από ανθρώπους που υποφέρουν από ψυχικές νόσους, η σκληρή καθημερινότητα και ο αγώνας που δίνουν πολλοί άνθρωποι για να διατηρήσουν τις δουλειές τους, εν μέσω κρίσης, τους αναγκάζει να καλύπτουν τα συμπτώματα μίας από τις πιο ύπουλες ψυχικές νόσους: της κατάθλιψης. 

Όπως χαρακτηριστικά αναφέρεται σε πρόσφατο άρθρο του psychcentral.com, πολλοί άνθρωποι γνωρίζουν ότι πάσχουν από κατάθλιψη, κάποτε βαριάς μορφής, ωστόσο υιοθετούν ένα συγκεκριμένο πλαίσιο συμπεριφοράς, προκειμένου να μη γίνει αντιληπτό το πρόβλημα τους, ενώ – ακόμη χειρότερα – αρνούνται ή διστάζουν να ζητήσουν βοήθεια.

Έχουν δε την τάση να πιστεύουν ότι αν συνεχίσουν τους κανονικούς ρυθμούς της καθημερινότητας τους, το πρόβλημα θα θεραπευθεί από μόνο του, με κάποιο τρόπο θα το ξορκίσουν μέσω της ρουτίνας της ζωής τους. Βάσει του άρθρου τα σημάδια στα οποία πρέπει να δώσουμε σημασία, είναι τα εξής.

1.

Δεν παραδέχονται ποτέ ότι πάσχουν από τη νόσο. Συνηθίζουν μάλιστα να αποφεύγουν συζητήσεις για τα όσα νιώθουν ή για τις δύσκολες στιγμές που περνά άλλος κόσμος που υποφέρει από κατάθλιψη. Είναι οι ίδιοι που πολλές φορές θεωρούν και υποστηρίζουν ως μοναδικό φάρμακο την εργασιοθεραπεία.

2.

Κοιμούνται ακανόνιστα και συνήθως πολύ αργά, ενώ έχουν περίεργες διατροφικές συνήθειες, τις οποίες επίσης κρύβουν, αλλά κάποτε προδίδονται από τη βουλιμία ή από την ακατανίκητη όρεξη για ένα συγκεκριμένο τρόφιμο.

3.

Φαίνονται πάντα χαρούμενοι ή τουλάχιστον με αυτό το προσωπείο προτιμούν να τα βγάζουν πέρα στην καθημερινότητα τους.  Είναι ένας αποτελεσματικός τρόπος για να αποφεύγουν δύσκολες ερωτήσεις, όπως “σε προβληματίζει κάτι”, “θες να μιλήσεις για κάτι”.

4.

Όταν, όμως, αποφασίζουν να μιλήσουν, οι συζητήσεις μαζί τους έχουν κάπως πιο βαθύ, φιλοσοφικό, κάποτε βαθιά προβληματισμένο περιεχόμενο. Χρησιμοποιούν δύσκολα παραδείγματα, τα οποία συνήθως αφορούν την προσωπική τους ζωή, ωστόσο συγκαλυμμένα και με μία κάποια θλίψη.

5.

Πολλές φορές τείνουν να αντιδρούν ακραία σε συνηθισμένα περιστατικά ή πράγματα που εμείς θεωρούμε, χωρίς σημασία (π.χ, να βάλουν τα κλάματα κατά τη διάρκεια μίας έντονης συζήτησης ή να συγκινηθούν με μία απλή κίνηση). Είναι ο τρόπος τους να “επικοινωνήσουν” αυτό που περνάνε, αυτό από το οποίο υποφέρουν. Αν παρατηρήσετε λίγο καλύτερα θα δείτε ότι αμέσως μετά θα απολογηθούν για τον τρόπο, με τον οποίο αντέδρασαν για να μη χρειαστεί να δώσουν εξηγήσεις ή να ζητήσουν βοήθεια.

6.

Είναι επίσης οι άνθρωποι εκείνοι που συνηθίζουν να περιμένουν το χειρότερο και αντιμετωπίζουν τις πιθανότητες στη ζωή, τη δουλειά και τις σχέσεις με μία μάλλον απαισιόδοξη διάθεση.

Σύμφωνα με τους ειδικούς, ακριβώς επειδή είναι δύσκολο για κάποιον να προσεγγίσει έναν άνθρωπο που υποφέρει σιωπηλά από κατάθλιψη – ακόμη κι αν ανήκει στο οικείο περιβάλλον του – η πιο ορθόδοξη και ασφαλής προσέγγιση και εκείνη που δεν θα φέρει κανέναν σε δύσκολη θέση, είναι η τυχαία αναφορά σε προβλήματα που είχε αντιμετωπίσει κάποιος επίσης οικείος του, καθώς και οι αναφορές στον θεραπευτή που τον βοήθησε να αντιμετωπίσει αυτή την κατάσταση. Συνήθως, και όταν τα πράγματα ζορίζουν επικίνδυνα, ζητάμε βοήθεια ή συγκρατούμε ονόματα και περιπτώσεις, από τις οποίες μπορούμε να βοηθηθούμε κι εμείς.

lifo.gr

Δεν πρέπει ποτέ να ξεκινάμε έναν καβγά ενώ είμαστε θυμωμένοι. Όλοι ξέρουν ότι αυτό είναι αλήθεια. Αλλά μερικές φορές χάνουμε τον έλεγχο των συναισθημάτων μας κατά την διάρκεια μιας θερμής λογομαχίας, αλλά δεν μπορούμε να σταματήσουμε και να σκεφτούμε καλύτερα πριν απαντήσουμε.

Σας παρουσιάζουμε 3 ξεκάθαρους λόγους για τους οποίους δεν πρέπει να μαλώνετε αν είστε θυμωμένοι.

1. Νομίζετε ότι όλοι είναι εναντίον σας

Όταν κάποιος είναι θυμωμένος, χάνει τον έλεγχο όχι μόνο των συναισθημάτων του, αλλά και των πεποιθήσεων του λόγω των εσωτερικών διεργασιών του εγκεφάλου. Οι ψυχολόγοι λένε ότι αν έχουμε κακή διάθεση, νομίζουμε ότι οι λέξεις ή οι κινήσεις του αντιπάλου είναι προσβολή. Καταλήγουμε να φωνάζουμε στον αντίπαλο χωρίς καν να υπάρχει λόγος. Και όλα αυτά οδηγούν στο τέλος μιας σχέσης.

2. Κάνετε τον αντίπαλο σας να θυμώσει χωρίς να το καταλαβαίνετε

Οι επιστήμονες έχουν αποδείξει σε πολλές μελέτες ότι αν είστε θυμωμένοι, αρχίζουν και οι άλλοι να νιώθουν θυμό. Αυτό αυξάνει τις πιθανότητες να μην μπορέσετε να λύσετε μια διαμάχη σωστά όταν νιώθετε θυμωμένοι.

3. Δεν μπορείτε να ακούσετε τον αντίπαλο σας

Ο θυμός θολώνει την λογική σας. Γι’αυτό και κατά την διάρκεια του καβγά είστε χειρότεροι από τον άλλο από ότι όταν είστε ήρεμοι. Σε αυτή την περίπτωση, δεν θα μπορέσετε να είστε αντικειμενικοί απέναντι στον σύντροφο σας και να παρατηρήσετε τα καλά του στοιχεία.

Αλλά αν κατά την διάρκεια ενός καβγά δείτε τον αντίπαλο σας σαν ένα έξυπνο και χαρισματικό άτομο, δεν θα σκεφτείτε ότι το πρόβλημα είναι τόσο σοβαρό και θα μπορέσετε να το λύσετε πιο γρήγορα και αποτελεσματικά.

Credit: brightside.me