Οι πλάκες τιτανίου σε προβλήματα που αφορούν τη σπονδυλική στήλη έχουν πλέον γίνει συνηθισμένο φαινόμενο. Οι σημερινοί «διανθρωπιστές» (transhumanists) όμως, δεν στέκονται εκεί.
Στόχος τους είναι να επεκτείνουν τις αισθήσεις τους – ακόμη και να τις συμπτίξουν ορισμένες φορές – προκειμένου π.χ. να εντοπίζουν τα σήματα του Wi-Fi, να «ακούν» τα χρώματα, να νιώθουν τα μαγνητικά πεδία, ακόμη και να βλέπουν στο σκοτάδι.
Το 1998, ο Άγγλος καθηγητής Kevin Warwick έγινε ο πρώτος άνθρωπος με τσιπάκι αναμεταδότη εμφυτευμένο κάτω από το δέρμα του, αλλά και πάλι, το κατάφερε μόνο αφότου πήρε την «ηθική» έγκριση να πειραματιστεί στον εαυτό του.
Ο σύμβουλος πληροφορικής Amal Graafstra ήταν αυτός που εμφύτευσε τσιπάκια και στα δύο του χέρια το 2005, χωρίς φυσικά να ζητήσει άδεια, και άνοιξε το δρόμο – κατά μία έννοια – στη σημερινή μανία με τα cyborgs. Πέρυσι μάλιστα, εμφύτευσε ένα μικροσκοπικό φωτοβολταϊκό πάνελ στον πήχη του, για να δει πόσο φως «ταξίδευε» μέσα από το δέρμα και αν θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί για να στέλνει ενέργεια σε εσωτερικούς αισθητήρες όπως π.χ. ένα monitor καρδιάς.
Ας δούμε λοιπόν μερικά από τα πιο τρελά εμφυτεύματα για να «χακάρετε» το σώμα σας και να αποκτήσετε υπεράνθρωπες δυνάμεις!
1. Άγγιγμα ηλεκτρομαγνητικών πεδίων
Οι μαγνήτες είναι εύκολοι στην εγκατάστασή τους και από τα πρώτα πράγματα που δοκιμάζουν συνήθως οι επίδοξοι cyborgs. Όταν λοιπόν βρεθείτε κοντά σε ένα ηλεκτρομαγνητικό πεδίο, τα εμφυτεύματα θα αρχίσουν να δονούνται στα νεύρα και έτσι μπορείτε να αισθανθείτε π.χ. μετασχηματιστές ισχύος ή φούρνους μικροκυμάτων.
2. Εγκατάσταση σόναρ
Θέλετε να «αισθάνεστε» την απόσταση όπως το δελφίνι; Η εταιρεία Bottlenose σας παρέχει ένα σόναρ για μόλις 60 δολάρια, το οποίο εντοπίζει ένα αντικείμενο σε σκοτεινό δωμάτιο με τη χρήση υπέρηχων και όσο πλησιάζετε το αντικείμενο τόσο μεταβάλλεται η αίσθηση για να μπορείτε να αντιλαμβάνεστε την απόσταση.
3. Ζωντανή πυξίδα
Για μία έκθεση στο περιοδικό Consciousness and Cognition, ερευνητές του Πανεπιστημίου Osnabrück της Γερμανίας έκαναν ένα πείραμα: 7 εβδομάδες, 9 άντρες και 4 γυναίκες φορούσαν ειδικές ζώνες που «μετρούσαν» πότε «κοιτούσαν» προς τον μαγνητικό βορρά. Όλα πήγαιναν τέλεια για όσο καιρό τις φορούσαν και η αίσθηση προσανατολισμού τους βελτιώθηκε αισθητά, αλλά μόλις τις έβγαλαν ένιωσαν πλήρως αποπροσανατολισμένοι και ανασφαλείς.
4. Νυχτερινή όραση
Τον Μάρτιο του 2015, η Gabriel Licina και ο Jeffrey Tibbetts δοκίμασαν το Chlorin e6, παρόμοιο με ένα παράγωγο χλωροφύλλης που βρίσκει κανείς στα μάτια ενός ψαριού που ζει σε τεράστια βάθη. Αγόρασαν 100ml για 39 δολάρια, επειδή όμως μια μεγάλη δόση θα τους έκαιγε τα μάτια, το διέλυσαν σε ινσουλίνη και φυσιολογικό ορό. Ύστερα από δύο ώρες, η Licina μπορούσε να αναγνωρίσει ανθρώπους από τα 15 μέτρα σε σκοτεινές περιοχές με ποσοστό επιτυχίας περίπου 100%. Μέχρι στιγμής δεν έχουν υπάρξει παρενέργειες.
5. Μετατροπή δαχτύλων σε αποθηκευτικούς χώρους
Τα τσιπάκια ταυτοποίησης είναι πλέον τόσο μικρά – 3mm μέχρι 6mm – που μπορούν άνετα να εμφυτευθούν κάτω από το δέρμα με τη βοήθεια μιας μεγάλης βελόνας. Με τη χρήση των τεχνολογιών Radio Frequency Identification (RFID) και Near Field Communication (NFC), μπορείτε να χειρίζεστε όλες τις συσκευές σας (όπως κλειδαριές που ανοίγουν με RFID), να αποθηκεύσετε δεδομένα ή ακόμη και να τα μεταφέρετε, με την απλή κίνηση του χεριού σας.
6. Άκουσμα χρωμάτων
Ο καλλιτέχνης και μουσικός Neil Harbisson, που έπασχε από αχρωματοψία, έβλεπε τον κόσμο εντελώς ασπρόμαυρο τα πρώτα 21 χρόνια της ζωής του. Μέχρι που στις 2 Δεκεμβρίου το 2013, σε μία κλινική της Βαρκελώνης, ένας χειρούργος του άνοιξε 4 τρύπες στο ινιακό οστό – βρίσκεται στη βάση του κρανίου – και τοποθέτησε μια κάμερα. Η συσκευή αναγνώριζε το χρώμα οποιουδήποτε αντικειμένου κοιτούσε ο Harbisson, το μετέτρεπε σε συχνότητα και τέλος σε δόνηση που την «έπιανε» το εσωτερικό του αυτιού του.
7. Σοκ για να δουλεύει ο εγκέφαλος πιο αποδοτικά
Ένα φορτίου ηλεκτρισμού στον εγκέφαλο ενισχύει προσωρινά την νοημοσύνη, σύμφωνα με ακαδημαϊκές μελέτες. Το 2015, μια ανάλυση στο Restorative Neurology and Neuroscience συμπεριελάμβανε 13 έρευνες που έδειχναν ότι ο εγκέφαλος απέδιδε καλύτερα μέσω διακρανιακής διέγεpσης συνεχούς ρεύματος (tDCS) σε συνδυασμό με τυχαίες ηχητικές διεγέpσεις.
