Ο χωρισμός, λένε, ότι είναι ένας μικρός θάνατος και δεν ξέρεις πόσο συμφωνώ μαζί τους. Μισώ τους χωρισμούς, γι” αυτό και τους αποφεύγω. Εκεί που τον έχεις συνηθίσει τον άλλο, άντε να τον βγάλεις από τη ζωή σου, την καθημερινότητα σου, το μικρόκοσμο σου και να βάψεις τις κουρτίνες στο χρώμα που μισούσε.
Καταχωνιάζεις ενθύμια σε κούτες και ντουλάπια, βγάζεις τις φωτογραφίες σας από το δωμάτιο σου, ζητάς από φίλους και γνωστούς να μη σου λένε τί κάνει (έλα που δε θέλεις να ξέρεις) και πολλά άλλα πράγματα τα οποία είναι εντελώς αναμενόμενα μετά από κάθε (απο)χωρισμό.
Σε βλάπτουν, δε λέω, αλλά αν δε βιώσεις στο πετσί σου το χωρισμό πώς θα γίνει ρε παιδί μου; Θα φτάσεις χαμηλά και θα μαζέψεις τα κομμάτια σου όταν κρίνεις πως ήρθε η ώρα για να ξανασηκωθείς. Άλλοι το ρίχνουν στη βότκα, άλλοι φτιάχνουν προφίλ στο Tinder, άλλοι το ρίχνουν στη yoga και στο διαλογισμό – όπως του τη βαρέσει του καθενός. Σε γενικές γραμμές όμως εμείς τα κοριτσάκια κάνουμε αυτά και καθόλου δεν ντρεπόμαστε:
1. Ακούμε μουσική για να κλάψουμε. Πονάς που πονάς από μόνη σου, βάζεις στο τέρμα Ρέμο και Γονίδη με εναλλαγές, έτσι για να ρίξεις μερικά δάκρυα παραπάνω. Σόρυ, τα ξένα δε μιλούν τη γλώσσα σου, δε μιλούν στην καρδιά σου. Δεν είδα καμία να χτυπιέται με Adele ή Coldplay.
2. Μιλάμε για το χωρισμό όλη την ώρα. Και πολύ μας τη δίνει που θα πάει το (πρώην) αγόρι μας και θα πει στους φίλους του ένα απλό » Χωρίσαμε» κι έπειτα όλοι ωραία και καλά θα βγουν σα να μην τρέχει τίποτα. Εμείς με τις φίλες μας θα αναλύσουμε τι έγινε, τι είπαμε, τι θα έπρεπε να έχουμε πει, θα κάνουμε της εικασίες μας – θα στείλει; δε θα στείλει; Και όλα φτου κι απ” την αρχή.
3. Θα αλλάξουμε φωτογραφία προφίλ. Για να του κάνουμε τη μούρη κρέας! Έτσι για να δει ότι ζούμε, ότι αντέχουμε να πατήσουμε 2-3 πλήκτρα και να την αλλάξουμε, μπορεί να βάλουμε κάποια παλιά, καμία σημασία δεν έχει. Ναι ντρέπομαι που το έχω κάνει κι εγώ, όχι δεν μπορώ να καταλάβω γιατί συμβαίνει.
4. Τσεκάρουμε το κινητό μας συνέχεια για μήνυμα. Στο πρώτο μήνυμα που θα έρθει θα πεταχτούμε, κι ας μην είσαι εσύ Μπάμπη μου, εμείς πεταγόμαστε γιατί ελπίζουμε ότι θα στείλεις. Έχω ξυπνήσει μέσα στην άγρια νύχτα για να τσεκάρω το κινητό μου, έχω ξυπνήσει ξημερώματα, έχω περάσει μέρες και μέρες με το κινητό στο χέρι – μην το ψάχνεις, τελικά έστειλα εγώ.
5. Δεν μπορούμε να φάμε. Τουλάχιστον τις πρώτες μέρες, όχι. Κι αν φάμε, σίγουρα δε θα είναι φαγητό της προκοπής – αντί για τα φασολάκια της μαμάς, πίτσα και μετά καπάκι δυο σοκολάτες ας πούμε. Το στομάχι μας είναι φιόγκος, νιώθουμε σαν άρρωστες, σαν να χτύπησε γρίπη και περίοδος μαζί.
6. Βγαίνουμε απλά για να μην γκρινιάζουν οι φίλες μας. Κι εσύ Μπάμπη αρχιγουρούνι, βγαίνεις με τα φιλαράκια σου και το διασκεδάζεις. Βροχή τα check in, άπειρες φωτογραφίες, χαμός σου λέω, χαμός!
7. Θα πιούμε πολύ γιατί έτσι νομίζουμε ότι περνάει. Αμ δε! Μπορεί αρχικά να νομίζεις ότι σου κάνει καλό γιατί σε λίγο δε θα ξέρεις ούτε ποιά είσαι και ούτε τι δουλειά έχεις σ” αυτόν το μάταιο κόσμο, αλλά το πρωί που θα κλαις αγκαλιά με το μαξιλάρι νααα κι ένας ωραιότατος πονοκέφαλος για να δέσει το γλυκό. Το hangover μας μάρανε!
8. Ε να μην κάνουμε κι ένα προφίλ στο Tinder; Κυρίως για να απογοητευτούμε ακόμη περισσότερο, να συγκρίνουμε τον κάθε τύπο με τον πρώην μας και να κλάψουμε αγκαλιά με το κινητό αυτή τη φορά. Αχ τι μας κάνεις Μπάμπη μου.
9. Νομίζουμε ότι είμαστε καλά. Αποφασίζουμε να μην κλαίμε άλλο τη χαμένη μας αγάπη και το παίζουμε κουλ σε όλους, η καρδούλα μας το ξέρει όμως τι λούκι τραβάμε. Ξέρεις τι δύσκολο είναι να μην είσαι καλά και να το παίζεις μια χαρά;
