Στην Κύπρο υπήρξαν ήρωες που πολέμησαν ρισκάροντας τη ζωή τους. Αγνοώντας τη σημασία της. Οι περισσότεροι παρέμειναν άγνωστοι με ευθύνη της ελληνικής Πολιτείας που δεν αναγνώριζε για δεκαετίες ότι στην Κύπρο έγινε πόλεμος. Οι ιστορίες πολλές.

Μια απ΄ αυτές επιλέξαμε με αφορμή και τη μαύρη επέτειο του «Αττίλα 2».

Είναι η ιστορία ενός Έλληνα καταδρομέα από την Κρήτη. Μανώλης Μπικάκης το όνομά του. Πρόκειται για έναν πραγματικό Ράμπο!

Ο «Αττίλας» βρίσκεται σε πλήρη εξέλιξη. Ο Μπικάκης μάχεται μαζί με τον συντοπίτη του Μπιχανάκη. Καλούνται να υπερασπιστούν ένα λόφο, τον οποίο οι Τούρκοι προσπαθούν να πάρουν για να προωθηθούν στα προάστια της Λευκωσίας.

Ο Μπιιχανάκης μεταφέρει και 8 βλήματα ΠΑΟ και ο Μπικάκης με το δικό του ΠΑΟ μετακινείται σε σημείο βολής. Ο συμπολεμιστής τους τον χάνει και αναφέρει την απώλειά του.

Και ο Μπικάκης νομίζει ότι ο Κρητικός συμμαχητής του σκοτώθηκε. Πιστεύει ότι έμεινε μόνος απέναντι στους Τούρκους.

Παρόλα αυτά δεν λυγίζει. Απέναντί του έξι τουρκικά άρματα μάχης κι ένα τάγμα πεζικού.

Στα 300 μέτρα εγκλωβίζει το πρώτο άρμα και στα 270 μέτρα το τινάζει στον αέρα!

Αλλάζει θέση και εξολοθρεύει και δεύτερο.

200 μέτρα πιο πέρα καταστρέφει το τρίτο.

Οι Τούρκοι τρομοκρατημένοι δεν έχουν καταλάβει από που τους χτυπάνε!

Όσο ψάχνουν… ο Μπικάκης τινάζει στον αέρα και τέταρτο άρμα τους!

Εύκολα ακολουθεί το πέμπτο!

Ο αρχηγός πληρώματος του έκτου και τελευταίου άρματος μάχης οπισθοχώρησε, μην πιστεύοντας αυτό που έχει συμβεί.

Οι Τούρκοι πεζικάριοι κρύφτηκαν στη Σχολή Γρηγορίου, με τον Μπικάκη να τους ρίχνει τα δύο τελευταία βλήματα.

Σε αυτόν τον άνθρωπο η ελληνική Πολιτεία δεν αναγνώρισε ποτέ τίποτα!

Όταν απολύθηκε από το Στρατό, εργάστηκε ως οικοδόμος. Έκανε οικογένεια και παιδιά. Άφησε την τελευταία του πνοή σε τροχαίο δυστύχημα το 1994, στην εθνική οδό Αθηνών – Πατρών.